کتاب ذهن هولوتراپیک

کتاب ذهن هولوتراپیک؛ راهی به سوی جهان هولوگرافیک نوشتهٔ استانیسلاو گروف و هال زینا بنت و ترجمهٔ محمد گذر‌آبادی است و انتشارات شرکت کتاب هرمس آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب ذهن هولوتراپیک

در سه دهه گذشته، علوم جدید چالش‌ها و کشفیات جدیدی را ارزانی داشته که نشان می‌دهند توانایی‌های بشر به‌کلی فراتر از هر آن چیزی است که سابق بر این حتی تصور می‌کردیم. در پاسخ به این چالش‌ها و کشفیات، تلاش‌های جمعی محققان از هر حرفه و رشته، تصویر یکسر تازه‌ای از هستی بشر و خصوص ماهیت خودآگاهی انسان ارائه کرده است. کشف جهان هولوگرافیک یکی از این یافته‌هاست. هولوگرافی عبارت است از روشی در عکاسی که از نور یکدست لیزر با طول موج مشابه برای تولید تصاویر سه‌بعدی در فضا استفاده می‌کند. محققان توانستند از این علم نویافته پلی به سمت روان‌شناسی بزنند. کتاب ذهن هولوتراپیک دربارهٔ ارزشِ حالات نامعمول خودآگاهی (non-ordinary states of consciousness) است. کشفِ هولوگرافی و تفکر هولونامیک در علوم یکی از یافته‌های مدرن و مفید در مطالعات مدرن خودآگاهی است که سابقا غیرقابل‌درک و گیج‌کننده بودند. 

خواندن کتاب ذهن هولوتراپیک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران و محققان رشته‌های فیزیک و روان‌شناسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب ذهن هولوتراپیک

تحقیقات جدید در زمینه روان‌شناسی عمقی و خودآگاهی، تا حد زیادی وامدارِ روان‌پزشک سوئیسی کارل گوستاو یونگ است. یونگ در یک عمر کارِ بالینی روشمند، ثابت کرد که مدل فروید برای روان بشر بسیار بسته و محدود است. او شواهد قانع‌کننده‌ای گرد آورد که نشان می‌دهند درک ماهیت حقیقی روان بشر، از همان آغاز نیازمند نگریستن به جایی بس فراتر از زندگینامه شخصی و ناخودآگاه فردی است.

از جمله مشهورترین مفاهیمی که یونگ ارائه کرده مفهوم «ناخودآگاه جمعی» است، ذخیره عظیمی از اطلاعات درباره تاریخ و فرهنگ بشر که در اعماق روان‌مان در دسترس همه ماست. به علاوه یونگ الگوهای پویای اولیه یا اصول سازمان‌دهنده ازلی و آغازین را که در ناخودآگاه جمعی و نیز در جهان به طور کلی عمل می‌کنند شناسایی کرد. وی آنها را «کهن‌الگو» نامید و تأثیرتشان را بر ما به عنوان فرد و بر جامعه بشری به طور کلی تشریح کرد.

یکی از جالب‌ترین تحقیقات یونگ مطالعات او روی پدیده تقارن یا همزمانی است که بعدآ به شکلی مفصل‌تر به آن خواهیم پرداخت. او کشف کرد که وقایع روانشناختی فردی، مثل رویاها و تصاویر ذهنی، اغلب هم‌زمانی یا تقارنهای بامعنایی با جنبه‌های مختلف واقعیتِ مورد اجماع پیدا می‌کند که بر حسب رابطه علت و معلولی قابل‌تبیین نیست. این به آن معناست که دنیای روان و جهان مادی دو وجود مجزا نیستند، بلکه به‌شدت درهم‌تنیده‌اند. بنابراین نظرات یونگ نه تنها روان‌شناسی بلکه دیدگاه نیوتونی به واقعیت و فلسفه علم غربی را به چالش می‌کشند. نظرات یونگ نشان می‌دهند که خودآگاهی و ماده پیوسته با هم برخورد دارند، بر هم تأثیر می‌گذارند و همدیگر را شکل می‌دهند، نکته‌ای که شاعر ایرلندی ویلیام باتلر ییتس موقع صحبت درباره رویدادهایی که در آنها «نمی‌توان رقصنده را از رقص تشخیص داد» حتما در ذهن داشته است.

تقریبا در همان زمانی که پیشرفت‌های عمده در علم فیزیک آغاز شده بود، کشف ال‌اس‌دی و تحقیقات بعدی در زمینه مواد روانگردان، راه‌های انقلابی و جدیدی را در مطالعه خودآگاهی بشر گشود. دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ شاهد گرایش و علاقه ناگهانی به فلسفه‌ها و تجربه‌های معنوی شرق، شمنیسم، عرفان، روان‌درمانی تجربه‌ای و دیگر کاوش‌های عمیق در روان بشر بود. مطالعه مرگ و احتضار اطلاعات شگفت‌انگیزی را درباره رابطه بین خودآگاهی و مغز فراهم کرد. علاوه بر این، علاقه به فراروان‌شناسی و خصوصآ تحقیق روی ادراک فراحسی دوباره رواج یافت. اطلاعات جدیدی نیز درباره روان بشر در آزمایشگاه‌هایی به دست آمد که به آزمایش روی فنون جدید دگرگون‌سازی ذهن (mindaltering)، نظیر محرومیت حسی (sensory deprivation) و بازخورد زیستی (biofeedback) می‌پرداختند.

فصل مشترک تمام این تحقیقات، تمرکز روی حالات نامعمولِ خودآگاهی است، حوزه‌ای که در گذشته، نه فقط از سوی علوم سنتی بلکه از سوی فرهنگ غربی به طور کلی، کاملا مورد غفلت قرار گرفته بود. ما به واسطه تأکیدی که روی عقلانیت و منطق داشته‌ایم، ارزش زیادی برای حالت هوشیاری ذهن در زندگی روزمره قائل شده و دیگر حالات خودآگاهی را تمامآ به درون حوزه آسیب‌شناسی بی‌فایده تنزل داده‌ایم.