کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی

کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی نوشته ابراهیم استارمی یکی از کتاب‌های تخصصی انتشارات دانشگاه شهیدبهشتی برای استفاده دانشجویان و پژوهشگران است.

دانشگاه شهید بهشتی یکی از معتبرترین دانشگاه‌های دولتی ایران است که از سال ۱۳۳۸ به عنوان یکی از مراکز علمی معتبر فعالیت خود را آغاز کرده است. این دانشگاه ۱۹ دانشکده، ۳ پردیس و ۱۶ پژوهشکده و مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی دارد.

انتشارات دانشگاه شهید بهشتی (دانشگاه ملی سابق) با نام اداره انتشارات در سال ۱۳۵۲ فعالیت خود را آغاز کرد، این مجموعه از سال ۱۳۵۳ مرکز فروش کتاب خود را هم در دانشگاه تاسیس کرد.

دکتر علی آموزش اولین مدیر این انشارات بود. این انتشارات سال ۱۳۵۴ با نام «دفتر انتشارات و تامین منابع درسی» فعالیت خود را به‌طور مستقل از اداره روابط عمومی دانشگاه گسترش داد.

فعالیت رسمی و سازمان یافته انتشارات و چاپخانه از سال ۱۳۵۹ با مدیریت دکتر رضا شعبانی شروع شد و بعد از چندین مرحله تغییر در سیستم، انتشارات دانشگاه شهید بهشتی در حال حاضر در زمینه چاپ و نشر آثار دانشگاهی و پژوهشی و مجلات بسیار توانمند است و آثار ارزشمندی در اختیار دانشجویان، اساتید و پژوهشگران قرار می‌دهد.

کتاب‌های انتشارات دانشگاه شهید بهشتی زیر نظر اساتید و متخصصین هر رشته منتشر می‌شوند و بهترین و جامع‌ترین اطلاعات را در اختیار خوانندگان قرار می‌دهند تا هم دانشجویان این دانشگاه و هم دانشجویان دانشگاه‌های دیگر و علاقه‌مندان بتوانند به راحتی به کتاب‌های مورد نیازشان دسترسی داشته باشند.

درباره کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی

مفاهیم زبان و ادبیات بخشی جدایی‌ناپذیر از فرهنگ هر جامعه‌اند. بهترین روش برای شناخت فرهنگ هر ملتی آشنایی با ادبیات آن ملت است، همچنان که ما ایرانیان را در جهان بیش‌تر به‌واسطۀ غنای ادبیات و مفاخر ادبی ایران‌زمین می‌شناسند. بدیهی است برقراری ارتباطات فرهنگی بین ملت‌های جهان از طریق معرفی ادبیات ملت‌ها، که زبان گویای فرهنگ هر کشور است، ابزاری ارزشمند به‌شمار می‌آید. ازاین‌رو، ادبیات به‌عنوان بهترین معرف سبک زندگی یک ملت، می‌تواند نقش مهمی در ارتباط‌های بینافرهنگی ایفا کند و پیام‌آور صلح و دوستی بین ملت‌ها باشد. این موضوع یکی از انگیزه‌های نویسنده برای نوشتن کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی است. کتاب پیش‌رو حاصل سال‌ها پژوهش نویسنده در زمینۀ زبان و ادبیات آلمانی در دانشگاه هایدلبرگ آلمان و نتیجه سـال‌ها تدریس درس «ادبیات نمایشی آلمانی» در دانشگاه شهید بهشتی تهران است. در این اثر صرفاً به مهم‌ترین نمایشنامه‌های ادبیات آلمانی با رویکرد تحلیل متون پرداخته شده است

خواندن کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به زبان ادبیات آلمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درآمدی بر ادبیات نمایشی آلمانی

ویژگی‌های ادبیات نمایشی

متون ادبیات نمایشی علاوه بر ویژگی‌های مذکور، ویژگی‌ بارز دیگری نیز دارد که موجب تمایز آنها از دیگر گونه‌های ادبی می‌شود. از مهم‌ترین ویژگی‌های این متون استفاده از گفت‌وگو است که در بیشتر موارد در قالب نزاع بین دو فرد، درگیری یک فرد با چند نفر و در مواردی تعارض یک فرد با جامعه و یک گروه اجتماعی به وقوع می‌پیوندد. البته این درگیری می‌تواند فراتر از نزاع شخصی و فیزیکی باشد که شامل اختلاف بین دو ارزش فرهنگی، اجتماعی، دینی و غیره می‌شود. در هر حال، این رودررویی می‌تواند آشکار یا پنهان و درونی باشد. به همان اندازه که تقابل و نزاع طرفین اوج می‌گیرد، گفت‌وگوی طرفین نیز در ادبیات نمایشی با هیجان بیشتری ارائه می‌شود. بنابراین، ترسیم کشمکش و نزاع جزء عناصر اصلی یک نمایشنامه است. البته متن تئاتر و نمایشنامه از دو بخش تشکیل می‌شود. قسمت‌هایی از متن توضیحات اضافی خود نویسنده برای اجرای نمایش است که متن فرعی نامیده می‌شود و شامل عنوان ، عنوان فرعی ، فهرست نام بازیگران و توضیحات نویسنده و غیره است. به‌جز این قسمت‌ها، بقیۀ قسمت‌های نمایشنامه مثل سخنان بازیگران ، مونولوگ (تک‌گویی)، گزارش قاصد و غیره جزء متن اصلی محسوب می‌شوند. در نمایشنامه‌های قدیمی، فردی دربارۀ موضوع اصلی نمایشنامه به‌عنوان قاصد، از اتفاقات گذشتۀ خارج از صحنۀ نمایش به بینندگان گزارش می‌دهد. نوع دیگری از گزارش‌دهی نیز وجود دارد که فردی در صحنۀ تئاتر حاضر می‌شود و خود صحنۀ نمایش را مشاهده می‌کند و هم‌زمان به بینندگانی که امکان دیدن آن صحنه‌ها را ندارند، حال حاضر نمایش را گزارش می‌دهد که به «گزارش روی دیوار» معروف است. از این‌گونه گزارش‌دهی زمانی استفاده می‌شود که واقعه‌ای بسیار طولانی عملاً در صحنۀ تئاتر غیر‌قابل نمایش باشد. به‌طور مثال، داستان تاریخی نبرد بین فرانسه و انگلستان در قرون وسطی حدود یک‌صد سال به‌طول انجامید که نمایش صحنه‌های این جنگ طولانی عملاً در صحنۀ تئاتر امکان‌پذیر نیست. اما نویسنده در چنین مواردی با استفاده از گزارش روی دیوار به بازخوانی و تعریف خلاصۀ حوادث می‌پردازد و تماشاگران اطلاعات لازم را از این طریق دریافت می‌کنند، بدون اینکه با چشمان خود شاهد ماجرا باشند.