دانلود و خرید کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰

کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰ نوشتهٔ روث ور و ترجمهٔ سارا پیرعلی است. مریم پاک ذات گویندگی این رمان معاصر بریتانیایی صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰

کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰ رمانی اثر روث ور است که در سال ۲۰۱۶ میلادی منتشر شد. «لو بلکلاک»، روزنامه نگاری است که برای مجلهٔ گردشگری مطلب می‌نویسد. او به‌تازگی با مأموریتی وسوسه‌انگیز مواجه شده است؛ گذراندن یک هفته در یک کشتی تفریحی لوکس با تعداد کابین‌های محدود. در آغاز سفر همه‌چیز بسیار عالی است و آسمان صاف، آب‌های آرام و هم‌سفران خوب و خوش‌برخورد، نوید سفری بسیار لذت‌بخش را به «لو» می‌دهند، اما با گذشت چند روز، بادهای سرد و خشک شروع به وزیدن می‌کنند، آسمان تیره‌وتار می‌شود و لو، صحنه‌ای را می‌بیند که فقط می‌تواند آن را کابوسی ترسناک و تاریک بنامد. او زنی را می‌بیند که از کشتی به پایین پرتاب می‌شود، اما دلیل واقعی این اتفاق چه بوده است؟ کشتی تفریحی انگار که هیچ اتفاق خاصی نیفتاده، به مسیر خود ادامه می‌دهد. لو با تمام وجود تلاش خواهد کرد تا از حقیقت ماجرا سر در بیاورد. این اثر صوتی را یک رمان هیجان‌انگیز روان‌شناختی دانسته‌اند که از زبان این زن خبرنگار روایت می‌شود. گفته شده است که فضاسازی کم‌نظیر و هنر داستان‌نویسی نویسنده که نشان‌دهندهٔ سبک خاص داستان‌نویسی او است، شما را کاملاً در این رمان صوتی غرق می‌کند. این اثر پرفروش‌ترین کتاب نیویورک تایمز، «یو. اس. ای. تودی»، برگزیدهٔ فهرست تابستانهٔ سایت آمازون و پیشنهاد‌شده توسط اوپرا وینفری بوده است. این رمان را یادآور آثار آگاتا کریستی دانسته اند.

شنیدن کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر بریتانیا  و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی زن کابین شماره ۱۰

«اگر کسی از بیرون، بر روی عرشه، رد می‌شد و از پنجره به داخل نگاهی می‌انداخت، اصلاً متوجه نمی‌شد که من حرفی به او زده بودم که حرفۀ او را، که در حال اوج گرفتن بود، به زمین می‌کوبید و امکان حضور یک روانی جانی در کشتی را آشکار می‌کرد. داستانم را که گفتم، انتظار داشتم صدای اعتراض نیلسون را بشنوم یا انکار دسته‌جمعی مهماندارها را ببینم. اما، اگر چه صورت بالمر را با دقت نگاه می‌کردم، هیچ کدام را ندیدم، نه اتهامی، نه انکاری. انگار داشتیم با هر حسی که از او می‌دیدم معمایی را حل می‌کردیم. اما آرامش و صبوری‌اش تا اندازه‌ای مرا تحت‌تأثیر قرار داده بود، اگر چه عجیب به نظر می‌آمد. کنار آمدن با بدبینی و ناراحتی نیلسون کار جالبی نبود، اما این کار دست‌کم واکنشی انسانی به شمار می‌آمد. در مورد بالمر، نمی‌توانستم بفهمم چه احساسی دارد. آیا عصبانی بود و یا ترسیده و خیلی راحت آن را پنهان می‌کرد؟ یا آیا به راستی همان‌طور که به نظر می‌رسید، آرام بود؟

فکر می‌کردم، شاید اینکه مرا به مرور کردن مکالمه‌ام با آن دختر وامی‌داشت، همان توانایی‌اش بود برای به دست آوردن آنچه اکنون داشت، در هزاران کار و میلیون‌ها پوند سرمایه‌گذاری خودش را جمع‌وجور و پیشرفت می‌کرد.

سرانجام، پس از آنکه داستان مرا از اول به آخر، از آخر به اول و از همۀ جنبه‌ها بازگو کردیم و دیگر جزئیاتی باقی نماند، بالمر نشست، سرش را پایین آورد. پیشانی‌اش چینی خورد و به تفکر پرداخت. بعد به ساعت رولکس دور مچ برنزه‌اش نگاه انداخت و شروع به حرف زدن کرد.

«ممنونم خانم بلک‌لاک. گمان می‌کنم تا جایی که می‌توانستیم جلو رفتیم و دارم ببینم که خدمه آمادۀ چیدن میز شام می‌شن. متأسفم، این داستان به شکلی آشکار، رخدادی ناراحت‌کننده و ترسناک برای شما بوده. اگر به من اجازه بدید تمایل دارم با نیلسون و ناخدا لارسن در این مورد حرف بزنم تا مطمئن شوم همۀ کارهای ممکن انجام شده. فردا اول وقت می‌تونیم در مورد مراحل بعد با هم حرف بزنیم. در حال حاضر، امیدوارم با وجود همۀ اتفاق‌ها بتونید خوب استراحت کند و سر شام لذت کافی رو ببرید.»»