کتاب دائو د جینگ

کتاب دائو د جینگ نوشته لائو دزو است که با ترجمه عبدالرضا سلیمان در انتشارات مهراندیش منتشر شده است. این کتاب یکی از متون کهن چینی است. 

درباره کتاب دائو د جینگ

 دائو د جینگ کتاب چینی کهن است در آیین کشورداری بر اساس فلسفه‌ دائویی، یا دائوئیسم. اسم این کتاب مرکب از سه جزء است: «دائو» یعنی راه، «د» که «بهره‌مندی» از دائو است، آن را فضیلت، نیرو یا «هنر» کشورداری دانسته‌اند، و «جینگ» به معنی «کهن‌نامه» یا کتاب رسمی است.

دائو اساساً به معنای همه چیز است، دائو مثل جریانی است که در همه جا وجود دارد. مردمی که به اطراف حرکت می‌کنند، طبیعتی که زنده و در حال زایش مداوم است، ستارگانی که نور افشانی می‌کنند، کهکشانی که در حال حرکت است، و چیزهایی از این قبیل نمونه‌‌هایی از دائو هستند. بر این اساس و نیز بر اساس قدرت تفکر انسان اندیشه‌ورز «تائو ته چینگ» یا «دائو دِ جینگ» را می‌توان به «طریقت و فضیلت» معنا کرد.

کتاب «دائو دِ جینگ» توسط استاد بزرگ چینی لائو دزو (یا لائو دزی)، از حکیمان هم‌عصر با کنفوسیوس' بزرگ‌ترین حکیم چین باستان، نوشته شده است. این کتاب در مجموع شامل تعالیم حکمی و عرفانی دربارۀ شناخت آفریدگار، جهان، طبیعت، انسان، زندگی همراه با آرامش و همنوع دوستی، زمامداری و هدایت مردم، و سایر امور دنیوی و اخروی می‌باشد.

لائو دزو در این کتاب علاوه بر تبیین جهان، درباره ویژگی‌های یک انسان خردمند و حکیم و فاضل سخن می‌گوید. انسان خردمند یا حکیم کسی است که به بالا‌ترین مراتب دانایی و درک جهان و به یگانگی با آن رسیده و بر اساس آن در این جهان رفتار می‌نماید. این همان دلیلی است که در دین مبین اسلام هم از انسان به‌عنوان خلیفه الله یا جانشین خدا بر روی زمین نام برده شده است.

کتاب دائو د جینگ دریایی است از حکمت و اندرز که به‌صورتی موجز و مفید در ۸۱ بخش کوتاه نگارش شده است. هر بخش از این کتاب به موضوعی عرفانی و یا اخلاقی می‌پردازد و پندی و پیامی را به ظرافت بیان می‌‌دارد.

خواندن کتاب دائو د جینگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به فرهنگ کهن چین پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب دائو د جینگ

بخش یک

دائو قابل بیان و توصیف نیست، در غیر این‌صورت جاودانه نخواهد بود.

نامی که قابل بیان باشد، نام جاودانه‌ای نیست.

بی‌نامی، مرز بهشت و زمین است۱.

آنچه که می‌گوییم، برای اسم‌گذاری روی مادر آفرینش است.

هنگامی که از زنجیر میل و آرزو آزاد شده باشید می‌توانید رازهای پنهان را ببینید.

در قید امیال و آرزوها بودن موجب می‌شود تنها چیزهایی را ببینید که در عالم ظاهر هستند.

با این حال، پنهان و پیدا از یک چشمه بیرون می‌آیند.

این چشمه را «تاریکی» می‌گویند.

تاریکی از تاریکی زاده می‌شود.

آغاز همۀ دانش‌ها و فهم‌های بشری!