دانلود و خرید کتاب صوتی خاطرات خانه اموات

کتاب صوتی خاطرات خانه اموات داستانی از فئودور داستایفسکی با ترجمه مهرداد مهرین است که با صدای الهام ایران‌نیا می‌شنوید. این کتاب شرحی است بر سال‌هایی که او در زندان سیبری گذرانده است و خاطرات آن روزها را نوشته است. 

درباره کتاب صوتی خاطرات خانه اموات

سال ۱۸۴۹ سالی است که داستایفسکی به زندان افتاد و محاکمه شد. ابتدا به اعدام محکوم شد ولی بعد تزار او را بخشید و در عوض او را به زندان سیبری فرستاد. زندانی که در کنار سختی‌های خودش چیزهای دیگری هم داشت. سرما، گرسنگی، بیماری و سفره رنگینی از آدم‌های مختلف که امکان شناخت افراد را برای او فراهم می‌کرد. داستایفسکی هم از این فرصت استفاده کرد و با بهره گرفتن از تجربیات تلخی که در این دوران به دست آورد، خاطرات خانه اموات را نوشت. 

این ماجرا بخشی از زندگی او است و خاطرات دوران زندان سیبری است. اما در کنارش، آدم‌های دیگر را هم معرفی می‌کند. کتابی که هرچند از سرگذشت غم‌انگیز آدم‌ها حکایت می‌کند اما مانند کتاب‌های دیگر او، به موشکافی در طبیعت انسان می‌پردازد و اسرار و رازهای درونی آدم‌ها را فاش می‌کند...

کتاب صوتی خاطرات خانه اموات را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خاطرات خانه اموات را به تمام دوست‌داران آثار داستایفسکی پیشنهاد می‌کنیم. اگر به خواندن کتاب‌های که از خاطرات و زندگی افراد می‌گویند لذت می‌برید، این کتاب گزینه خوبی برای شما است.

درباره فئودور داستایفسکی

فئودر میخاییلوویچ فرزند دوم خانواده داستایفسکی است. او ۳۰ اکتبر ۱۸۲۱ چشم به جهان گشود. پدرش پزشک اهل اوکراین بود و از آنجا به مسکو مهاجرت کرده بود و مادرش دختر یکی از بازرگانان مسکو بود. او در سال ۱۸۴۳ با درجه افسری از دانشکده نظامی فارغ‌التحصیل شد و شغلی در اداره مهندسی وزارت جنگ به دست آورد. اما در سال ۱۸۴۹ به جرم براندازی حکومت دستگیر شد. حکم اعدام او مشمول بخشش شد و در عوض او چهار سال در زندان سیبری زندانی بود و بعد از آن نیز با لباس سرباز ساده خدمت می‌کرد. داستان خاطرات خانه اموات را در همان سال‌ها و در همان دوران زندانی بودنش نوشت.

 اما آنچه که فئودور داستایفسکی را در جهان معروف کرده است، رمان‌های او است: ابله، قمارباز، برادران کارامازوف و جنایت و مکافات. ویژگی منحصر به فرد آثار وی روانکاوی و بررسی زوایای روانی شخصیت‌های داستان است. سوررئالیست‌ها مانیفست خود را بر اساس نوشته‌های داستایفسکی ارائه کرده‌اند.

داستایفسکی در ۵۹ سالگی در ۹ فوریه ۱۸۸۱ در سن پترزبورگ از دنیا رفت.

بخشی از کتاب خاطرات خانه اموات

یک افسر جزء قد بلند و سبیلو، دروازه‌های آن اقامتگاه عجیبی را که بایستی چندین سال در آن بگذرانم و رنج هایی را متحمل بشوم که هرگز تصور نمی کردم قادر به تحملش هستم، باز کرد من تصور می‌کردم شکایت زندانیان از این که به آن ها در زندان اجازه داده نمی‌شود حتی برای یک لحظه تنها باشند، اغراق آمیز و بی اساس است ولی به زودی وحشت و عذاب این رفاقت اجباری را درک کردم. هر وقت برای کار کردن بیرون می‌رفتم، یک نگهبان همراهم می‌آمد و موقعی که به اقامتگاه برمی‌گشتم با صدتن از هم زندایی‌هایم حبس می‌شدم و هرگز حتی برای یک لحظه نمی‌توانستم تنها باشم ولی چیزهایی بدتر از این بود که بایستی به آن عادت می کردم. 

به خاطر دارم یک روزی دزد مست برای ما نقل می‌کرد چطور یک طفل پنج ساله را فریفته و او را داخل طویله‌ای برده و در آن جا به قتلش رسانده است. سایرین که تا آن وقت از شوخی‌های هرزه او می‌خندیدند، ناگهان به او پرخاش کرده گفتند خفه شود و دیگر از این حرف ها نزند، علتش این نبود که از این حکایت وحشت زده شده بودند بلکه چیزی که آن‌ها را دلخور کرد این بود که وی از موضوعاتی صحبت می کرد که ذکر آن در زندان مرسوم نبود!