کتاب شهر زنبوران

کتاب شهر زنبوران نوشتهٔ تاماس کنیلی و ترجمهٔ حسین ابراهیمی (الوند) و شقایق قندهاری است. نشر افق این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر یک رمان برای نوجوان را در بر گرفته است که در آن با پسری که با زنبورها زندگی می‌کرده، آشنا می‌شوید.

درباره کتاب شهر زنبوران

کتاب شهر زنبوران رمانی برای نوجوان‌هاست که در چند فصل نوشته شده است. عنوان برخی از فصل‌های این رمان عبارت است از: «زنبور عسل و نانسی کلانسی»، «دختر صد و بیست‌ساله»، «ترک کندو و موری اِی‌بی»، «کندو در خانهٔ میجر استیل» و «آدم‌های دست و پاچلفتی».

این رمان یک راوی اول‌شخص دارد که قصه را از روزگار کودکی خود آغاز می‌کند. «نِد» می‌گوید که وقتی پسری کم‌سن‌وسال بود، یک تابستان تمام، در تنهٔ پوک زبان‌گنجشکی کوهی و در لانهٔ زنبوران عسل وحشی زندگی کرد. این راوی سپس از مخاطب خود می‌خواهد به‌جای خندیدن به گفته‌هایش گوش کند. او اطلاعاتی درمورد زنبورها دارد که آن‌ها را می‌گوید و سپس از زمانی می‌گوید که کارش به بیمارستان می‌کشد. «نِد» در پایان قصه می‌گوید که پس از مدت کوتاهی به سیدنی می‌رود. دکترها سرش را معاینه می‌کنند. او ظاهراً مشکل خاصی نداشته، اما دورانی که با زنبورها زندگی کرده، هنوز همراه او است. چگونه می‌شود با حشره‌ای مانند زنبور زندگی کرد؟

کتاب شهر زنبوران نوشتهٔ تاماس کنیلی را بخوانید.

خواندن کتاب شهر زنبوران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره تاماس کنیلی

تاماس کِنیلی اهل استرالیاست. از این نویسنده بیش از ۲۵ رمان منتشر شده که همهٔ آن‌ها در سراسر جهان مورد استقبال و توجه مخاطبان قرار گرفته است. کنیلی برای نوشتن آثار خود، موضوعات بسیار مختلف و متنوعی را دستمایهٔ کار قرار داده است. او در نوشتن سفرنامه هم توانایی دارد و تاکنون بیش از ۱۰ فیلمنامه هم به رشتهٔ تحریر در آورده است. بسیاری از آثار او به زبان‌های مختلف ترجمه شده است. شهر زنبوران تنها اثر او برای کودکان و نوجوانان است که نشر افق آن را در ایران نیز منتشر کرده است.

درباره حسین ابراهیمی (الوند)

حسین ابراهیمی (الوند) در سال ۱۳۳۰ در گلپایگان به دنیا آمد و در ۳ مهر ۱۳۸۶ در تهران درگذشت. او مترجمی ایرانی بود که شهرت خود را به‌خاطر کتاب‌هایی که برای کودکان و نوجوانان ترجمه کرده، به دست آورده است. حسین ابراهیمی بیش از ۱۰۰ کتاب برای کودکان و نوجوانان از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه کرده است. الوند را باید یکی از پرکارترین و تأثیرگذارترین مترجم‌های کتاب کودکان و نوجوانان به شمار آورد. حسین ابراهیمی (الوند) دانش‌آموختۀ رشتۀ زبان و ادبیات انگلیسی و نیز ادبیات فارسی در دانشگاه تهران بود. از این رو، او به ادبیاتِ هر ۲ زبان آشنا و مسلط بود. ویژگی ترجمه‌های الوند شیوایی، خوش‌خوانی و امانتداری به متن اصلی است. او از جمله‌ مترجم‌هایی بود که می‌کوشید قانون حق تألیف (کپی‌رایت) را اعمال کند. ابراهیمی ترجمه برای ادبیات کودک و نوجوان را در سال ۱۳۵۵ آغاز کرد، اما به دلیل مشاغل کاری به‌عنوان دبیر آموزش و پرورش و مسئول گروه زبان در یکی از دانشکده‌های دانشگاه آزاد اسلامی، تا سال ۱۳۶۹ فرصت انتشار اثری در این حوزه را پیدا نکرد.

نخستین ترجمۀ او با عنوان «طوطی اصفهان» در سال ۱۳۶۹ به‌ وسیلۀ انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان منتشر شد. حسین ابراهیمی به‌خاطر ترجمۀ رمان «آخرین گودال» در سال ۱۳۸۰، برندۀ جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شد. او همچنین در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۲ میلادی، دیپلم افتخار مؤسسهٔ بین‌المللی کتاب برای نسل جوان (IBBY) را به‌خاطر ترجمۀ کتاب‌های «زمستان جنگ» و «آخرین گودال» از آن خویش کرد. از دیگر جوایزی که این مترجم نامدار کسب کرده است، می‌توان به پلاک طلای شورای کتاب کودک (برای همۀ آثارش)، لوح زرین کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، تندیس مداد پرنده کانون، تندیس ماه زرین انجمن نویسندگان کودک و نوجوان و... اشاره کرد. از میان کتاب‌های ترجمه‌شده به‌ قلم الوند می‌توان به «آنجا که کبوترها می‌میرند»، «روبوت فراری»، «آن سوی سرزمین‌های شعله‌ور»، «باران مرگ»، «زیر نور ماه ترانه سر کن»، «افسانه‌های مردم دنیا»، «۲۰۸ حکایت از ازوپ»، «سفال شکسته»، «صلیب سربی»، «موش کوچولو»، «لاک‌پشت پیر»، «رؤیای بابک»، «شاهزاده شیر و راز گل سرخ»، «گمشدۀ شهرزاد»، «سه‌گانۀ چرخ گردون»، «ایلیاد و ادیسۀ هومر» و «آتش‌دزد» اشاره کرد.

الوند همچنین در ترجمۀ مقالات و کتاب‌هایی دربارۀ ادبیات کودکان مانند «شناخت ادبیات کودکان: گونه‌ها و کاربردها از روزن چشم کودک» همکاری داشته است. او بنیان‌گذار خانۀ ترجمه برای کودک و نوجوان بود. هدف از تأسیس این خانه، خریداری آثار داستانی برگزیدۀ کودک و نوجوان دنیا و انجام کارهای پژوهشی، نظری و کاربردی در حوزۀ ادبیات کودک و نیز در دسترس قراردادن مترجمان بود. این خانه سبب ترجمۀ کتاب‌های بسیاری در این حوزه نیز شده است. تأسیس خانۀ ترجمه را می‌توان نقطه‌عطفی در ترجمه برای کودکان و نوجوانان ایران به‌شمار آورد. حسین ابراهیمی (الوند) از پایه‌گذاران انجمن نویسندگان کودک نیز به شمار می‌آید؛ انجمنی که اهداف صنفی‌فرهنگی را دنبال می‌کند.

بخش‌هایی از کتاب شهر زنبوران

«بیشتر وقت‌هایی که ای‌پیس برای آوردن گرده یا شهد از کندو بیرون می‌رفت، ما را به شکافی که رو به داخل خانه باز می‌شد، می‌بُرد. من و نانسی کلانسی از داخل این شکاف، اتاق‌نشیمن و بخاری دیواری غبارآلود خانه را می‌دیدیم. گاهی‌وقت‌ها روزهایی که در آن خانه کتاب، اسباب‌بازی، مبل، قاب‌عکس و خود بچه‌ها حضور داشتند در خیالمان مجسم می‌کردیم تا ببینیم آن روزها این خانه چه شکلی بوده است. اما بیشتر وقت‌ها خودمان را با بازی‌ها و سرگرمی‌ها مشغول می‌کردیم.

بعدازظهر یک روز که ما سر جای همیشگی خودمان در داخل شکاف نشسته بودیم و مثل همیشه سرگرم بازی بودیم، در خانه باز شد و دو مرد وارد خانه شدند. می‌دانم که در داستان‌ها همیشه همه چیز همین‌طوری اتفاق می‌افتد و وقتی که بچه‌ها داخل "خانهٔ ارواح" مخفی شده‌اند، دو تا آدم تبهکار وارد خانه می‌شوند. مثلاً در داستان تام‌سایر هم چنین اتفاقی رخ داد.

اما این دو مرد آدم‌های بدجنس و تبهکار نبودند. در واقع یکی از آن‌ها آقای هورن، پدر جک و کیت بود که دوست‌های خودم بودند. روزی که حالم بد شد و راهی بیمارستان شدم، جک و کیت همراه من بودند. آن یکی هم کلارنس اِی‌بی، پدر موری ای‌بی بود. آن‌ها کف اتاق نشیمن نشستند و مشغول صحبت و درست کردن سیگار شدند.

صدای آقای هورن در فضای خالی اتاق پیچید: «خب، من می‌دانم که خیلی‌ها گاو سرقت می‌کنند. نصفی از این مردم فقط با دزدیدن گاو است که می‌توانند گوشت بخورند.»

کلارنس ای‌بی گفت: «درست است، کاملاً درست است.»

در همین موقع نانسی کلانسی از من پرسید: «منظورشان چیه؟»

به او گفتم: «دارند دربارهٔ دزدیدن گاو صحبت می‌کنند.»

آقای هورن حرفش را ادامه داد و گفت: «اما هیچ وقت فکر نمی‌کردم که یک روز بخواهم یک گاو نر درجهٔ یک را بدزدم، آن هم گاوی که خیلی قیمتی و گران است!»

کلارنس ای‌بی در جوابش گفت: «خب، کار سختی نیست.»