نظرات کاربران درباره کتاب مردی به نام اوه

مردی به نام اوه (قبل از خرید کتاب پیشنهاد میکنم بخونید) •اول از همه باید بگم که ترجمه این کتاب فوق العاده وکاملن روان بود و میشه گفت که بی نقض بود این ترجمه. • داستان خطی بود و هیجان خاصی یا پایان غیر مترقبه ای را نداشت و خیلی ارام پیش میرفت اما جذابیت و کششی داره که موجب میشد تا اخر کتاب رو بخونید. •داستان در مورد پیرمردی بداخلاق و بدعنقی بود که به شدت به قوانین پایبند بود و با هر چیز مدرنی مخالف بود، رابطه اصلن خوبی با هیچکدوم از همسایه های خودش نداشت، البته در سیر داستان به علت این رفتار ها و اینکه در اخر همسایه ها چه تاثیری روی این رفتار ها میگذارند اشاره میکنه. •البته یکی از ویژگی هایی اوه(شخصیت اصلی) که میشه خیلی ازش یاد گرفت عشق وعلاقه بینهایت اون به همسرش بود چرا که همسرش، اوه را همانطوری که بود دوست داشت و... • از جمله کتاب هایی بود که شما رو به فکر فرو می برد و شروع میکنید به قضاوت کردن اوه و یا اینکه اگه جای اون بودید چکار میکردید و یا اینکه اصلن قوانینی که اوه برای زندگیش تعریف کرده بود و به شدت پایبند بود بهشون درستن یا غلط. •ویژگی خیلی خوبی که این کتاب داشت این بود که علی رغم اینکه شخصیت های زیادی در اون وجود داشتن اما جوری اون ها رو معرفی کرده بود که باعث میشد اصن در بین اسم های مختلف گیج نشین چون سعی کرده با ویژگی های ادما اونا رو صدا کنه که این کار فوق العاده است. • در کلن خوندن زندگی یه فرد دیگه به خصوص اوه رو بهتون بیشنهاد میکنم، به قول جورج ار.ار.مارتین کسی که کتاب میخواند مانند کسی است که بار ها و بارها زندگی کرده است ▪︎از روی این کتاب یه فیلم هم ساخته شده که اصلن به خوبی کتاب نیست و یجورایی حق مطلب رو ادا نمیکنه، و بالث میشه ذهنیتی که از شخصیت ها دارید به هم بریزه.

دلم میخواست میشد این کتاب رو یه بار دیگه برای اولین بار بخونم😄😄

هر صفحه از کتابو میخوندم یاد پدربزرگم میفتادم،کلی خندیدم😂😂😂😂😂اونم مثل اوه فکر میکنه فقط خودش کار هارو خوب انجام میده و بقیه هویجن😐😁

. نهایتا بکمن کتاب نوشته است که باید در لحظه از آن لذت برد، ما همیشه در بحث ها حرف از کلیشه میزنیم، ایده ی کتاب بکمن فراتر از کلیشه است، یک پیرمرد خرفت، که زنش به خاطر سرطان فوت کرده، همسایه هایی روی اعصاب پیدا می کند، و ماجرا ها در تقابل با و مواجه با همسایه ها مسائل پیرامونشان شکل میگیرد. این ماجرای نصف درام های سریال های تلویزیون آبکیه خودمان، نه تنها هست، فرهنگ پدر سالارمان هم تا دلتان بخواهد از این پدر خوانده های افسرده ی غر غرو تربیت کرده که لابد از هر 10 نفر ایرانی 9.99 نفرشان چنین پدربزرگ هایی را به چشم دیده اند. پس چرا بکمن موفق عمل میکند؟ چرا کتاب لذت بخش است؟ چرا منتقدین از آن خوششان می آید و در آلمان به فروش میلیون نسخه ای میرسد؟ در 25 صفحه ی اول شما برای اولین بار اشکتان در می آید. خب کتابی که در این دوره ی تاریخی بتواند احساسات آدم را قلقلک بدهد، لابد خوب است، یک بار یکی از نویسنده هایی که میشناسم گفت، آدم وقتی میخواد یک چیز شگفت انگیز و ناجور تعریف کنه که نمیاد با زبان سنگین و ثقیل حرف بزنه، شما از ی استاد فیزیک کوانتوم انتظار داری حرفای درشت بزنه، برای همین تحت تاثیر قرار نمیگیری، اما یک لباس نارنجی بیاد بشینه دستشو بزنه به پشتت، باهات حال و احوال کنه، یک جوک مثبت 18 بگه ازش چنین انتظاری نداری، برای همین وقتی استاد فیزیک کوانتوم برات چیز خارق العاده تعریف کنه زیاد واکنش نشون نمیدی اما اگه نارنجی پوش برات چنین چیزی تعریف کنه چشمات گرد میشه، دهنت کش میاد. بکمن با زبانی طنز آلود رمانش را احساساتی و غمگین روایت میکند. فرمولی که چندین و چند بار از آن استفاده میکند و موفق میشود. اگرچه این راحتیِ لحن راوی با مخاطب موجب میشود صحنه های احساسی خود به خود مانند پیچش های داستانی عمل کنند و کوبنده و دور از انتظار باشند، اما بکمن در مورد یک چیز، به زعم من افتضاح عمل کرده است، ای کاش مردی به نام اوه یکی دو بار بیشتر دست به خودکشی نمیزد، مردی به نام اوه هر روز صبح از خواب بیدار میشود، روشی جدید برای خودکشی را بر میگزیند و ناگهان در ثانیه ی آخر یک امداد غیبی اورا از مرگ نجات میدهد، به نظر شخصیه من، که نویسنده میتوانسته به ذهنش رسیده باشد اما روش دیگری را ترجیه داده باشد، اگر صحنه های خودکشی کم تر بودند و دلهره آور تر و واقعی تر، به گونه ای که مخاطب توهم بزند که بله این دفعه دیگر اوه خودکشی میکند، احتمالا کار از این قوی تر بود. اما همان طور که در ابتدا گفتم، کتاب از آنهاییست که باید در لحظه ازش لذت برد، یعنی حالا بعد دو هفته، هیچ چیز عمیقی در ذهن من بر جا نگذاشته.

داستان یه پیرمردیه که سخت پایبند اصول و قانونی خودشه، همه زندگی رو سیاه و سفید می بینه و معتقده تنها چیز رنگی دنیا همسرش بوده :) . عشق از دست رفته هنوز عشق است، فقط شکلش عوض می شود. نمی توانی لبخند او را ببینی یا برایش غذا بیاوری یا مویش را نوازش کنی یا او را دور زمین رقص بگردانی. ولی وقتی آن حس ها ضعیف می شود.حس دیگری قوی می شود. خاطره. خاطره شریک تو می شود. آن را می پرورانی. آن را میگیری و با آن می رقصی. زندگی باید تمام شود، عشق نه... . +آدم ها بعد از رفتن عزیزانشان از زندگی دست می کشند! یعنی نمی توان گفت اوه بعد از سونیا مرده بود. نه او نمرده بود! فقط دست از زندگی کشیده بود. . پ. ن:طبق نظر بقیه دوستان کتاب خسته کننده بود ولی من به ‌شما خواننده جدید میگم اگر تو هم تحمل خلقیات یه مرد دلشکسته پیر رو نداری کتابو اصلا نخون که نظر بدی... چون خیلی رو نظر دیگران تاثیر قراره بزاری. 🌿 . ♡این کتاب هدیه دوستم بود برای تولدم، و ازش بی نهایت ممنونم، واقعا لذت بردم ازش،چون خوشحالم میدونه هیچ‌ چیز برای من کتاب نمیشه♡

عالیییی بود مخصوصا توصیفات و تشبیهاتی که می آورد.من با این کتاب زندگی کردم یه جاهایی خندیدم گریه کردم. شخصیت اوه برای من همیشه به یاد موندنی میشه وقتی کتاب رو بستم دوست داشتم همه مثله اوه باشند(به خصوص خودم قاعده مند و منظم😅) اینجاست که میشه گفت انساااانم آرزوست. پیشنهاد میکنم نسخه الکترونیکیشم بخونین.

هشدار اسپویل⛔ کتاب فوق العاده ای بود ، اولش اصلاً از شخصیت اوه خوشم نمیومد و حس می کردم این شخصیت عبوس حاصل زیاده روی نویسنده اس ، اما بعد با گذشت حدودا ۱۰۰ صفحه متوجه شدم که شخصیت(نمی‌گم کاراکتر چون میخوام فارسی رو پاس بدارم😁) اوه از اون دست شخصیت هاست که با یادآوریش یه لبخند می زنم ، خیلی زیبا بود عشقی که به همسرش داشت ، و زیباتر اثر‌ گذاری خانواده پروانه بر اوه بود . در کل کتاب بسیار زیبایی بود کتاب شما رو در شرایطی قرار می‌ده که به جای اوه تصمیم بگیرید و قضاوت کنید اون رو . توصیه میشه به شدت ، فیلمش هم بسیار زیبا بود اما حتما حتما حتما اول کتاب رو بخونید😁 متشکرم که نظرم رو خوندید.ببخشید اگه طولانی شد .💐🌻🌸💛

مردی به نام اوه...کتابی که تو یک هفته خوندم از بس که این کتاب خوب بود.پیشنهاد میکنم حتمن اگه حوصله روزمرگی یه آدمی که فقط ماشین ساب سوار میشه و همه رو احمق فرض میکنه و روی قوامین خودش پایبند هست و خریداران بی ام و رو خائن میدونه و ...رو دوست دارین این کتابو بخونین،ارزش خوندن داره.فقط یه جملش برای من کافی بود: هر آدمی تو زندگیش باید بدونه برای چه چیزی میجنگه!

سلام. واقعا خیلی زیبا و رسا بود. توصیف های عالی و عالی تر.... میتونست هر چیزی رو تشبیه کنه اونم به خوبی. عاقبت آدمی که توی یه جامعه ناسالم میخواد سالم باشه اما نمیتونه،مثل کسی که مخالف جهت آب بخواد شنا کنه...یه جورایی شبیه شخصیت اول داستان رست گاری در شائوشنگ بود. متفاوت با همه...اما به طرزی که فقط نابغه ها میتونن اونقدر نجسب باشن!

رمان های فردریک بکمن و خالد حسینی همش به ادم القا میکنن که قضاوت دیگران مــــمــــنــــــوع⛔⛔⛔ رمان جالبی بود

رمان دلنشینی بود واقعاً، اوایلش درک نمیکردم شخصیت و کارای اوه رو ولی نویسنده خیلی قشنگ شخصیت اوه رو در طول داستان باز میکنه اینکه چه روزای سختی داشته که الان به این آدمی که هست تبدیل شده، پایان داستان هم خیلی قشنگه، وقتی تمومش کردم به این فکر میکردم که چقدر سخته فهمیدن شخصیت آدم ها و مجموع رفتاراشون. اولش یه پیرمرد عبوس تو ذهنم بود ولی آخر داستان یه پیرمرد با یه قلب بزرگ و مهربون

«کسی که از این رمان خوشش نیاید، بهتر است هیچ رمانی نخواند.» در تکمیل این دیدگاه، باید بگم که من به طور موازی دارم انگلیسی وفارسی این کتاب رو همزمان میخونم. میتونم بگم که این ترجمه، حتی از ترجمه انگلیسی، به روح داستان نزدیک تره. فرم ترجمه داستان شبیه یک روایت عامیانه از زندگی یک پیرمرد تنهاست. بکمن واقعا توصیفگر خوبیه در استفاده از زبان عامیانه. کتاب سرشار از معادلهای بدیع برای حالات و لحظات مختلفه. مثلا برای این که بگه طرف از حرصش، صورتش رو کج و کوله کرد، میگه «انگار که به صورتش توکسین تزریق کرده باشن...» (توکسین میشه سم؛ انگار که عضلات صورتش شل شده باشه!) داستان اندکی طنز هست، گاهی تلخ. اما به جاهایی میرسه که واقعا روایتگر انسانیت، عشق، عدالتجویی و... می شه. این رو هم در آخر بگم که در هر رمانی، علی الخصوص رمان های غربی، مشکلات اخلاقی و فرهنگی وجود داره که این رمان هم مستثنی نیست. شاید هر کسی از این رمان خوشش نیاد، ولی واقعا بعیده یک فرد کتابخون ازش بدش بیاد.

بنظرم کسی که این کتابو کامل نخونده نباید راجبش نظر بده و این کتابو نباید یه دفعه خوند من این کتابو هر شب نیم ساعت یا یه ساعت خوندم و واقعا لذت بردم واقعا ظلمه که یه سری کتابا رو تو سه چهار ساعت تمومش کنیم و بذاریم کنار بعضی کتابا رو ادم باید چند روز غرقش شد و باهاش زندگی کرد اینطوریه که خیلی لذتبخش میشن

کتاب شاهکار و خاصی نیست ولی خیلی ساده و روان و خوب بود. داستان کتاب راجع به پیرمردی ست که بعد از مرگ همسرش قصد خودکشی دارد و... نکته مثبتش این بود که چقدر ما در زندگی همدیگر تاثیرگذار یم و یک محبت و رفتار خوب ما، ممکن است کسی را به زندگی امیدوار کند و یا برعکس.

وقتی داشتم نظراتو بخونم دیدم یک دوستی نوشته مزخرفه یا یک چیز تو این مایه ها داشتم منصرف میشدم حقیقتا:)) میی خوام فقط بگم به اون نظر توجه نکنید و این لطفو بر حق خودتون بکنید و این کتاب رو بخونید به خصوص همین ترجمش😊 اگر پیر مرد صدسالرو خوندید و دوست داشتید این کتابو بی قید و شرط بخونید که عاشقش میشید اگر اینو خوندید و عاشقشید حتما پیر مرد ساله ... رو بخونید😍😍

خیلی کتاب دوست داشتنی ای بود. سونیا تونسته بود زبان عشق اوه رو درک کنه و اونو ارزشمند بدونه با اینکه خودش زبان عشق و نحوه ی بیان متفاوتی داشت. این روزا بیشتر مردم بیان عشقو فقط با یک مشت کلمه ی تکراری میسنجن ک انگاری احساسات همه ی مردم ب اونا چسبیده شده. کاش بتونیم از ی زاویه ی دیگه ای ب احساسات افراد نگاه کنیم و درکشون کنیم:)

چقدر عجیبه که بیشتر نظرات در مورد این کتاب منفیه و من به خاطر اینکه خیلی از این کتاب تعریف شنیدم دانلودش کردم😐 و عجیب تر اینکه با اینکه کتاب پایان خوبی داشت اشکم دراومد آخرش😑 خیلی کتاب خوبیه واقعا❤️❤️❤️ حضور یک مرد مثل اوه اطرافمون خالیه یکی که به جای حرف عمل میکنه و اینقدر عاشق و وفادار و با کلی ویژگی های عالی دیگه آخه چطور میشه این شخصیت رو دوست نداشت و بهش پیرمرد خرفت غرغرو گفت!!! فقط میتونم اینجور تصور کنم که کتاب رو همون اوایل خوندن کنار گذاشتن😑

هم کتابشو بخونید هم فیلمشو ببینید. نشون میده محبوبیت و رضایت از زندگی فقط واسه ابر قهرمان ها نیست بلکه آدمای معمولی با کارهای به ظاهرکوچیک هم واسه اطرافیانشون قهرمانن.

بعد از چند سال رمان خوبی خوندم. دلم برای اُوه تنگ میشه.چقدر مرد آروم و دوست داشتنی بود. چقدر کتابش رو دوست داشتم. چقدر روایت زندگیش قشنگ بود. ترجمه اش عالی بود. چقدر به داستان بال و پر داده بود و در آخر همه‌یگوشه های داستان رو جمع کرد و هیچ نقطه نامعلومی نذاشت. عالی و بی نظیر بود

نمیشه این کتابو خوند و عاشقش نشششد

اوه بداخلاقِ دوست‌داشتنیِ مهربون.. و پروانه، زن ایرانی که کاملا باهاش همذات‌پنداری کردم انگار که خودم توی داستان بودم با همون احساسات و .. این رمان از لحاظ روانشناسی و اجتماعی هم واقعا بی‌نظیره. شاید سونیا چندان حضورِ خارجی در رمان نداشت اما عشق و ذات خوبش سراسر داستان بود و میشد حسش کرد. که دلیل خیلی چیزا سونیا و خوبی‌هاش بوده. اوه، خونه با کابینت‌های کوتاه، گربه، ساب و گل‌های صورتی... یکی از قشنگ‌ترین رمان‌هایی بود که خوندم و واقعا باهاش زندگی کردم، اشک ریختم و خندیدم.

داستانی زیبا درباره زندگی. درباره اینکه خوب بودن آدمها ربطی به نژاد و ملیت نداره. درباره اینکه تفاوتهای فرهنگی مانعی برای دوست داشتن نیست. درباره اینکه گاهی اوقات روزمره گی زندگی نه تنها کسالت آور نیست بلکه میتونه آدمها رو به ادامه زندگی دعوت کنه . میتونی با این کتاب لبخند بزنی, بخندی و حتی گریه کنی. حتما بخونید و البته بعدا فیلمش رو هم ببینید. اون هم خوب ساخته شده اما مثل همیشه نه به خوبی کتاب.

کتاب قشنگیه.بکمن قلمِ جذابی داره و مخاطبش رو, نَه با اتفاقاتِ داستان که با نثرِ مخصوص به خودش شگفت زده میکنه.با این وجود ,بااین همه تعریف ,انتظارِ یه پایان بندیِ خارق العاده داشتم اما خب...خیلی عادی تموم شد! فیلمش روهم بعد از خوندن کتاب ببینید,بااینکه خیلی از ریزه کاریهایِ کتاب توی فیلم حذف شده اما بازهم فیلمِ خوبیه. (فیلمش به همین نام,تولید 2015)

به نظرم شخصیت پردازی داستان بی نظیره،توصیفش از یک موقعیت و دیالوگای بی نظیرش. اگه فقط دنبال این هستین که یه داستان عاشقانه پر از هیجان بخونید اصلاً نخونید این کتاب رو. ولی اگه مفهوم یک داستان واستون مهمه و اینکه چیزی از توش یاد بگیرین و سبک زندگی یه آدم رو درک کنین حتماً بخونیدش. کتاب هم مثل خیلی چیزهای دیگه سلیقه ایه. من جذب داستان نشدم اما به قدری جذب شخصیت داستان و نوع قلم شدم که به نظرم از همون صفحه ی اولش جذاب بود.

ممکنه اول داستان یکم حوصلتون سر بره ولی تحمل داشته باشید وقتی به اواسط داستان برسید اصلا نمی تونید کتاب رو زمین بگزارید یکی از بهترین کتاب هایی که خوندم بود و واقعا ارزش وقت گذاشتن داره

راستش بعد از خواندن کتاب متوجه قضیه واقعا ترسناکی شدم. اینکه دور بر ما پر از آدم هایی مثل اوه است در حالی که ما فقط قضاوت میکنیم و میگویم آنها فلان بهمان هستند شاید ما اشتباه میکنیم هرچه باشد کل زندگی شخص را که نمیدانیم

اوه یه شخصیت دوست داشتنی بود که بعضی وقتا به خاطر عقایدی که داشت باعث میشد ازش متنفر بشم. میدونید، من واقعا احتیاج دارم به بکمن زنگ بزنم و تا فردا صبح باهاش درمورد مردی به نام اوه حرف بزنم.

اولش که شروع میکنید به خوندن شاید خیلی جذبتون نکنه ولی کمی صبوری کنید و حتما ادامش بدید اون زمانه که حسابی از خوندنش لذت میبرید

روی جلدکتاب نوشته کسی که ازاین کتاب خوشش نیاد بهتره هیچ کتابی نخونه. واقعا بهترین کتابی بود که خوندم وبا گذشت یکماه ازخوندنش همچنان دربین شخصیتهاش دارم زندگی میکنم وبه همشون سرمیزنم.خیلی عالی ارتباط برقرار کردم ولذت بردم.

یکی از بهترین کتابهایی که خواندم به علت تاثیر گذاری یک ایرانی روی زندگی یک فرد به آخر دنیا رسیده، انسان احساس غرور می کند دوبار در فصلهای پایانی کتاب اشکم جاری شد نگارشی بسیار جذاب و دلنشین داردضمن اینکه به داستان شاخ وبرگ اضافی نداده

من خیلی دوستش داشتم، یه داستان با تلنگر به خودمون که آدما رو دوست داشته باشیم❤️

شخصیت اوه رو خیلی دوست داشتم،واقعا داستان قشنگیه

من خیلی این کتاب رو دوست داشتم. اوایلش اعصاب خورد کن بود ولب از ی جایی ب بعد دلم نمیخواست تموم بشه دیگه

خیییلی عالی من بعد از اوه که بکمن خیلی خوب تونسته بود اونو تعریف کنه،از نقش پروانه هم واقعن خوشم اومد و واسم سوال بود که چطوری بکمن تونسته ی ایرانیو اینجوری بشناسه؟😮 تا اینکه فهمیدم همسر بکمن ایرانیه!

چهارپایه را وسط اتاق می گذارد. دست کم هفت لکه رنگ روی چهارپایه به چشم میخورد. یعنی هفت خاطره قشنگ... زن اوه میگفت باید هر شش ماه یه بار دیوارهای یک اتاق را رنگ کنند. تا نصفه خوندم متفاوت و دلنشین بود داستانش. فک کنم نصف دیگه جذابتر و زیباتر از اینی که هس باشه تمومش کردم امروز. یه جمله اخرای کتاب بود که میگفت اوه از دختره هفت ساله خوشش اومد. چون حرف پدرش (پاتریک)رو گوش نمیده. اوه از کسایی که حرف پاتریک رو گوش نمیدن خوششون میاد. بازم اون حرف کلیشه ای!ولی یکی از بهترین رمان هایی که خوندم و واقعا حس خوبی گرفتم. کسانی که نمیتونن رمان رو بخونن توصیه میکنم صوتیش رو حتما بشنون.یا فیلمش رو ببینن.توصیه میشود شدید! در آخرم باید بگم رمانش قشنگه و واس همینم بیشتر اوه رو دوس دارن شخصیتشو دوس دارن. اما تو واقعیت هیچکسی با همچین آدم هایی رابطه خوبی نداره و بماند!.گفتم که بدونید.

بالاخره تمام شد! متن این کتاب به گونه ایه که گاهی اوقات فکر می کنید جواد خیابانی اون رو نوشته :-) کتابی معمولی که خیلی راحت میشه اون رو دوست نداشت.

خیلی قشنگ بود ، واقعا نمونه زیبایی از عواطف انسانی بود ، روابط زیبا بین اوه و همسرش و انسانیت و وجدان کاری و پایبندی اخلاقی اوه و پدرش برام‌ خیلی جذاب بود و همچنین شخصیت پروانه کاراکتر ایرانی داستان

این کتاب, داستانِ مردی است که فقط یک بار در زندگی عاشق شد و تمامِ قلبش را به سونیا داد. بابابزرگی مهربان و دوست داشتنی! ...مردی به نام اُوِه!

داستان کتاب برای آدمهایی که سبک زندگی قدیم (حداقل ۲۵ سال قبل) رو تجربه کرده اند جذابیت بیشتری دارد چرا که شخصیت اُوه عملا تفاوت نگاه مردم نسل قدیم و مردم نسل جدید رو در زندگی و روابط اجتماعی بخوبی روایت میکند.

قشششنگ بود ولی اصلا از پروانه خوشم نیومد البته از شخصیتش چرا ولی از تیپش نچ. ولی فیلمش پر سانسور بود😀

من یه پیشنهاد برای کل کتابا دارم اینکه به جای اینکه ته کتاب پاورقی ها رو بیارید پایین صفحه ی مربوطه بیارین . من کل کتاب اسم اوه رو oh خوندم و بعد تو فیلم فهمیدم اسمش ove بوده و اشتباه خوندم

/$ فقط می‌خوام اینو بگم که ...: . امیدوارم توی زندگی خدا بهتون یک "او"، ... با کفش‌های قرمز، و گل سینه طلایی، ... با انبوه موهای آفتاب خورده قهوه‌ای بده ... که خنده‌‌‌هاش این حس رو بهتون بده که در تمام عمر یکی داره با پاهای برهنه توی قفسه سینه‌تون می‌دوعه! . همون ژاکت قرمزی که باعث میشه بقیه دنیا رو سیاه و سفید ببینید! $/

نقاط قوت: ◀ شخصیت پردازی خوب ◀ داستان روان و قابل درک ◀ انتقال احساسات و عواطف شخصیت های داستان به خواننده بطوریکه که ملموس باشد نقاط ضعف: داستان درواقع اتفاق های کوچک پشت سرهم هست و حادثه و اتفاقی که پستی و بلندی داشته باشد و هیجان آورباشد نیست. خیلی لطیف داستان پردازی شده:)

عالیییییی

یکی از شیرین‌ترین کتابهایی بود که خوندم و با تموم شدنش دلم‌گرفت ترجمه‌ی خوبی داره و میشه راحت باهاش ارتباط برقرار کرد

تفاوت و عالی

رمانی احساسی و قوی و طنز که شخصا به من درس های زیادی داد. توصیه میکنم حتما یکـــــــــــــــــبار بخونید، شاید بعد دلتون خواست بارها بخونیدش.

عالی و بینظیر

میشه توی کتابای فردریک بکمن زندگی کرد و این از نظر من مهمترین ویژگی آثارشه

مردی به نام اوه رو دوست داشتم. کتاب خوبی بود.در کل این نویسنده، نویسنده قابلیه. اوه خیلی شبیه شوهرخالم بود! خوندن کتاب برام لذت‌بخش بود، اما فیلم به اندازه کتاب قوی نیست.