کتاب نظریه سیاسی در گذار

کتاب نظریه سیاسی در گذار نوشته نوئل اسولیوان است که با ترجمه حسن آبنیکی منتشر شده است. کتاب نظریه سیاسی در گذار را انتشارات کویر برای تمام علاقه‌مندن به علوم‌سیاسی منتشر کرده است و این کتاب نگاهی انتقادی دارد.

درباره کتاب نظریه سیاسی در گذار

شاید عنوان این کتاب نظریه سیاسی در گذار این تصور را ایجاد کند که نظریه سیاسی همیشه درحال گذار است. مطمئناً این‌گونه است، اما دوره‌هایی وجود دارد که در آن‌ها نسبت به گذشته میان مفاهیم رسمی و واقعیت اجتماعی مورد تبیین شکاف گسترده‌تری ظاهر می‌شود که احتمالاً الان در آن دوره قرار گرفته‌ایم. واژگان سیاسی مدرن دیگر کاربردی ندارند، ارزش بررسی و تعمق دارد. نویسنده معتقد است جهان آنچنان به‌سرعت درحال تغییر است که همگی تمایل داریم تا رویدادهای پشت سر گذاشته شده را قدیمی و منسوخ ببینیم و یکی از روش‌هایی که در آن نگاه مزبور خودش را نشان می‌دهد، استفاده ما از واژگان سیاسی منسوخ شده است، واژگانی که اصطلاحات کلیدی آن چند نسل قبل در جامعه‌ای کاملاً متفاوت با جامعه فعلی ما ساخته شده‌اند.

هدف کتاب نظریه سیاسی در گذار کمک به درک بهتر تعبیرات سیاسی است. 

خواندن کتاب نظریه سیاسی در گذار را به چه کسانی پیشنهاد می کنیم

اینکتاب را به تمام علاقه‌مندان به علوم سیاسی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نظریه سیاسی در گذار

اگر نتوانیم ماهیت مجادله‌ای امر سیاسی را درک کنیم، تمایل می‌یابیم از طریق پی‌گیری آرمان غیرقابل دستیابی شمولیت کامل درمقابل ماهیت متکثر و رادیکال هستی دموکراتیک جدید غرب واکنش نشان دهیم. درمقابل، «تکثرگرایی مجادله‌ای» معتقد است که رسیدن به یک اجماع بدون امر «طردکردن» غیرممکن است. موفه، با هشدار دربرابر این توهم که می‌توان به یک شکل نهایی و کاملاً هارمونیک از دموکراسی رسید اظهار می‌دارد «تکثرگرایی مجادله‌ای ما را مجبور می‌کند چالش‌پذیری دموکراتیک را پرورش داده، مسئولیت اقدامات و کنش‌هایمان را بپذیریم، و نهادهایی ایجاد کنیم که با آن‌ها بتوان کنش سیاسی، با همه محدودیت‌هایش را پی‌گیری کنیم. تنها تحت این شرایط است که دموکراسی تکثرگرایانه امکان‌پذیر می‌شود...» (ص ۲۱۱). درنتیجه، فصل موفه ارتباط زیادی با گذاری که در نظریه سیاسی اتفاق افتاده یا حتی گذاری که به جلو می‌رود، ندارد، چراکه اگر قرار نیست میان بی‌تفاوتی فردی از یک طرف و شور و شوق جمعی ضد دموکراتیک از طرف دیگر در نوسان باشیم، گذاری است که هنوز مانده تا به سرانجام برسد.

بنابراین، موفه می‌ترسد دورشدن از امر سیاسی که مشخصه سنت مسلط اندیشه سیاسی مدرن غرب بوده با گسیختگی اجتماعی مستمری همراه شود که به نظر او به‌گونه‌ای اجتناب‌ناپذیر با فقدان احساسات مدنی ناشی از آن توأم است. این کار درصورتی انجام نمی‌شود که نظریه دموکراتیک براساس برداشت مجادله‌ای از سیاست بازاندیشی شود. از این نقطه نظر، بدیهی است که مهم‌ترین چالش پیش روی نظریه سیاسی جدید نیاز به این امر است که ماهیت امر سیاسی تبدیل به موضوع اصلی علائق فلسفی شود.

مسأله نظریه‌پردازی در مورد امر سیاسی که به‌خوبی توسط موفه تبیین و تفسیر شده، از نقطه نظر نسبتاً متفاوت دیگری توسط نوئل اُسولیوان مورد توجه قرار گرفته است. به نظر اُسولیوان برای بررسی سزاوارانه ماهیت پیچیده مفهوم امر سیاسی لازم است آن را از بدفهمی نسبت به ماهیت قدرت که از زمان روسو تا به‌حال بر اندیشه سیاسی غرب مسلط بوده، رها کنیم. ذات این بدفهمی تمایل به معادل پنداشتن قدرت با سلطه و استثمار است.

این تمایل، که به یکسان در متفکران لیبرال، دموکرات و سوسیالیست وجوددارد، بدین معناست که جامعه ایدآل جامعه‌ای است که در آن قدرت از میان برداشته شود که بدین‌وسیله گفتمان قدرت را کاملاً با فهم ماهیت امر سیاسی، حداقل در شکل آرمانی آن، نامربوط می‌سازد. از اینرو، برای مثال در نظریه لیبرالی، حکومتِ خرد جایگزین قدرت و در نظریه دموکراتیک خودگردانی مردمی جایگزین می‌شود که در آن قدرت هیچ جایگاهی ندارد، زیرا چیزی پنداشته می‌شود که باید بر دیگران اعمال شود و بنابراین نمی‌تواند از سوی مردم بر مردم اعمال گردد