کتاب کلیات عطار نیشابوری

کتاب کلیات عطار نیشابوری: تذکرةالولیاء، منطق‌الطیر، مصیبت‌نامه نوشته فریدالدین محمد عطار نیشابوری است. این کتاب را انتشارات كارگاه فيلم و گرافیک سپاس منتشر کرده است.

درباره کتاب کلیات عطار نیشابوری

نویسنده كتاب، ابوحامد يا ابوطالب محمد بن ابی‌بکر ابراهيم بن مصطفی بن شعبان، ملقب به فريدالدين، مشهور به عطّار؛ از عرفاً و شعرای بزرگ بوده است و صاحب تأليف و تصانيف بسيار است كه بيشتر آنها منظوم است، و مشهور است كه به عدد سور قرآن، يعنی صد و چهارده تصنيف از كتاب و رساله و نظم و نثر نوشته است، ولی آنچه از كتب او به نظر رسيده، و خودش نيز در کتاب‌های خودش از آنها بخصوص اسم می‌برد، قريب سی كتاب است، و بعد مذكور خواهد شد كه چهل رساله منظومه دارد.

اهميت و قدر اين كتاب، يعنی تذكرةالاوليا از چند منظر است: يكی از حيث قدم متن، با ملاحظه قلت وجود نثر در زبان فارسی عموماً و در آن اعصار خصوصاً و ديگر، از حيث بيان مقامات عارفان و مناقب صوفيه و مكارم اخلاق مشايخ طريقت و سيره اوليا و صالحين، و شرح مجاری حالات و چگونگی اوضاع ايشان در زهد و ورع و ریاضت شاقه و مجاهدات بسيار سخت و سخنان حکمت‌آمیز و نصايح و مواعظ بسيار سودمند به حال هيئت اجتماعی و عامة ناس، كه از ايشان منقول است.

خواندن کتاب کلیات عطار نیشابوری را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم

علاقه‌مندان به زندگی و سرگذشت و آثار عطار نیشابوری می‌توانند از خواندن این کتاب لذت ببرند.

درباره عطّار نیشابوری

فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به شیخ عطّار نیشابوری یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم و آغاز سده هفتم است.

مرگ عطار در سال ۶۱۸ هجری قمری به هنگام حمله مغول بود؛ وی در نزدیکی دروازه شهر به دست سربازان مغول کشته شد. علاوه بر این تمام آثار وی سوزانده شد و آثاری که از وی در دست است تنها آثاری است که قبل از حمله مغول، به سایر شهرها برده شده بودند.

بخشی از کتاب کلیات عطار نیشابوری

«آن سلطان ملت مصطفوی، آن برهان حجت نبوی، آن عامل صديق، آن عالم تحقيق، آن ميوه دل اولیا، آن جگر گوشه انبیا، آن ناقد علی، آن وارث نبی، آن عارف عاشق جعفر الصادق رضی‌الله‌عنه.

گفته بوديم كه اگر ذكر انبيا و صحابه و اهل‌بیت كنيم كتابی جداگانه بايد ساخت؛ اين كتاب شرح اولياست كه بعد از ايشان بوده‌اند. اما به سبب تبرك به صادق ابتدا كنيم كه او نيز بعد از ايشان بوده است و چون از اهل‌بیت بود، و سخن طريقت، او بيشتر گفته است و روايت از وی بيشتر آمده است، کلمه چند از آن او بياوريم كه ايشان همه یکی‌اند، چون ذكر او كرده شود از آن‌همه بود. نبيني كه قومی كه مذهب او دارند.

مذهب دوازده امام دارند يعني يكی دوازده است و دوازده يكی؛ اگر تنها صفت او گويم به زبان و عبارت من راست نيايد كه در جمله علوم و اشارات و عبارات بی‌تکلف به کمال بود، و قدوه جمل مشايخ بود، و اعتماد همه بر وی بود، مقتدای مطلق بود، هم الهيان را شيخ بود، و هم محمديان را امام، و هم اهل ذوق را پيشرو، و هم اهل عشق را پيشوا؛ هم عباد را مقدم، هم زهاد را مكرم؛ هم صاحب تصنيف حقايق، هم در لطايف تفسير و اسرار تنزيل بی‌نظیر بود و از باقر رضی‌الله‌عنه بسيار سخن نقل كرده است و عجب دارم از آن قوم كه ايشان خيال بندند كه اهل‌سنت و جماعت را با اهل‌بیت چيزی در راه است كه اهل‌سنت و جماعت اهل‌بیت را بايد گفت به حقيقت.»