کتاب تک گویی درونی در بازیگری، مونولوگ

کتاب تک گویی درونی در بازیگری، مونولوگ نوشتهٔ راب رازنووسکی و ترجمهٔ امیر پورصائب است و نشر موسسه آموزشی تالیفی ارشدان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب تک گویی درونی در بازیگری، مونولوگ

چگونه می‌توان واقعی‌بودن را یاد گرفت و به کنترل خود درآورد؟ چگونه می‌توان بر زیبایی، ازخودگذشتگی و ماهیتی که درون هر یک از ما وجود دارد، نظارت کرد؟ چگونه می‌توانیم صداقت را در آزمون‌های بازیگری، مصاحبه‌های شغلی و دیگر لحظاتی که مایل به نشان‌دادن درونی‌ترین احساساتمان هستیم، به بهترین شکلِ ممکن نشان دهیم؟ در پاسخ به خود و تعدادی بی‌شمار از پرسش‌کنندگان، ما مونولوگ درونی را پیشنهاد می‌کنیم.

مونولوگ درونی جریان خالص فکری‌ای است که باعث به‌حرکت‌درآوردن ذهن نیمه هوشیار، ضمیر خودآگاه و ناخودآگاه می‌شود. مونولوگ درونی صدایی درون ماست که فرمان می‌دهد، برمی‌انگیزاند، هدایت و مهار می‌کند، تسلی می‌دهد و هرگز استراحت نمی‌کند. مونولوگ درونی بهترین دوست، برترین دشمن، قطب‌نما و واحد سنجش اخلاقی ماست؛ حتی رؤیاهای ما، نقاشی های مربوط به گفت‌وگوی درونی را تصویر سازی می‌کنند.

چه چیز باعث خاص جلوه‌کردن یک بازیگر می‌شود؟ مهارت‌های تحلیلی؟ شوخ‌طبعی؟ صداقت؟ دانش؟ دیدگاه؟ بله. همۀ موارد درست است و هر کدام از اینها می‌تواند با توجهی نزدیک‌تر به جزئیاتِ مونولوگِ درونی، قدرتمندتر شود. بزرگ‌ترین مانع برای رسیدن به برقراری ارتباط فوق‌العاده بر روی صحنه و یا صفحۀ سینما، مونولوگ درونی شخصی بازیگر است. بازیگران نمی‌توانند همراه ثابت همیشگی‌شان را خاموش کنند. آنان زمان زیادی را صرف تجزیه و تحلیل و تماشای کارشان می‌کنند؛ به‌جای آنکه همانند نقش خود بیندیشند. هدفِ این کتاب برای بازیگران، ارائۀ ابزار لازم برای انجام کاری عمیق و پیچیده است که اجازه می‌دهد با همبازی خود همسو باشند و با متن ارتباط برقرار کنند.

برای کارگردانان، اطمینان از انتقال یکپارچه و بی‌نقصِ خواسته‌ها و گرفتن لحظاتی به‌وضوح باورپذیر و عمیق بر روی صحنه اهمیت دارد. برای مدرسان قصد، ارائۀ گزینه‌هایی است که به‌وسیلۀ آن هنرجویان ارزیابی می‌شوند تا همیشه بر روی صحنه حضوری زنده و فعال داشته باشند. بازی خوب شامل ازخودگذشتگی، صداقت، حضور، انعطاف، دلسوزی، پاسخگویی و جسارت است!

اگر مواردی که بیان شد را به‌عنوان جزئی از بازیگری نمی‌پذیرید، پس دست از خواندن این کتاب بردارید و دیگر روش‌ها را بررسی کنید. هر مُدرس یا کتاب فقط راهنمایی است برای آنکه راه دستیابی شما به حقیقت را فراهم آورد. بازیگری مناسب دارای راه‌های مختلفی است. بنابراین باید بهترین راه برای بازی باورپذیر بر روی صحنه را بیابید. برای بعضی‌ها مونولوگ درونی راهگشاست. البته این یک راه جدید یا مفهوم بدیعی نیست. به مونولوگ درونی در بیشتر متون بازیگری اشاره کوتاهی شده است.

آنچه در این کتاب به آن خواهیم پرداخت، اهمیت داشتن بازیگرانی متفکر، ادراکی و ازخودگذشته است که بر روی صحنه یا صفحه نمایش با ژرف‌نگری، پیچیدگی و موانع زندگی می‌کنند. تمامی این موارد به‌وسیله مونولوگ درونی به دست می‌آیند یا بر آنها افزوده می‌شود.

چه موفق‌اند بازیگرانی که عناصر اساسی روان‌شناسی را می‌دانند و درک می‌کنند و می‌دانند. برای اینکه بتوانیم بخش انسانی خود را به طور کامل بر روی صحنه نمایش دهیم، باید به منبع عامل اساسی رجوع کنیم که ما را به حرکت درمی‌آورد و باعث ظهور صمیمی‌ترین و باورپذیرترین بیان می‌شود:

مونولوگ درونی.

خواندن کتاب تک گویی درونی در بازیگری، مونولوگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای تمامی بازیگران و هنرپیشگان مناسب است.

بخشی از کتاب تک گویی درونی در بازیگری، مونولوگ

یک بازیگر در حین اجرا باید به چه فکر کند؟

این فرایندی کاملا شخصی بوده و برای هر بازیگر متفاوت است. با تمرکز بر روی مونولوگ درونی، بازیگر میتواند انتخاب‌های عمیق‌تری داشته باشد. آیا بازیگر به اهداف خود فکر می‌کند: «می‌خواهم او را اغوا کنم؟» یا بر تأکیدات تمرکز دارد؛ «به من گفته شد تا سرم را جلو نبرم؟» یا به قسمت‌های مختلف فکر می‌کند، «اوه، این صحنه نقطه اوج نمایش است؟»

بازیگران ممکن است تنها به یکی از شیوه‌های فکری عنوان شده گرایش داشته باشند. در هر صورت همه این افکار مونولوگ درونی هستند. به احتمال زیاد یک بازیگر در حین اجرا به صحنه‌های زیادی فکر می‌کند که می‌تواند شخصی یا بر اساس شخصیت او باشد و پیونددهنده بافت خط‌های نمایشنامه مونولوگ درونی می‌باشد.

به‌عنوان بازیگر، کارگردان یا مدرس؛ هدف پالایش مونولوگ درونی در جهت تقویت گوش دادن فعالانه و پاسخ‌دهی همراه با چابکی است.

این مفهوم؛ «جریان فکری آزاد» را توأم با آرامش و با هدف برآورده کردن نیازهای شخصیت در استفاده از مونولوگ درونی مورد نظر قرار می‌دهد.