دانلود و خرید کتاب صوتی موهبت کامل نبودن

کتاب صوتی موهبت کامل نبودن نوشته برنی براون است که با ترجمه احمد آل احمد و صدای ندا پوریان منتشر شده است. پذیرش داستان خود و دوست داشتن خود در جریان داستان شجاعانه‌ترین کاری است که می‌توان در تمام عمر خود انجام داد. این کتاب به شما یاد می‌دهد با تمام وجود زندگی کنید.

درباره کتاب صوتی موهبت کامل نبودن

زندگی کردن با تمام‌ وجود یعنی اینکه از موضع ارزشمندی با زندگی درگیر شویم؛ یعنی همگام با پرورش شجاعت، شفقت و پیوند، صبح‌هنگام که از خواب بیدار می‌شویم با خود بگوییم مهم نیست چه کاری انجام می‌دهم و چه مقدار کارِ انجام نشده روی زمین می‌ماند. کتاب صوتی موهبت کامل نبودن به شما یاد می‌دهد تا با خودتان بگویید درهرصورت من کافی هستم. یعنی اینکه شب‌هنگام که به رختخواب می‌رویم با خود بگوییم: بله، من ناقص، آسیب‌پذیر و گاه نگران هستم، اما هیچ‌یک از این‌ها این حقیقت را تغییر نمی‌دهند که من شجاع هم هستم و ارزش آن را دارم که عشق و احساس تعلق را تجربه کنم.

در فصل یک این کتاب صوتی برنه براون به ذکر یافته‌های خود در خصوص شجاعت، شفقت و پیوند می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چگونه این سه مفهوم می‌توانند ابزاری برای کسب و پرورش احساس خود ارزشمند باشند. بعد از پرداختن به ابزارهایی که توشه راه ما در سفر زندگی به‌شمار می‌روند، در فصل بعد به اصل موضوع می‌پردازد: عشق، احساس تعلق و ارزشمندی. در این فصل سعی نویسنده این است که به برخی از دشوارترین سؤال‌ها پاسخ دهد: عشق چیست؟ آیا می‌توان کسی را دوست داشت و به او خیانت کرد؟ چرا هم‌رنگ جماعت شدن، مانع از احساس تعلق واقعی می‌شود؟ آیا می‌توانیم والدین یا فرزندانمان را بیشتر از خودمان دوست داشته باشیم؟ ارزشمندی را چگونه تعریف می‌کنیم و چرا اغلب به‌جای باور داشتن ارزشمند بودنمان با شیوه‌های نادرست درصدد کسب آن بر می‌آییم؟

هر سفری موانعی دارد و سفر زندگی باتمام‌وجود، نیز از این قاعده بیرون نیست. در فصل بعد نویسنده به موانع راه و شیوه غلبه بر آن‌ها و پرورش تاب‌آوری می‌پردازد.

برنه براون در کتاب صوتی موهبت کامل نبودن پس از پرداختن به موانع، به رهنمودهای ده‌گانه برای سفر زندگی می‌پردازد، تمرین‌های روزانه‌ای که ما را در جهت صحیح هدایت می‌کنند. هر فصل به یک رهنمود اختصاص دارد و ذکر داستان‌ها، تعاریف، نقل قول‌ها و ایده‌های پایان فصل به روشن شدن رهنمود اصلی کمک می‌کنند.

کتاب صوتی موهبت کامل نبودن پر از مفاهیم بزرگی چون عشق، احساس تعلق و اصالت است. نویسنده درباره کتاب می‌گوید: سعی من این بوده است که این واژه‌ها را طوری تعریف کنم که اجزای آن قابل تفکیک و وارسی باشد. وقتی در جست‌وجوی معنای واژه‌هایی که احساس خوبی در ما ایجاد می‌کنند، به عمق می‌رویم و تجربه‌ها و فعالیت‌های روزانه‌ای را بیرون می‌کشیم که به زندگی ما جان می‌دهند، در می‌یابیم که چگونه افراد، مفاهیم برانگیزاننده و هدایت‌کننده (اعمال، عقاید و احساساتِ خود) را تعریف می‌کنند.

شنیدن کتاب صوتی موهبت کامل نبودن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

شنیدن کتاب صوتی موهبت کامل نبودن را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی شاد پیشنهاد می‌کنیم.

درباره برنه براون

دکتر برنه براون استاد دانشگاه هوستون و مدیر بنیاد هافینگتون است. او کرسی استادی رشته مددکاری اجتماعی را در اختیار دارد و دو دهه گذشته را صرف مطالعه و پژوهش در زمینه‌های شجاعت، آسیب‌پذیری، شرم و همدلی کرده است. او تاکنون ۴ کتاب پرفروش نوشته است؛ شجاعت در برهوت، با اقتدار برخاستن، جرئت بسیار و موهبت‌های نقصان.

سخنرانی او در مجموعه تد یکی از سخنرانی‌های برتر تد است که بیش از سیصدمیلیون بار دیده شده است.

بخشی از کتاب موهبت کامل نبودن

یکی از بزرگ‌ترین موانع بر سر راه شفقت‌ورزی که کمتر درباره آن بحث شده، تعیین حدود و مسئول دانستن دیگران است. می‌دانم عجیب به نظر می‌رسد، اما معتقدم که درک ارتباط بین حدود، مسئول بودن، پذیرش و شفقت، از من شخص مهربان‌تری ساخته است. قبل از هشیاریِ معنوی‌ام ملایم‌تر و دلنشین‌تر بودم اما این دلنشینی جنبه بیرونی داشت، چرا که از درون فردی قضاوتگر، ناراضی و خشمگین بودم. اما حالا فکر می‌کنم شفقتی اصیل‌تر و واقعی‌تر دارم، کمتر قضاوت می‌کنم، نارضایتی کمتری دارم و نسبت به حدود جدی‌ترم. نمی‌دانم این ترکیب از بیرون چه نمایی دارد، اما از درون قدرت زیادی احساس می‌کنم.

قبل از انجام این تحقیق درباره هر یک از مفاهیم مذکور اطلاعات زیادی داشتم اما نمی‌دانستم آن‌ها چگونه با هم ربط پیدا می‌کنند. وقتی در مصاحبه‌های خود دریافتم که اشخاص واقعا مشفق، بیش از دیگران به رعایت حدود مقید هستند، در شگفت شدم. بله آدم‌های مشفق به رعایت حدود اهمیت می‌دهند.

آنچه من یاد گرفتم این بود: هسته اصلی شفقت، پذیرش است. هرچه خود و دیگران را بهتر بپذیریم، مشفق‌تر خواهیم شد. البته وقتی دیگران ما را آزار می‌دهند یا از ما سوءاستفاده و بهره‌کشی می‌کنند، پذیرش آن‌ها دشوار می‌شود. این مطالعه به من نشان داده است که اگر واقعا بخواهیم شفقت‌ورزی را تمرین کنیم، باید حدودی را تعیین کنیم و از دیگران بخواهیم در قبال نقض آن حدود پاسخ‌گو باشند.

واقعیت این است که فرهنگ ما، فرهنگ عیب‌جویی و تعیین مقصر است. همواره درصدد هستیم که ببینیم چه کسی اشتباه می‌کند و چگونه تاوان آن را می‌پردازد. پیوسته در زندگی شخصی، اجتماعی و سیاسی خود جاروجنجال به پا می‌کنیم و انگشت اشاره خود را به سوی شخص خاطی می‌گیریم، اما به‌ندرت از دیگران می‌خواهیم که مسئول و پاسخ گوی رفتارشان باشند. مگر می‌توان چنین کرد؟ شکایت‌های بی‌امان چنان ما را خسته کرده است که نمی‌توانیم برای تخطی از حدود، عواقب معقول بیندیشیم و پیاده کنیم. نقض حدود، تعیین مقصر، خستگی و مشغله چنان الگویی در ما شکل داده است که اسیر خشمی ظاهرا موجه شده‌ایم و از شفقت‌ورزی فاصله گرفته‌ایم.