کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران

کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران نوشته اکبر صادقی است. این کتاب را انتشارات چاپ و نشر بازرگانی منتشر کرده است.

درباره کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران

کشورها از طریق سیاست خارجی با ابزارهایی نظیر دیپلماسی نسبت به این مهم همت می‌گمارند. سیاست خارجی یکی از مهم‌ترین عرصه‌ها برای تأمین منافع ملی است. دیپلماسی نیز خود وجوه مختلفی دارد و فقط مربوط به عرصه سیاسی نیست و هم‌زمان با تحولات پیش‌رونده جهانی جنبه‌های متفاوتی پیدا می‌کند.

ایران به‌عنوان یکی از مهم‌ترین کشورهای خاورمیانه با داشتن موقعیت استراتژیک و منحصربه‌فرد جغرافیایی و سایر پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های گسترده، فرصت‌های زیادی دارد تا از یک‌سو خود را در سلسله‌مراتب قدرت در نظام بین‌الملل جایگاه رفیع‌تری بخشد و از سوی دیگر رفاه، امنیت و آسایش را برای شهروندان خود به شكل حداکثری تأمین نماید. این مهم نیازمند مدیریت مناسب و حساب شده است، به‌گونه‌ای که کشور بتواند در پرتو پویایی و فعالیت‌های مستمر، تحولات جهانی و منطقه‌ای را با استفاده از ابزاری‌های پیش گفته در حد امکان به نفع منافع ملی خود مدیریت کند و در این میان، مبحث انرژی و به‌ویژه نفت و گاز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا یکی از محورهای اصلی ایران برای رسیدن به اهداف برخورداری از منابع سرشار در این زمینه است. در نتیجه مقوله دیپلماسی انرژی جایگاه کلیدی و رفیعی در مناسبات ایران با سایر کشورها پیدا می‌کند که برنامه‌ریزی اصولی و مناسب در خصوص آن می‌تواند زمینه بهره‌مندی بیشتر کشور را برای تأمین حداکثری منافع ملی فراهم آورد.

خواندن کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به موضوعات سیاسی و مهندسان متخصص انرژی و نفت و گاز می‌توانند از مخاطبان کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی باشند.

بخشی از کتاب دیپلماسی انرژی جمهوری اسلامی ایران

«آنچه به طور ساده در پشت مفهوم وابستگی متقابل وجود دارد و طرف‌داران وابستگی متقابل به آن استناد می‌کنند این تفکر است که در نظام بین‌المللی معاصر شرایطی ایجاد می‌شود که کشورها باتوجه‌به آسیب‌پذیری دوطرفه‌ای که دارند، مجبور هستند با یکدیگر همکاری کنند.

بدین ترتیب نظریه وابستگی متقابل را یکی از نظریه‌هایی می‌دانند که ریشه در طرز تفکر بین‌الملل گرایانه یا انتر ناسیونالیستی دارد که بر مبنای آن امور دنیا به طور عینی در جهت جهانی‌شدن است و این جریان عینی در روندهای سیاسی به شکل همکاری میان دولت‌ها منعکس می‌شود و درعین‌حال جریانی مثبت و در راستای صلح و رفاه بیشتر جهانی است.

در واقع در نظریه‌هایی همچون نظریه وابستگی متقابل به همسایگان به‌جای اینکه به چشم رقیب نگریسته شود به چشم شرکایی نگریسته می‌شود که با کمک یکدیگر امنیت متقابل هم را تأمین می‌کنند. به‌عنوان نمونه بر طبق نظریه همسایگی افزایش امنیت بازیگر در افزایش امنیت همسایگان آن بازیگر است. بر خلاف نظریه امنیت در پارادایم ملت - کشوری امنیت ملی که محتوی این فرض است که افزایش امنیت هر بازیگر کاهش امنیت دیگری است. (معمای امنیت). به نحوی مشابه، در این نظریه، نفوذ یک‌جانبه هر بازیگر (نفوذ از سوی دولت ملی) نفوذی پرهزینه، گذرا و کم‌دوام است و به گسترش حس ناامنی در منطقه می‌انجامد، اما نفوذهای متقابل، روندی کم‌هزینه، پرفایده و مداوم است و حس امنیت را در منطقه می‌گستراند.»