دانلود و خرید کتاب صوتی ابرهای ندانستن

کتاب صوتی ابرهای ندانستن نوشتهٔ کارمن آسویدو بوچر و ترجمهٔ صبا ثابتی است. مهدی صفری گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی ابرهای ندانستن

کتاب صوتی ابرهای ندانستن در نیمهٔ دوم قرن چهاردهم میلادی و در دوران رعب‌آور حکومت کلیسا، جنگ و تبعیض اجتماعی و بیماری همه‌گیر و کشندهٔ طاعون به رشتهٔ تحریر درآمده است. پس از آن بارها مترجمان و زبان‌شناسان مختلف آن را ویرایش و بازنویسی کردند. این کتاب صوتی، مجموعه‌ای از نامه‌هایی دربارهٔ مراقبه است. نویسندهٔ ناشناس، این مراقبه را روشی برای تعالی روح دانسته و با تمرینات روحانی عملی «ابر ندانستن» و «ابر فراموشی» ما را در یافتن راه خویش به‌سوی خداوند و متحدساختن جان خویش با او (که تنها با عشق‌ورزیدن به ذات او و نه به‌واسطهٔ اندیشه حاصل می‌شود)، هدایت کرده است.

کارمن آسویدو بوچر در مقدمه‌‌ای بر این کتاب نوشته است که کتاب ابرهای ندانستن، ابر باران‌زایی است برای هر آن ­کس که جان او مانند یک کویر تشنه است. نویسندهٔ ناشناس این اثر، آموزگاری استثنایی است. او صفحه‌به‌صفحه و صبورانه توضیح داده است که نیایش مراقبه­‌گرانه چیست و چگونه می‌­تواند به هر گونه عطش روحی پایان دهد. او از طریق تمرینات روحیِ عملی که آن‌ها را ابر ندانستن و ابر فراموشی خوانده است، به ما می‌­آموزد که بی‌­وقفه عبادت کنیم و نشان داده است که مکالمه با آن وجود رازآمیز نه‌تنها ممکن است، بلکه در واقع آن عمل روح است که بیش از هر عمل دیگری آفریدگار را خشنود می‌­سازد.

شنیدن کتاب صوتی ابرهای ندانستن را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به دوستداران آثار عرفانی و مراقبه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی ابرهای ندانستن

«نخستین باری که تمرین مراقبه می‌کنید، تنها تاریکی را تجربه خواهید کرد، مانند ابری از ندانستن. نمی‌دانید این چیست. تنها می‌دانید که به خواست خود کشش محضی به سوی آفریدگار احساس می‌کنید. همچنین باید بدانید که هرچه انجام دهید این تاریکی و این ابر هماره بین شما و آفریدگارتان خواهد بود. آن‌ها هماره مانع از آن می‌شوند که شما او را با قوه درک عقلانی خویش به‌وضوح ببینید. شما را از آن‌که او را با عواطف خویش و به واسطه شیرینی عشق به طور تمام و کمال احساس کنید بازمی‌دارند. پس بی‌گمان خانه‌تان را در این تاریکی بنا می‌کنید. او در مقامِ کسی می‌نویسد که بر این مرحله ابتدایی تسلط یافته، لیک عدم‌قطعیت و دلهره آن را به خاطر دارد. او به ما اطمینان می‌دهد که تنها به یک چیز نیاز داریم: a nakid entent «نیتی عریان»، «کشش محض» به سوی خداوند که همین «ابر ندانستن» است. از آن‌جا که نمی‌توانیم خدای را با ذهن خویش دریابیم، اگر خواهان آن هستیم که صرفاً از رهگذر عشق با این شیوه سلوک مراقبه آشنا شویم، لازمه آن آرامش است، همان‌طور که مسیح به فقیه کنجکاو و فرهیخته گفت: «خداوند خدای خویش را با تمامی دل و جان و ذهن خویش، و همنوع خویش راچون خویشتن دوست بدار.» نویسنده ناشناس نیز به همین نکته اشاره دارد، هنگامی که می‌گوید: «به همین دلیل است که مشتاقم تمامی آنچه را می‌دانم وانهم، تا به تنها چیزی که نمی‌توانم بیندیشم عشق ورزم. می‌توان به او عشق ورزید، لیک نمی‌توان او را تصور کرد،» و به ما می‌آموزد که «مانمی‌توانیم راه خویش را به سوی خداوند به اندیشه آوریم». او سپس ضرورت دوم برای نیایش مراقبه‌گرانه را توصیف می‌کند ــ نوعی نسیان روحانی:

به ابر ندانستنی که فراتر از شما و بین شما و پروردگارتان قرار دارد، ابر فراموشی‌ای را که فروتر از شما، بین شما و ماسوا قرار می‌گیرد اضافه کنید. اگر ابر ندانستن شما را از آفریدگار بیگانه می‌سازد، تنها بدان دلیل است که هنوز ابر فراموشی را مابین خودتان و هر آنچه در خلقت است قرار نداده‌اید. وقتی می‌گویم «هر آنچه در خلقت است»، مرادم تنها خود مخلوقات نیست، بلکه تمام آنچه هستند و انجام می‌دهند، و همچنین شرایطی است که خود را تحت قید آن می‌یابند. هیچ استثنایی وجود ندارد. شما باید همه‌چیز را به دست فراموشی بسپارید. تمامی آنچه را خلق شده، مادی و معنوی، خوب و بد، زیر ابر فراموشی پنهان سازید.»