دانلود و خرید کتاب صوتی خطاب به عشق

کتاب صوتی خطاب به عشق نوشتهٔ آلبر کامو و ترجمهٔ زهرا خانلو است. نگین کیانفر و رضا عمرانی گویندگی این مجموعه نامهٔ صوتی را انجام داده‌اند و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی خطاب به عشق

کتاب صوتی خطاب به عشق حاوی مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانهٔ آلبر کامو و «ماریا کاسارس» است. در ۱۹ مارس ۱۹۴۴، آلبر کامو و ماریا کاسارس در خانهٔ «میشل لیریس» ملاقات کردند. دانشجوی سابق هنرستان، اصالتاً اهل کرونیا و دختر یک جمهوری‌خواه اسپانیایی در تبعید، در آن زمان ۲۱ سال داشت. او کار خود را در سال ۱۹۴۲ در Thétre des Mathurins شروع کرد. در آن زمان کامو داشت رمان «بیگانه» را منتشر می‌کرد؛ سپس این نویسنده مدتی را در پاریس به‌تنهایی زندگی کرد. جنگ او را از همسرش «فرانسین» که در اوران معلم بود دور نگه داشت. آلبر کامو که نسبت به استعداد این بازیگر حساس شده بود، نقش مارتا را در نمایش سوء‌تفاهم در ژوئن سال ۱۹۴۴ به ماریا واگذار کرد و در طول شب‌های اجرا، آلبر کامو و ماریا کاسارش عاشق هم شدند. این هنوز تنها مقدمه‌ای برای یک داستان عاشقانهٔ بزرگ است که آغاز واقعی آن تا سال ۱۹۴۸ به وقوع نمی‌انجامد.

شنیدن کتاب صوتی خطاب به عشق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران مطالعه درمورد رابطهٔ عاشقانهٔ یک نویسنده و یک بازیگر پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوامبر سال ۱۹۱۳ در خانواده‌ای فقیر در الجزایر متولد شد. آن زمان الجزایر تحت استعمار فرانسه بود. پدرش کارگری فقیر بود و مادرش خدمتکار بود. آن‌ها صاحب ۲ فرزند به نام «لوسین» و «آلبر» بودند. پدرش در جنگ کشته شد. مسئولیت نگهداری ۲ بچه بر عهدهٔ مادرش افتاده بود. کامو به‌خاطر خانواده‌اش مدرسه را رها کرد و به کارگری مشغول شد. معلمش به استعداد او پی برد و او را به ادامهٔ تحصیل تشویق و کمک کرد تا بتواند بورسیهٔ تحصیلی شود. با وجود اینکه کامو یکی از متفکران مکتب اگزیستانسیالیسم است، همواره این برچسب خاص را رد می‌کرد. او در دانشگاه الجزیره تحصیل کرد و تا پیش از آنکه در سال ۱۹۳۰ گرفتار بیماری سل شود، دروازه‌بان تیم فوتبال این دانشگاه بود. کامو در بعدازظهر چهارم ژانویهٔ ۱۹۶۰ و در ۴۷سالگی بر اثر سانحهٔ تصادف نزدیک سن در شهر ویل‌بلویل درگذشت. در جیب کت او یک بلیط قطار استفاده‌نشده پیدا شد. ابتدا قرار بود با قطار و همراه با همسر و فرزندانش به سفر برود، ولی در آخرین لحظات پیشنهاد دوست ناشرش را برای همراهی پذیرفت تا با خودروی او سفر کند. رانندهٔ اتومبیل و میشل گالیمار، دوست نزدیک و ناشر آثار کامو نیز در این حادثه کشته شدند. آلبر کامو در گورستان لومارین در جنوب فرانسه دفن شد.

پس از مرگ آلبر کامو، همسر و فرزندانش حق تکثیر آثار او را در اختیار گرفتند و ۲ اثر باقی‌ماندهٔ او را منتشر کردند. اولین آن‌ها کتاب «مرگ شاد» بود که در سال ۱۹۷۰ منتشر شد. دومین کتابی که پس از مرگ کامو منتشر شد یک اثر ناتمام به نام «آدم اول» بود که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد. آدم اول یک خودزندگی‌نامه دربارهٔ دوران کودکی نویسنده در الجزایر است. از دیگر آثار این نویسندهٔ مشهور می‌توان به رمان‌های «بیگانه»، «سقوط»، «طاعون»، نمایشنامه‌های «کالیگولا»، «سوءتفاهم»، «حکومت نظامی» و کتاب نظریِ «افسانهٔ سیزیف» اشاره کرد.

بخشی از کتاب صوتی خطاب به عشق

«ساعت یازده، دوباره قطار گرفتیم تا ظهر. دو ساعت در مو علاف شدیم چون باید قطار دیگری می‌گرفتیم. سه ربع بعد از تعویضِ مجدد، ساعت پنج عصر رسیدیم. خسته بودم مثل سگی لنگ، اما خوشحال بودم که بالاخره تمام شده بود. به من خانه‌ای دادند که باغچه‌ی جلویش در سال 1940 بمباران شده بود؛ اما بقیه‌ی خانه قابل سکونت بود. خانه غبارپوش بود و چهل‌وهشت ساعت وقت برد تا توانستم با کمک زن شریفی اهل آن محل درستش کنم.

از شرح ماوقع بگذریم. اینجا دره‌ی کوچکی‌ست که با دو نشیبش از مزارع و درختان معمولی پوشیده شده است. هوا خنک است. سر و صدای آب هست و عطر علف، گاوها، چند کودک زیبا و آواز پرندگان. کمی بالا که می‌رویم به فلات‌های فراخ می‌رسیم که آنجا آدم بهتر نفس می‌کشد. روستا: چند تا خانه و اهالی شریف. درباره‌ی خانه: پنهان میان باغی بسیار بزرگ پر از درختان و بازمانده‌های گل رز امسال (البته این رزها سرخ نیستند). خانه در سایه‌گاه کلیسایی قدیمی است و بالادست باغ مرتعی آفتاب‌گیر دارد، درست زیر نیم‌طاق‌های کلیسا. می‌شود آنجا حسابی آفتاب گرفت. دارم برای خودم یک اتاق و یک دفتر کار در طبقه‌ی اول دست‌وپا می‌کنم. هر وقت تمام شد، برایت تعریف می‌کنم.»