کتاب ویویان الیزابت فوویل

کتاب ویویان الیزابت فوویل نوشتهٔ ژولیا دک و ترجمهٔ فاطمه کاظمی (مهاجر) است. انتشارات اندیشه احسان این رمان معاصر فرانسوی را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب ویویان الیزابت فوویل

کتاب ویویان الیزابت فوویل حاوی رمانی فرانسوی است که در ۲۰ فصل نوشته شده است. این رمان معاصر، اولین کتاب ژولیا دک با درون‌مایه‌های روان‌شناسی و علوم اجتماعی است که در سال ۲۰۱۱ میلادی نوشته شده و جایزهٔ کتاب رمان سال ۲۰۱۲ ادبیات فرانسه را از آن خود کرده است. نویسنده درمورد شخصیت «ویویان» در این رمان گفته است که هدفشْ توصیف و نمایش میزان شدت خشم یک زن بوده است. این رمان در حالی آغاز می‌شود که راوی از یک نوزاد می‌گوید. این نوزاد دو هفته دارد. راوی، خطاب به شما می‌گوید که هر دویتان بر روی یک صندلی گهواره‌ای در یک اتاق خالی نشسته‌اید. کارتن‌های انباشته‌شده بر روی هم به‌خاطر اسباب‌کشی و کنار دیوار سمت راست قرار گرفته است. پنجره پرده ندارد و همچون تابلویی به نظر می‌رسد که بر دیوار میخ شده است؛ طرحی ناب از پرسپکتیو و جایی که ریل‌های راه‌آهن وآبراهه‌ها از ایستگاه شرق می‌گریزد و در افقْ شکلِ خطوط محوشده‌ای به خود می‌گیرد. این راوی کیست؟ آن مکان کجاست؟ نوزاد کیست؟ این رمان را بخوانید تا بدانید.

خواندن کتاب ویویان الیزابت فوویل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر فرانسه و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ژولیا دک

ژولیا دک یا «جولیا دِک» در سال ۱۹۷۴ در پاریس به دنیا آمده است. او پس از اتمام دورهٔ دبیرستان، تحصیلات خود را در رشتهٔ ادبیات در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه سوربن گذراند. پیش از شروع کار نویسندگی با کارهای منشی‌گری و دستیاری ویراستاری مجلات و کتاب‌ها، وارد حوزهٔ نوشتن شد و سپس برای آموزش صحیح این حرفه به مؤسساتی آموزشی رفت و دوره‌های لازم را گذراند؛ سپس شروع به نوشتن کرد. او اولین کتاب خود به نام «ویویان الیزابت فوویل» را که رمانی با زمینهٔ روان‌شناسی - اجتماعی است، در سال ۲۰۱۱ میلادی نوشت و جایزهٔ کتاب رمان سال ۲۰۱۲ ادبیات فرانسه را از آن خود کرد. «سیگما»، «بنای تاریخی»، «مثلث زمستان» و «ملک خصوصی» عنوان کتاب‌های دیگری از او است.

بخشی از کتاب ویویان الیزابت فوویل

«بالای گهواره، زرافه‌ها و شیرها، دور زدن خود را گاه آهسته می‌کنند و بعد دوباره سرعت می‌گیرند، چرا که با واکنش پای بچه که بوسیله یک ریسمان با آن دستگاه مرتبط شده است کار می‌کند و تنها یک حرکت کافی است که آن را به کار اندازد. یک ربع کاملی می‌گذرد که طفل با این اقدام سعی در کشف کردن سیستم اسرارامیزِ کارکرد آویزهای گهواره و مشاهدهٔ نتایج آن‌هاست. به خودتان می‌آیید، شیئی را برمی‌دارید تا فوراً سرجایش بگذارید، پرده‌های افتاده را صاف می‌کنید و کف دستتان را از گردوغبار می‌تکانید. تاریکی کامل، مسیرهای راه آهن را می‌پوشاند. برف، آجرهای مربعی شکل را جارو می‌کند؛ نقطه چینِ قطارهایی سفیدرنگ که شیشه‌های پنجره را با ریتمی‌نامعلوم می‌شکافد.

بازوهایتان کمی‌به خارش می‌اُفتد. آستین‌هایتان را بالابرده و جای زخم‌های زیادی که از گوشه رگ تا مچ‌ها پدیدآمده را تا پایان‌یافتن در خمِ آرنج و دوباره ظاهر شدن در محل گلو را زیر سؤال می‌برید؛ سعی می‌کنید منشأ آن‌ها را پیدا کنید، اما در حقیقت شما در پیِ یافتن رویدادی قدیمی‌تر از آن هستید، چیزی افتاده در تهِ چاهی که شما، انعکاس رنگ پریدهٔ آن را دریافته‌اید.

شما خاطرهٔ دقیقی از ازدواجتان را نگه داشته‌اید. در آن زمان، هر لحظه خود یک جشن بود و شکلکِ دکتر به نظر می‌رسید می‌گوید: «عزیزم شما بیست سال دیرکرد داری!». بله شما تقریباً چهل سال داشته‌اید و به نظر می‌رسید که روی آب راه می‌روید. شما غیر قابل تحمل بوده‌اید. کمترین پدیده‌ها بهانه‌ای برای تعریف کردن بوده‌اند مثل دوست‌داشتنِ شما همان‌طور که شما دوست داشته‌اید. دکتر سعی در مدیریت می‌کرداما شما چاره‌ای نداشتید. او برای شنیدن پول می‌گرفت، هیچ جزئیاتی از او پنهان نمی‌ماند. او در انتظار اتمام ساعتش بود.

مشکلات آغازشده‌بود؛ شما گفته‌بودید سه ماه پس از مراسم ازدواج شروع‌شده‌اند؛ این یک تاریخ تقریبی بود. ژولین بدون شک نظر دیگری داشت. امروز او می‌گوید از ابتدا، از همان اول هیچ چیز خوب پیش‌نمی‌رفته، نمی‌دانم چگونه توانسته‌ام خود را درگیر این داستان کنم؟! به‌هرحال، بپذیریم سه ماه بعد؛ بعد ازامدن گربه‌تان به خانه؛ حیوانی که واقعاً متعلق به خودِ شما نبود، بلکه متعلق به مادرتان بوده که به‌شما ارث رسیده بود؛ هیچ سِرّی در کار نبود و تعدادشان را هم زیاد نکردید. بزرگ‌شده با آئین پروتستان بودید و ذهنیتی سرمایه‌داری. دامنهٔ اعتقادات شما، خود را کاهش‌یافته نشان می‌داد و شما هیچ چیز ناشایستی در آن نمی‌دیدید.»