دانلود و خرید کتاب صوتی مسئله مرگ و زندگی

کتاب صوتی مسئله مرگ و زندگی (عشق، فراق و آنچه در پایان اهمیت دارد) نوشتهٔ اروین د. یالوم و مریلین یالوم و ترجمهٔ الهام شریف و با صدای مهدی صفری و آزاده رادمهر و مریم پاک‌ذات است و آوانامه این کتاب صوتی را منتشر کرده است. یالوم و همسرش مریلین در این کتاب دربارهٔ مهم‌ترین موضوعی که برای هر انسانی رخ می‌دهد صحبت می‌کنند: مرگ عزیز. این مسئله آن‌قدر مهم است که هرکسی یارای سخن‌گفتن دربارهٔ آن نیست؛ اما اروین و مریلین سعی می‌کنند سختی آن را تحمل کنند و درخصوص بزرگ‌ترین اضطراب زندگی‌شان بنویسند.

درباره کتاب صوتی مسئله مرگ و زندگی

اروین یالوم، روان‌پزشک، روان‌درمانگر و نویسندهٔ مشهور و مریلین، نویسنده و استاد دانشگاه، حدود ۵۰ سال در کنار هم زندگی عاشقانه‌ای داشتند. تااینکه مریلین دچار بیماری بدخیمی می‌شود. حالش هرروز بدتر می‌شود و پزشکان از بهترشدن حالش قطع امید می‌کنند. اروین و مریلین حالا می‌دانند که مرگ مریلین نزدیک است. حال هر دو بد است؛ یکی برای پایان‌یافتن زندگی و دیگری برای ازدست‌دادن همسرش.

آن دو تصمیم می‌گیرند دربارهٔ این روزهایشان بنویسند. فصل‌ها را یکی در میان، بین خود تقسیم می‌کنند و دربارهٔ شرایط وخیم و ناراحت‌کننده‌شان از زبان خود می‌نویسند تا بالاخره به آن روز غم‌انگیز برسد.

شنونده هرچه پیش می‌رود با عمق مسئله بیشتر مواجه می‌شود. البته مرگ و فقدان در این رویداد، ترسناک‌ و غم‌انگیز است اما عشق میان آن دو این‌قدر بزرگ است که بر تمامی غم ماجرا سایه می‌افکند.

البته یالوم مشابه تمام آثار خودش، رویکرد درمانی و فلسفی خود را وارد ماجرای شخصی زندگی‌اش می‌کند و سعی می‌‌کند این موضوع مهم را از دریچهٔ سال‌ها تجربهٔ خود در این خصوص واکاوی کند.

شنیدن کتاب صوتی مسئله مرگ و زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر عزیزی در میان خود دارید که مبتلا به بیماری است یا اینکه شخصی را به دلیلی خاص از دست داده‌اید این کتاب را حتما بشنوید. این کتاب را هر زن و شوهری باید بشنود.

بخشی از کتاب صوتی مسئله مرگ و زندگی

«ژوئن برای ما معمولاً یک ماه جشن‌های خانوادگی است: تولد اروین در ۱۳ ژوئن، روز پدر در ۲۱ ژوئن و سالگرد ازدواج ما در ۲۷ ژوئن. این ژوئن باید خیلی خاص باشد. ما شصت‌وپنجمین سالگرد ازدواج خود را جشن می‌گرفتیم! این یکی از اتفاقات خوشبینانهٔ عصر ماست، زیرا تعداد کمی از امریکایی‌ها به آن نقطهٔ عطف رسیده‌اند. امروزه افراد نسبت به گذشته خیلی دیرتر ازدواج می‌کنند؛ اگر اصلاً ازدواج کنند. ما ۲۷ ژوئن برای جشن سالگرد برنامه‌ریزی کرده بودیم، اما تصمیم گرفته‌ایم آن را به تعویق بیندازیم تا زمانی‌که احتمالاً من «بهتر» شوم.

ماه گذشته، من به یک جلسهٔ گروهیِ حمایت از بیماران مبتلا به مولتیپل میلومای منطقهٔ بیِ اریا رفتم که در استنفورد برگزار می‌شد و با راه‌حل‌های جدید خوشبینانه‌تری دربارهٔ بیماری خود بیرون آمدم. گرچه شجاعت بیماران جوان‌تر را در انجام دادن اقدامات بنیادی درمانی مانند پیوند سلول‌های بنیادی و مغز استخوان تحسین می‌کردم، خودم حاضر نبودم آن مسیر را طی کنم. ازطرفی درمورد مصرف بیش‌ازحد دارو و «درمان‌های دارویی مشابهی که برای همه یکسان نسخه می‌شود» و ممکن است تا چند ماه آینده و احتمالاً در ماه فوریه منجر به سکته مغزی من شود، نگرانم.

اما به نظر می‌رسد دوز شیمی‌درمانی کاهش‌یافته‌ای نیز که از یک ماه گذشته دریافت کرده‌ام، مؤثر نبوده است و نیاز دارم دوباره به دوز بالاتر برگردم. من از این تغییر وحشت دارم، زیرا عوارض جانبی آن در گذشته بسیار شدید بوده است و نمی‌خواهم در مدت زمان اندکی که برایم باقی مانده است، رنج زیادی متحمل شوم. درحال‌حاضر، می‌خواهم بدانم که آیا بازگشت به سطح دو وِلکِید (یک درجه کمتر از بالاترین دوز) برای کنترل بیماری کافی است یا خیر.

این مدت برای ارو نیز دوران بسیار سختی بوده است. برای سال‌ها روان‌پزشک بودن جزئی جدایی‌ناپذیر از هویت او بوده است و اکنون دارد با واقعیت بازنشستگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. می‌دانم که به‌شدت دلش برای زندگی حرفه‌ای‌اش تنگ خواهد شد، اما این را هم می‌دانم که ارو راهی برای حفظ هویت حرفه‌ای خود پیدا خواهد کرد. او هر روز به تعداد زیادی ایمیل پاسخ می‌دهد، هنوز مشاوره‌های تک‌جلسه‌ای ارائه می‌دهد و از طریق زوم برای درمانگران دیگر جلسات آموزشی می‌گذارد. علاوه‌براین‌ها، او همیشه در حال نوشتن چیزی است.»