کتاب تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین

کتاب الکترونیکی «تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین» نوشتهٔ حسین علی جعفری و سهیل دادفر در انتشارات حکمت و عرفان چاپ شده است. نام کتاب برگرفته از نامی است که آیت‌اللّه خامنه‌ای بر این سال نهاده‌اند.

درباره کتاب تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین

اسلام دربارهٔ وضعیت اقتصادی پیروانش بی‌تفاوت نبوده و کار و اشتغال را بسیار مهم می‌داند. اهمیت‌دادن به اشتغال از دید اسلام را در مواردی مانند عبادی‌بودن کار، در ردیف جهاد‌بودن کار، نشانهٔ الهی‌بودن کار، مایهٔ عزت‌بودن کار و نکوهیده‌بودن تنبلی می‌توان یافت. کتاب تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین پس از تحقیق و گردآوری فیش‌هایی با تمرکز بر سخنان آیت‌اللّه خامنه‌ای و دستورات اسلام به رشتهٔ تحریر درآمده و برای آشنایی هرچه بیشتر علاقه‌مندان به موضوع تولید، دانش‌بنیان و اشتغال، نگارش شده است.

کتاب تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به افرادی پیشنهاد می‌شود که مایل هستند مسائل مربوط به کسب‌وکار را از دید اسلام بررسی کنند.

بخشی از کتاب تولید؛ دانش بنیان، اشتغال آفرین

«در اسلام غفلت از امر معیشت به بهانهٔ پرداختن به امور آخرت پذیرفتنی نیست.

همچنین آن حضرت در حدیث دیگری می‌فرمایند:

«از آن کسی که در کار دنیا [ی خود] تنبل باشد، رضایت ندارم. آن کسی که در کار دنیای خویش تنبل باشد، در کار آخرتش تنبل‌تر خواهد بود.»

ایشان در حدیثی دیگر می‌فرمایند:

«خدای عزّوجلّ در آن هنگام که آدم را از بهشت به زمین فرود آورد، به او فرمان داد تا به دست خود کشاورزی کند و پس از [محروم ماندن از] نعمت‌های بهشت از دسترنج خود بخورد.»

و باز از آن حضرت نقل شده است:

«تنبلی به دین و دنیا آسیب می‌رساند.»

آن حضرت در حدیثی دیگر می‌فرمایند:

«موسی (ع) گفت: پروردگارا! کدام‌یک از بندگانت، نزد تو منفورترند؟ خداوند فرمود: آن کس که شب چون مردار است و روز بیکار.

امام باقر (ع) بار دیگر در حدیثی زیبا می‌فرمایند:

«صدقه دادن به توانگر، تندرست، کاسب و انسان توانا روا نیست. گفتیم: معنای این کلام چیست؟ امام فرمود: بر کسی که می‌تواند از گرفتن صدقه خودداری کند، گرفتن آن حلال نیست.»

مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مدظله العالی)

«پیشرفت در منطق اسلام، متفاوت است با پیشرفت در منطق تمدن مادی غرب. آن‌ها یک بُعدی می‌بینند، آن‌ها با یک جهت ـ جهت مادی ـ به پیشرفت نگاه می‌کنند. پیشرفت در نظر آن‌ها، در درجهٔ اول و به عنوان مهمترین، عبارت است از پیشرفت در ثروت و پیشرفت در علم و پیشرفت نظامی و پیشرفت فناوری. پیشرفت در منطق غربی این‌هاست؛ اما در منطق اسلامی، پیشرفت ابعاد بیشتری دارد: پیشرفت در علم، پیشرفت در اخلاق، پیشرفت در عدالت، پیشرفت در رفاه عمومی، پیشرفت در اقتصاد، پیشرفت در عزت و اعتبار بین‌المللی، پیشرفت در استقلال سیاسی ـ این‌ها همه در مفهوم پیشرفت، در اسلام گنجانده شده است ـ پیشرفت در عبودیت و تقرب به خدای متعال؛ یعنی جنبهٔ معنوی، جنبهٔ الهی؛ این هم جزو پیشرفتی است که در اسلام هست و در انقلاب ما هدف نهایی ماست: تقرب به خدا.

هم «دنیا» در این پیشرفتی که مورد نظر است، ملحوظ شده است، هم «آخرت». اسلام به ما آموخته است که «لیس منّا من ترک دنیاه لأخرته و لا ءاخرته لدنیاه» دنیا را برای آخرت نباید ترک کرد، همچنان که آخرت را نباید فدای دنیا کرد.»