کتاب پرندگان

کتاب پرندگان نوشتهٔ دافنه دوموریه و ترجمهٔ علی مسعودی نیا است. انتشارات به نگار این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این رمان کوتاه دربارهٔ هجوم یک موجود زنده به دهکده‌ای کوچک است؛ هجومی مرگ‌بار.

درباره کتاب پرندگان

کتاب پرندگان ماجرایی شبیه به یک فاجعه دارد. شهری که اثرات جنگ هنوز در آن پیداست، با اتفاقی عجیب روبه‌رو می‌شود. با شروع فصل زمستان و هجوم دسته‌جمعی گروهی از پرنده‌ها به دهکده، سرنوشت مردم و روستا بسیار غمناک می‌شود. در این رمان با دختر جوانی به نام «ملانی دانیلز» آشنا می‌شویم که در یکی از پرنده‌فروشی‌های شهر سان‌فرانسیسکو با وکیلی به نام «میچ برنر» آشنا می‌شود. او پس از مدتی برای شرکت در جشن تولد خواهر «میچ» به شهری دیگر می‌رود. در این شهر، یک پرنده به ملانی حمله می‌کند. او که زخمی شده مجبور می‌شود شب را نزد «آنی» معلم شهر که به میچ علاقه‌مند است، بگذراند. روز بعد تعداد زیادی از پرندگان به شهر حمله می‌کنند و آنی و چند نفر دیگر را می‌کشند. این کشتارها و هجوم پرندگان بارها و بارها تکرار و مبدل به کابوسی برای ملانی می‌شود.

رمان پرندگان نوشتهٔ دافنه دوموریه دست‌مایهٔ فیلمی مشهور در سال ۱۹۶۳، با همین نام، به‌ کارگردانی آلفرد هیچکاک شد.

در کتاب حاضر، پس از این رمان کوتاه، مطلبی تحت‌عنوان «آیا اجازه داریم از خواندن دافنه دو موریه لذت ببریم؟» نوشتهٔ اسلاوی ژیژک آمده است. اسلاوی ژیژک فیلسوف، نظریه‌پرداز، جامعه‌شناس، منتقد فرهنگی و سیاست‌مدار اسلوونیایی است.

خواندن کتاب پرندگان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی و قالب رمان کوتاه پیشنهاد می‌کنیم.

درباره دافنه دوموریه

دافنه دوموریه در سیزدهم ماه مهٔ ۱۹۰۷ در خانواده‌ای هنرمند در لندنبه دنیا آمد. او بعدها بسیاری از رمان‌های خود را با الهام از اجداد و سایر اعضای خانواده‌اش خلق کرد.

این نویسنده با رمان «ربکا» توانست به شهرت جهانی دست یابد. همچنین در دوران خود، موردتوجه آلفرد هیچکاک بود؛ به‌گونه‌ای که آلفرد هیچکاک ۲ اثر دافنه دوموریه را به فیلم تبدیل کرد (ربکار و پرندگان). «دختر عموی من راشل »، «دونا» و «مادام دووال» از جمله رمان‌های او هستند. این نویسنده ناداستان و مجموعه‌داستان نیز در کارنامهٔ هنری خود دارد.

دافنه دوموریه در ۱۹ مه ۱۹۸۹ در ۸۲سالگی در کورن‌وال بریتانیا چشم از جهان فروبست. 

بخش‌هایی از کتاب پرندگان

«پاییز بهترین زمانِ این کار بود؛ حتی از بهار هم بهتر. در بهار، پرندگان با قصد قبلی و به شکلی هدفدار وارد شبه‌جزیره می‌شدند، حد و مرزهایشان را می‌دانستند و روند و آهنگ زندگی‌شان تأخیری نداشت و لنگ نمی‌زد. در پاییز، آن دسته از پرندگان که به آن‌سوی دریا کوچ نکرده و مانده بودند تا زمستان را سر کنند هم انگیزه مشابهی داشتند، اما این بازماندگانِ کوچْ رفتاری مخصوص به خود در پیش گرفته بودند. دسته‌های انبوهی از آن‌ها به شبه‌جزیره آمده بودند، دسته‌هایی بی‌قرار، پریشان و مدام در جنبش که دمی در آسمان چرخ می‌زدند و دمی بر خاک بارور فرود می‌آمدند تا چیزی بخورند، اما حتی وقتِ دانه برچیدن هم انگار این کار را فارغ از هر اشتها و میلی انجام می‌دادند. بی‌تابی و بی‌قراری دوباره آن‌ها را به پهنه آسمان بازمی‌گرداند.

زاغچه‌ها و مرغان دریایی، سیاه و سپید، در همراهی غریبی به هم آمیخته بودند و دنبال نوعی رهایی می‌گشتند، اما هرگز راضی نمی‌شدند و از حرکت بازنمی‌ایستادند. دسته سارها مثل پارچه حریر رف‌رف صدا می‌کرد و برفراز مراتع در پرواز بود ـ‌گویی آن‌ها را نیز همان نیاز به حرکت بی‌قرار می‌ساخت‌ـ و پرندگان کوچک‌اندام‌تر، مثل سهره‌ها و چکاوک‌ها، مدام از روی شاخه‌ها متفرق می‌شدند و سر پرچین‌ها می‌نشستند و برعکس، انگار کسی به این کار وادارشان کرده باشد.»