کتاب انگاره های میان فرهنگی مردم آمریکا از مردم ایران

درباره کتاب انگاره های میان فرهنگی مردم آمریکا از مردم ایران

این کتاب گزارشی از یک پیمایش آنلاین روی کل ایالت‌های آمریکا است. در علم ارتباطات، امور در زمینه معنا پیدا می‌کنند و بنابراین، مهم است که نگرش آمریکاییان به مردم ایران را در زمینه فرهنگی، تاریخی و سیاسی آن مطالعه کنیم.  

نگاه ایرانی‌ها به آمریکایی‌ها از آغاز با یک خوش‌بینی همراه بوده است، حال آن که دهه‌های گذشته شاهد تغییر نگاه آمریکایی‌ها به مردم ایران بودیم. جست‌وجوها نشان می‌دهد که مؤسسات پژوهشی و پیمایشی تنها پس از انقلاب ایران بود که به صورت جدی در صدد ارزیابی نگاه آمریکایی‌ها به ایران و ایرانی‌ها برآمدند و همین پژوهش‌ها هم تا حد زیادی نظر آمریکایی‌ها را نسبت به ایران به‌عنوان یک ماهیت سیاسی ارزیابی کردند و نگرش میان‌فرهنگی آمریکایی‌ها به مردم ایران تا حدود زیادی نادیده انگاشته شده است.

در چهار دهۀ گذشته روابط ایران و آمریکا پیوسته با تنش همراه بوده و هر بار که رسانه‌ها به این دو کشور می‌پردازند، مخاطب آماده می‌شود مقامات سیاسی دو کشور را در حال تهدید یکدیگر ببیند. اما، در پشت سیاست، مردم ایران و آمریکا چه نگاهی به یکدیگر دارند؟ این کتاب نخستین پژوهشی است که از صدها نفر از مردم آمریکا در کل این کشور دربارۀ نگرش آن‌ها به مردم و فرهنگ ایران سوال می‌پرسد و پاسخ‌های دست اول آن‌ها را پس از انجام یک تحلیل مفصّل، ارائه می‌کند. 

نویسنده با رهگیری دویست سال تاریخ روابط فرهنگی ایران و آمریکا نشان می‌دهد که چگونه نخستین روابط ایران و آمریکا نه سیاسی، که میان-‌فرهنگی بود و ریشه‌های این رابطه چگونه تا ایران امروز ما امتداد یافته است. 

خواندن کتاب انگاره های میان فرهنگی مردم آمریکا از مردم ایران را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم سیاسی و روابط بین‌الملل پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب انگاره های میان فرهنگی مردم آمریکا از مردم ایران

در علم ارتباطات، امور در زمینه معنا پیدا می‌کنند و بنابراین، مهم است که نگرش آمریکاییان به مردم ایران را در زمینه فرهنگی، تاریخی و سیاسی آن مطالعه کنیم. قبل از اینکه رسانه‌ها فراگیر شوند، «انگاره‌های میان‌فرهنگی» -اصطلاحی که بعدا به آن باز خواهیم گشت) با سفرهای اکتشافی، لشکرکشی‌ها، فعالیت‌های استعماری، و تجارت هدایت شده و شکل می‌گرفتند (شاکلی، ۲۰۰۶: ۲). گشودگی سرشت روایت‌ها باعث می‌شد که جهان‌دیدگان واقعیت‌ها را با افسانه‌ها در هم بیامیزند.

یکی از مسیرهای بازنمایی زندگی، فرهنگ، هنر، روش و منش سایر ملت‌ها، سفرنامه‌هایی است که کاوشگران سیاحتی، کارگزاران سیاسی و اندیشمندان دانشگاهی نگارش کرده‌اند و به نوعی تصویری نمایشی از ملل دیگر را منعکس می‌کنند. سفر کردن و سفرنامه نوشتن همیشه وجود داشته است و تاریخی کهن به بلندی تاریخ زندگی مکتوب بشر دارد. در واقع، سفرنامه‌ها عمری به درازای افسانه‌ها دارند. یکی از نخستین داستان‌های موجود که در زمان سلسله دوازدهم مصر و بیش از ۳۵۰۰ سال پیش نوشته شده است حکایت ملوان کشتی شکسته‌ای است که به تنهایی در یک جزیره شگفت انگیز رها شده است. کتاب‌های مذهبی هم پر از سفرنامه‌های واقعی و نمادینند (هولم و یونگز، ۲۰۰۲). فضای قصه‌های کهن پر است از رویارویی‌های قهرمان معصوم یا نیمه معصوم با قبایل عجیب و غریبی مثل افیون-خوارها یا آدم خوارها، و یا هیولاهای خطرناک (هیوبک و هوکسترا،۱۲ ۱۹۹۰). اودیسه هومر مثال خوبی از نگاه مردم هشت سده پیش از میلاد به جهان است. سفر در جهان از نظر این اثر یعنی کشف زنجیره‌ای از شخصیت‌ها که تجسمی از «دیگری» و انسان‌های عجیب هستند (سعید، ۲۰۱۱: ۱۶۴).

یک مثال دیگر از زمان‌های باستان، گیلگمش است. حماسه‌نامه گیلگمش شرح کارهای یک پادشاهِ قهرمان در میان‌رودان باستان است و پر است از ماجراها و رویارویی‌های او با موجودات عجیب و غریب، انسان‌ها و خدایان شگفت (کوواکس، ۱۹۸۹). پژوهشگران معتقدند قدمت این متن سومری به بیش از ۲۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد (تیگی، ۱۹۸۲). حماسه‌نامه‌ها و داستان‌های باستانی از سایر فرهنگ‌ها مثل کلیله و دمنه هندی یا داستان‌های مایایی در تمدن مایاها در آمریکای مرکزی پر از حیوانات سخنگو و آدم‌های عجیب با رسوم شگفت است.

حتی هرودوت مورخ یونانی که جنگ‌های پنج سده پیش از میلاد مسیح یونانیان و ایرانیان را شرح داده است، تاریخ را با مبالغه و حتی جعل واقعیت‌هایی دربارهٔ آسیای کوچک، دریای سیاه و جزایر دریای مدیترانه آمیخته است (شاکلی، ۲۰۰۶). او به مصر سفر کرد و از روی رود نیل تا تب و حتی بیش‌تر رفت و گرچه نوشته‌های او امروز اطلاعات بسیار مهمی از جهان باستان را به ما می‌دهند، مورخان مختلف از این ضعف‌های موجود در نوشته هایش برای رد کردن هر بخشی از کتاب او که بخواهند استفاده می‌کنند.