کتاب علم شناخت یا شناخت پژوهی (جلد اول)

کتاب علم شناخت یا شناخت‌پژوهی با عنوان فرعی مقدمه‌‌ای بر رویکردها، نظریه‌‌ها و پژوهش‌‌ها درباره ذهن نوشتهٔ جِی فریدن‌برگ و گوردن سیلورمن و ترجمهٔ حبیب‌اللّه قاسم‌زاده است که انتشارات ارجمند آن را منتشر کرده است. این اثر از مجموعهٔ علوم شناختی انتشارات ارجمند است.

دربارهٔ کتاب علم شناخت یا شناخت‌پژوهی

این کتاب را باید مقدمه‌ای برای آشناساختن دانشجویان با مفاهیم پایه‌ای و رویکردهای رایج در علمِ شناخت، تلقی کرد. ارائۀ مطالب، در سطح دورۀ کارشناسی رشته‌هایی مانند روان‌‌شناسی، زبان‌‌شناسی، فلسفه، علوم رایانه‌‌ای، انسان‌شناسی و مقاطعی از تحصیلات عصب‌پژوهی (نوروساینس) صورت گرفته است. البته درصورتی‌که بتوان دانشجو را به سمت‌‌وسوی تحقیقات منظم بیشتری سوق داد و او را تشویق کرد که به منابع اصلی و بررسی‌‌های جدیدتر مراجعه کند، در مقاطع تحصیلی بالاتر از کارشناسی نیز این کتاب قابل استفاده است.

خواندن کتاب علم شناخت یا شناخت‌پژوهی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به علاقه‌مندان و پژوهشگران حوزهٔ روان‌شناسی و عصب‌پژوهی پیشنهاد می‌کنیم.

درباره حبیب‌الله قاسم‌زاده

حبیب‌الله قاسم‌زاده در سال ۱۳۲۳ متولد شد. او از سال ۱۳۴۳ تحصیل در رشتهٔ روان‌شناسی را شروع کرد و در سال ۱۳۵۵ تحصیل خود را در مقطع دکتری تخصصی رشتهٔ روان‌شناسی با پایان رساند.

دکتر حبیب‌الله قاسم‌زاده هم‌اکنون به‌عنوان عضو هیئت علمی و استادتمام گروه روان‌پزشکی در مرکز روان‌شناسی بالینی بیمارستان روزبه دانشگاه علوم پزشکی، خدمات بهداشتی و درمانی تهران مشغول به فعالیت است. گرایش تخصصی او عبارت‌اند از:

درمان رویارویی

وسواس

درمان وسواس موکنی

پردازش طرحواره‌ای و فرآیند Schematic Processing And Change Process

پردازش استعاره‌ای

ادبیات و روان‌شناسی و شناخت

رفتار و فرهنگ

بخشی از کتاب علم شناخت یا شناخت‌پژوهی

«شناخت مغز از قدیم به‌عنوان امری لازم برای شناخت فرآیندهای ذهنی تلقّی می‌شده است. حتّی گاه بزرگی یا کوچک سر، یا وجود برآمدگی‌هایی در سر، به برخی خصوصیت‌های رفتاری، فکری و شخصیتی نسبت داده می‌شده است. امّا از اواسط قرن نوزدهم برخی از دانشمندان سعی کردند با مطالعه آسیب‌های مغزی، مراکزی را برای کارکردهای ذهنی تعیین کنند. از آن‌جمله می‌توان به کارهای بروکا اشاره کرد که ناحیه‌ای را برای بیان گفتاری در مغز تعیین کرد (ناحیه بروکا). اگرچه گرایش‌های کلّی‌گرایی آغاز قرن بیستم، مطالعات مربوط به منطقه‌بندی مغز را تا حدّی با چالش‌هایی روبه‌رو کرد، امّا از اواسط قرن، دومرتبه، اهمّیت منطقه‌بندی و تعیین نواحی مختلفی برای کارکردهای مختلف ـ البتّه با رویکردی جدید ـ بیش‌تر شد. عصب‌شناسانی مانند گشویند و دیگران در این مسیر گام برداشتند. به‌علاوه، بهبود تکنیک‌های الکتروفیزیولوژیک و از آن‌جمله تحریک مغزی، ثبت فعّالیت‌های نورونی و الکتروانسفاگردانی، اطّلاعات بیش‌تر و دقیق‌تری درباره مغز در اختیار دانشمندان قرار داد. همان‌طور که در کنفرانس سال ۱۹۴۸ درباره "سازوکارهای قشری رفتار" مطرح شد، وقت آن رسیده بود که بین نوروفیزیولوژیست‌ها، روان‌شناسانِ دارای گرایش زیست‌شناختی و دانشمندانِ رایانه‌ای درباره چه‌گونگی بررسی فعّالیت‌های شناختی، توافقی حاصل شود. یکی از دست‌آوردهای این توافق، پیدایش ایده‌های نو در طرّاحی شبکه‌های عصبی بود. از این نظر، کارهای نوروفیزیولویست‌هایی مانند وارن مکالک و منطق‌دان‌هایی مانند والتر پیتس، راه‌گشاه بود. همراه با این پیش‌رفت‌ها دانلد هب با ارایه نظریه مجموعه نورونی، ایده هم‌زمانی را در فعّال شدن نورون‌ها فرمول‌بندی کرد. اگرچه رویکرد شبکه نورونی، مورد انتقاد صاحب‌نظرانی مانند مینسکی قرار گرفت، امّا با شکل‌گیری پیوندگرایی جدید در دهه ۱۹۸۰، هم‌چنان به رشد خود ادامه داد.»