کتاب باغ همیشه سبز

کتاب الکترونیکی باغ همیشه سبز نوشتۀ تور آندره با ترجمۀ فاطمه هشترودی در انتشارات علمی و فرهنگی چاپ شده است. این کتاب به بررسی خاستگاه و مراحل شکل‌گیری اولیه تصوف اسلامی می‌پردازد و ارتباط آن را با سایر سنت‌های عرفانی و دینی جهان تحلیل می‌کند.

درباره کتاب باغ همیشه سبز

باغ همیشه سبز اثری پژوهشی در زمینه تاریخ تصوف است که دیدگاه‌های نوینی درباره تأثیر متقابل فرهنگ‌ها و ادیان مختلف بر تصوف اسلامی ارائه می‌دهد. نویسنده با رویکرد روان‌شناختی، روندهای فکری و معنوی تصوف را تحلیل می‌کند. این کتاب که ابتدا به زبان سوئدی نوشته شد، پس از مرگ تور آندره، توسط هانس هلمهارت کانوس کرد به آلمانی و بعدها به انگلیسی نیز ترجمه شد. مقدمه‌ای از آنه‌ماری شیمل، اسلام‌شناس برجسته، بر ترجمه انگلیسی این اثر موجود است که ارزش علمی و بین‌المللی آن را افزایش می‌دهد.

کتاب باغ همیشه سبز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای پژوهشگران، دانشجویان علوم انسانی، و علاقه‌مندان به تصوف و عرفان اسلامی مناسب است. همچنین برای کسانی که به شناخت خاستگاه‌های عرفان و تأثیرات متقابل فرهنگ‌ها علاقه دارند، منبعی ارزشمند محسوب می‌شود.

بخشی از کتاب باغ همیشه سبز

«ارتباط مسیحیان با مسلمانان پیوندی ساده و معمولی نبود، بلکه به‌عکس بسیار دوستانه و صمیمی بود. مسیحیان از احترام و اعتبار خاصی نزد مسلمانان برخوردار بودند. ماتیاس  بنیانگذار دیر بزرگ اسنه مشاور حاکم مسلمانان بود و هدایایی برای وی از جانب حاکم فرستاده می‌شد. رابطۀ دوستانهٔ راهبان با حاکمان مسلمان، از یک سو نشان‌دهندهٔ حمایت عملی از آنان بود که درواقع چندان انتظار آن نمی‌رفت و از سوی دیگر، نشان‌دهندۀ احترام خاصی بود که حاکمان برای کلیسای نسطوری قائل بودند. در اوایل حکومت اسلامی، مصریان حتی اجازۀ ساختن کلیساهای جدید را داشتند ومجاز بودند تا تبلیغات فراگیری برای دین خود انجام دهند، مثلاً آتاناسیوس ادسایی اجازه یافت تا کلیساها و دیرهای بسیاری در مناطق زیر فرمانروایی عبدالملک برپا سازد. بخصوص در دوران حکومت عباسیان، کلیسا پیشرفت بسیار کرد چنانچه حدود صد قلمرو اسقفی در بیست‌وپنج ناحیه مدیترانه تأسیس شد. نمونه‌های بسیاری از حمایت‌های حاکمان مسلمان از دیرهای مسیحی وجود دارد، ظاهراً آنان از کلیساها و دیرهای مسیحی نیز بازدید می‌کردند. دیر نحیا در بین مسلمانان شناخته شده و مورد احترام بود. در بعضی جاها ظاهراً مسلمانان اجازه داشتند برخی از آیین‌های مسیحیان را همراه با آنان انجام دهند؛ در اسنه مسلمانان همراه با مسیحیان در جشن میلاد مسیح شرکت می‌کردند و رفتاری برادرانه با یکدیگر داشتند. امروزه مراسمی شبیه به آن را در جشن شمّ النسیم (جشن دوشنبه عید پاک قبطیان) ملاحظه می‌کنیم که از سوی مسلمانان و قبطیان جشن گرفته می‌شود.

از سوی دیگر، ارتباط نزدیک مسلمانان با مسیحیان سبب ازدواج مردان مسلمان با زنان مسیحی شد. در بسیاری از موارد، آنها با زنانی که به اسارت می‌گرفتند ازدواج می‌کردند. بعضی از این زنان که به دین جدید در می‌آمدند، احتمالاً امتیازاتی از سوی اربابانشان برای آنان در نظر گرفته می‌شد. این ازدواج‌ها نه تنها در ایجاد روابط دوستانه بین مسلمانان و مسیحیان اهمیت فوق‌العاده داشت، بلکه مادران مسیحی فرصت یافتند تا بدین طریق بر نسل بعدی مسلمانان تأثیر بگذارند. فرزندان چنین ازدواج‌هایی با نام مسلمان، اما از ذریه مادران مسیحی بودند.»