کتاب ذهن فریبکار من

کتاب الکترونیکی «ذهن فریبکار من» نوشتهٔ حسین حسینی پناه در انتشارات اریش چاپ شده است. این کتاب ۱۴۰ سوگیری شناختی که ناخودآگاه دچار آن‌ها می‌شویم را به ما نشان می‌دهد.

درباره کتاب ذهن فریبکار من

در خودفریبی، شخص به عملی اقدام می‌کند که باعث ایجاد باور و شناخت خطا برای او می‌شود. خودفریبی اغلب زمانی اتفاق می‌افتد که ما به طور ناخودآگاه تلاش می‌کنیم خودمان را متقاعد سازیم آنچه را که به آن باور یافته‌ایم یا تصمیمی که گرفته‌ایم، درست است؛ درحالی‌که این‌طور نیست. تفاوت دروغ گفتن با خودفریبی این است که هنگام دروغ گفتن، فرد نسبت به این که حقیقت را بیان نمی‌کند آگاه است، درحالی‌که هنگام خودفریبی فرد به طور ناخودآگاه خود را متقاعد می‌کند که این دروغ درواقع حقیقت است.

عناوین فصل‌های کتاب ذهن فریبکار من به این ترتیب است:

فصل ۱: عقلانیت و آگاهی آلوده به توهم

فصل ۲: خطاهای ادراکی

فصل ۳: سوگیری‌های شناختی

فصل ۴: معرفی خطاها و سوگیری‌های شناختی 

کتاب ذهن فریبکار من را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به علاقه‌مندان به روان‌شناسی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب ذهن فریبکار من

«باید توجه داشت که خطا با توهم تفاوت دارد. توهم با خطای ادراکی از این لحاظ که هر دو ادراک نادرست هستند، مشترک‌اند، اما با هم اختلافات اساسی دارند: خطای ادراکی در همۀ افراد یکسان است و همۀ مردم آن را تجربه کرده‌اند، حال آن‌که توهم در اشخاص مختلف یکسان نیست و عموماً افرادی که دارای افسردگی و اختلال روانی هستند یا افرادی که مواد مخدر یا الکل مصرف می‌کنند، توهم را تجربه می‌کنند. خطاهای ادراکی نتیجۀ ادراک یا تفسیر نادرست محرک‌های خارجی هستند، درحالی‌که توهم زمانی اتفاق می‌افتد که هیچ محرک خارجی وجود ندارد. یکسان بودن خطای ادراکی در همۀ افراد موجب شده است که بتوانیم آن را به‌طور آزمایشی مطالعه کنیم، در صورتی که مطالعۀ آزمایشی توهم امکان‌پذیر نیست.

منظور از یکسان بودن خطای ادراک در همۀ افراد این است که همه به یک نحو مرتکب خطای ادراک می‌شوند. خطاهای ادراکی انواع مختلفی دارند، ازجمله خطاهای بینایی، خطاهای شنوایی، خطاهای حرکتی و خطاهای تخمین وزن؛ اما از آن جایی که بیش از هشتاد درصد از اطلاعات ورودی به دستگاه ادراکی انسان از طریق چشم یا همان حس بینایی صورت می‌گیرد، بخش عمدۀ خطاهای ادراکی نیز مربوط به خطاهای دیداری می‌شوند و اغلب اوقات وقتی صحبت از خطای ادراکی می‌شود، منظور خطای ادراکی دیداری است. در خطای ادراکی دیداری، اطلاعاتی که به‌وسیله چشم و مغز جمع‌آوری و پردازش شده، منجر به درک تصویری می‌شود که با واقعیت آن تصویر تطابق ندارد. به سه خودرو که در تصویر صفحه بعد مشخص است، نگاه کنید. ممکن است از این‌که گفته شود این سه خودرو از نظر اندازه یکسان هستند، تعجب کنید. اما حقیقت دارد. این سه خودرو از هر لحاظ مشابه و دارای اندازه یکسانی هستند. اگر باورتان نمی‌شود، می‌توانید با خط‌کش آن را اندازه بگیرید. جالب است که حتی وقتی با خط‌کش از یکسان بودن اندازه خودروها مطمئن می‌شویم، باز هم هنگام مشاهدۀ تصویر، گمان می‌کنیم خودروی دورتر بزرگ‌تر از خودروی نزدیک‌تر است.»