وون پیونگ سون
وون پیونگ سون (Won-Pyung Sohn) رمان‌نویس و فیلم‌ساز اهل کره‌ی جنوبی است. او در ۱۹۷۹ در سئول به دنیا آمد. وون پیونگ تاکنون رمان‌های گوناگونی را به نگارش درآورده است و از میان آن‌ها دو رمان «بادام» (Almond) و «ضدحمله‌ی سی» (Counterattacks at Thirty) برنده‌ی جایزه شده‌اند. سوون در نوشته‌های خود شخصیت‌هایی را خلق می‌کند و در خلال داستان موجب رشد و تعالی آن‌ها می‌شود. ازاین‌رو، می‌توان گفت داستان‌های او حول محور رشد و توسعه‌ی انسان‌ها می‌چرخد. او نگاهی فلسفی به انسان‌ها و اتفاقات دارد و دیدگاه‌های خود را در قالب داستانی خواندنی و شیرین به مخاطب عرضه می‌کند.
بیوگرافی وون پیونگ سون
وون پیونگ سون در ۱۹۷۹ در سئول متولد شد. پدر او، هاک کیو، سیاستمدار و رهبر مجلس ملی کره‌ی جنوبی است. سوون در دانشگاه سوگانگ به تحصیل جامعه‌شناسی و فلسفه پرداخته است و از آموزه‌‌های دوران تحصیلش در رمان‌های خود بهره می‌برد. علاوه‌بر این در آکادمی KAFA در رشته‌ی کارگردانی نیز تحصیل کرده است. به همین دلیل، در کنار رمان‌نویسی در عرصه‌ی ساخت فیلم نیز فعالیت می‌کند و تاکنون چند فیلم کوتاه و یک فیلم بلند به نام «مزاحم» را کارگردانی کرده است.
زندگی کاری و فعالیت‌ها
طبق گفته‌های سوون، او فیلم‌سازی و رمان‌نویسی را هم‌زمان با هم آغاز کرد. با‌این‌حال، نخستین فعالیت هنری او در عرصه‌ی فیلم بود. او در ۲۰۰۱ برنده‌ی جایزه‌ی نقد فیلم شد و بعد از آن چند فیلم کوتاه را کارگردانی کرد که نام برخی از آن‌ها عبارت است از:
· A Smile (2003)
· Ooh, You Make Me Sick (2005)
· Two-way Monologue (2007)
نخستین فیلم بلند سون با نام «مزاحم» (Intruder) نیز در ۲۰۲۰ منتشر شد. این فیلم داستان مردی را روایت می‌کند که پس از ناپدیدشدن خواهر کوچک‌ترش دچار مشکلات روحی و روانی می‌شود. سوون پروسه‌ی آماده‌سازی فیلم را حدود هشت سال بیان کرده است. او گفته قصدش از ساخت این فیلم ارائه‌ی دیدگاهی متفاوت از خانواده بوده است. به‌طورکلی، فیلم‌های او بیشتر بر روابط انسانی و حالات روانی شخصیت‌ها تمرکز دارند. او مسائل را از دیدگاه شخصیت‌ها روایت می‌کند و درون‌مایه‌هایی روانشناختی را در آثارش می‌گنجاند.
پس از انتشار فیلم‌های کوتاه او با انتشار رمان «بادام» در ۲۰۱۶ وارد عرصه‌ی رمان‌نویسی شد و خیلی زود نظرها را به خود جلب و جایزه‌ی ادبی «چانگبی» را نیز از آن خود کرد. دیگر رمان او با نام «ضد حمله‌ی سی» در ۲۰۱۷ منتشر شد و همانند بادام نظرهای زیادی را به خود جلب کرد و دومین جایزه‌ی ادبی سوون را برایش به ارمغان آورد. سومین رمان او با نام «راهبه‌ی ساوروی» در ۲۰۱۸ منتشر شد. راهبه‌ی ساوروی در انگلیسی با عنوان «برف در آوریل» برگردان شده است. همچنین، او داستانی در مجموعه‌ی داستانی «هیولا: سایه نیمروز» (۲۰۲۰) منتشر کرده است که موضوع اصلی آن حول محور مفاهیم انسان بودن می‌چرخد. «به مادربزرگم» (۲۰۲۰) نیز مجموعه داستان دیگری است که سوون در نگارش آن همکاری داشته است.
معرفی بهترین کتاب‌های وون پیونگ سون
بادام (Almond)
کتاب بادام نخستین و معروف‌ترین رمان وون پیونگ سون است. این رمان در مدت کمی بعد از انتشار به سیزده زبان از جلمه فارسی ترجمه شد و جایزه‌ی ادبی چانگبی را نیز به خود اختصاص داد. بادام شرح زندگی پسری نوجوان به نام یون‌جه است که به بیماری نادر آلکسی‌تایمیا (Alexithymia) مبتلاست و توانایی درک و ابراز احساسات ندارد. نویسنده در این کتاب به شرح مشکلات یون‌جه نوجوان می‌پردازد. تمام تلاش نویسنده بر این است که سیر بلوغ و رشد نوجوانان و مشکلات آن‌ها در این سنین را به تصویر بکشد. او در خلال داستان خود نگاهی منتقدانه به جامعه دارد و در تلاش است تا به مخاطب بگوید با درک احساسات خود و دیگران می‌توان زندگی بهتری ساخت.
از ویژگی‌های مثبت کتاب این است که هم نوجوانان و هم بزرگسالان می‌توانند از خواندن آن لذت ببرند. سیر داستان بر هر مخاطبی تأثیر می‌گذارد و او را با داستان همراه می‌کند. داستان پر از درس‌هایی آموزنده درباره‌ی همدلی و دوستی و تلاش برای درک یکدیگر است.
بادام تنها کتاب از این نویسنده‌ی کره‌ای است که به فارسی ترجمه شده است. مترجمان بسیاری این اثر را به فارسی ترجمه کرده‌اند و نشرهای گوناگونی نیز آن را منتشر کرده‌اند. نخستین ناشر که این کتاب را منتشر کرد کتیبه پارسی بود. پس از آن مترجمان بسیاری دست به ترجمه‌ی این کتاب زدند و گویندگان بسیاری نیز این کتاب را به شکل صوتی منتشر کردند. از جمله معروف‌ترین گویندگان این کتاب می‌توان به میلاد فتوحی، سید محمدحسن حسینیان و روح الله اخوان آریج اشاره کرد. پیشنهاد می‌کنیم کتاب صوتی بادام را در طاقچه بشنوید.
ضدحمله سی (Counterattacks at Thirty)
«ضدحمله‌ی سی» دومین اثر معروف نگارنده است که هنوز به فارسی ترجمه نشده است؛ اما نسخه‌ی انگلیسی، چینی، ژاپنی و لهستانی آن در دسترس است. کتاب روایتگر داستان زندگی زنی معمولی به نام جی-هی است که در مؤسسه‌ای خصوصی مشغول به کار است. او در محل کار خود با زورگویی‌ها و ناعدالتی‌هایی مواجه می‌شود و شگردی خاص برای مقابله با این وضعیت دارد. این وضعیت تا زمانی ادامه دارد که کارآموزی به نام کیوک-لی وارد مجموعه می‌شود. کارآموز جوان اعتقاد دارد باید مقابل زورگویی‌ها ایستاد و خیلی زود توجه و حمایت عده‌ای از همکارانش را به خود جلب می‌کند. بخش مهمی از جاذبه‌ی این داستان تضاد میان مقاومت در برابر بی‌عدالتی‌‌ها و زورگویی‌ها و تأثیر آن‌ها بر روح انسان است. اینکه همین اعتراض‌های کوچک هم می‌توانند چیزی را تغییر دهند و اگر هم تغییری ایجاد نشود روحیه‌ی آدم را نجات می‌دهد.
به‌طوکلی، می‌توان گفت داستان نقدی است بر فرهنگ سخت‌کوشی و انتظارات اجتماعی سخت‌گیرانه در زندگی مدرن. این رمان همانند بادام توجه‌های زیادی را به خود جلب کرد، به‌ویژه نسخه‌ی ژاپنی آن جزو کتاب‌های برگزیده در ژاپن شناخته شد. از جمله جوایز این کتاب می‌توان به جایزه ادبی صلح ۴.۳ جزیره‌ی ججو (Jeju 4.3 Peace Literary Prize) و همچنین، جایزه کتاب برگزیده در بخش رمان‌ترجمه‌شده (Booksellers’ Award) در ژاپن اشاره کرد.
راهبه‌ی ساوروی (Saworui Nun)
دیگر کتاب سوون راهبه‌ی ساوروی یا برف در آوریل است که تاکنون به فارسی ترجمه نشده است؛ اما نسخه‌ی انگلیسی آن در دسترس است. داستان زندگی زوجی را روایت می‌کند که به‌تازگی نوزاد خود را از دست داده‌اند و در این میان با فردی به نام ماری آشنا می‌شوند. ماری زنی از نژاد و ملیتی دیگر است که در وجود خود رنجی نهفته دارد. بااینهمه، با زوج جوان همدردی کرده، به آن‌ها یاری می‌رساند و تسلی‌شان می‌دهد. این ملاقات غیرمنتظره به برف آوریل تشبیه شده است؛ ناگهانی وارد زندگی انسان‌ها می‌شود و برایشان تسلی و آرامش را به همراه می‌آورد.
مضمون اصلی داستان همدلی، تسکین درد و درک متقابل تجارب انسانی است. سوون در این داستان بیشتر بر این مسئله تأکید دارد که رنج و تنهایی می‌توانند زمینه‌ی پیوند انسان‌ها به یکدیگر را فراهم کنند و گاه انسان‌ها با رنج‌ها و پیش‌زمینه‌هایی متفاوت رابطه‌ای بسیار گرم و صمیمی می‌سازند. لحن او در این کتاب بسیار نرم و لطیف و به دور از هرگونه شعار و موعظه است. نویسنده موقعیت‌هایی را می‌سازد که همدلی مخاطب را بر‌می‌انگیزد و چنان صحنه‌ها و شخصیت‌ها را توصیف می‌کند که درک لحظات انسانی برای خواننده بسیار ملموس می‌شود.
شیوه نگارش و مضامین آثار وون پیونگ سون
علت محبوبیت رمان‌های وون پیونگ سوون را می‌توان موضوعات متفاوت و البته جسورانه‌ی او دانست. برخی منتقدان معتقدند که رمان‌های او تفاوت چندانی با داستان‌های روزمره و معمولی ندارد و تنها سبک روایت نویسنده است که به داستان‌هایش رنگ‌وبویی تازه بخشیده است. بااینهمه، نوشته‌های سوون چیزی فراتر از داستان‌های روزمره به حساب می‌آیند. نویسنده در آثار خود مسائلی نظیر بیماری‌های روانی، تنهایی و هویت را با نگاهی به جامعه و فلسفه بیان می‌کند. در خلال داستان‌هایش احساسات مخاطب را هدف می‌گیرد و سعی می‌کند با بیدارکردن احساسات آن‌ها را به آگاهی درباره‌ی جامعه برساند. بدون شک تحصیلات او در دو رشته‌ی جامعه‌شناسی و فلسفه بر این نوع نگاه او بی‌تأثیر نبوده است. به‌علاوه، مهارت نویسنده در فیلم‌سازی به او یاری رسانده تا در توصیف صحنه‌ها و شخصیت‌ها مهارت بسیاری کسب کند.
از ویژگی‌های داستان‌هایش می‌توان به روایت سریع و ساختار منظم اشاره کرد. شخصیت‌های داستان‌ها معمولاً خیلی زود شکل می‌گیرند، جایگاهشان در داستان از همان ابتدا مشخص می‌شود و سپس داستان وارد بحران‌‌ها و موقعیت‌های دشوار می‌شود.
دیگر ویژگی داستان‌های سوون، ساختن شخصیت‌هایی منحصربه‌فرد است. این‌طور به نظر می‌رسد که او ابتدا موضوع اصلی داستان را مشخص می‌کند و سپس مطابق با موضوع شخصیتی را خلق می‌کند تا موضوع را بهتر و دقیق‌تر بازتاب دهد. شخصیت‌های او اغلب ویژگی‌های غیرعادی دارند و در مرز طبیعی‌بودن یا متفاوت‌بودن حرکت می‌کنند.
وون پیونگ سوون مسائل اجتماعی را با لحنی روان و به دور از موعظه و شعار بیان می‌کند. نوشته‌های او از طریق بیان زندگی روزمره، مشکلات و رنج‌ها را به مخاطب منتقل می‌کنند و هرگز لحنی موعظه‌گونه ندارند؛ بلکه بیشتر حس همدلی خواننده را برانگیخته می‌کنند. او برای اینکه مسائل را دقیق و کامل توضیح دهد شخصیت‌ها را مقابل هم قرار می‌دهد. مثلاً فردی که درکی از احساسات ندارد مقابل فردی با احساسات شدید قرار می‌گیرد و بدین ترتیب خواننده را به فکر وادار می‌کند.
سبک نگارش نویسنده اغلب ساده و بی‌تکلف است و خواندن داستان‌هایش برای هر فرد علاقه‌مندی ساده و دلنشین است. شخصیت‌های اصلی داستان‌های او بیشتر نوجوانان و جوانانی هستند که با مشکلاتی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و همین امر موجب شده برخی او را نویسنده‌ی آثار نوجوانان بدانند؛ اما خواندن کتاب‌های او برای هر فردی بزرگسالی به همان اندازه لذت‌بخش است که نوجوانان از ان لذت می‌برند.
