دانلود و خرید کتاب صوتی تاریخچه همه چیز

کتاب صوتی تاریخچه همه چیز نوشتهٔ امیلی پروکوپ و ترجمهٔ رضا اسکندری آذر با صدای لیلا برخورداری است و ناشر صوتی سماوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی تاریخچه همه چیز

شاید شما هم از آن دست افرادی هستید که می‌خواهید سر از هر چیزی درآورید و تاریخچهٔ همه چیز را بدانید. احتمالا بگویید گوگل در دسترسِتان هست یا معلم تاریختان دربارهٔ خیلی چیزها درس داده؛ اما آیا گوگل جزئیات را هم به شما نشان می‌دهد یا معلمتان وقت می‌کرده جزئیات را هم برایتان تعریف کند؟

امیلی پروکوپ، یکی از اولین افرادی بود که به دنبال جواب دادن به سوالاتی از این دست رفت. او چیزهای زیادی مانند ورق‌های حباب‌دار محافظتی، لاک غلط‌گیر، فونت‌های مختلف و .... را دید و از خودش پرسید چنین چیزهایی چطور به وجود آمده‌اند؟ بنابراین شروع به تحقیق در این زمینه کرد و نتیجه‌ٔ پژوهش‌هایش را در کتابی به نام تاریخچه‌ همه‌ چیز منتشر کرد. شنیدن کتاب تاریخچه‌ همه چیز به شما کمک می‌کند بفهمید چیزهای به ظاهر ساده‌ای که امروز زندگی ما را بسیار راحت‌تر کرده‌اند، از کجا آمده‌اند!

برخی از فصل‌های تاریخچه همه‌چیز ممکن است کمی پراکنده به نظر بیاید، دلیلش هم این است که تمام داستان‌ها به این صورت نیستند که «یک شخص سفیدپوست فلان چیز را اختراع کرد و میلیونر شد». پروکوپ بیشتر می‌خواهد به فرایند فکریِ مخترعان بپردازد و اینکه اوضاع قبل از اختراع آنها به چه شکل بوده است.

خیلی اوقات، اشیایی هستند که یافتن تاریخچه‌شان غیرممکن است، اما حرف‌زدن دربارهٔ تئوری‌ها و حدس و گمان‌های افراد فرهیخته هم به همان اندازه مفرح است.

شنیدن کتاب صوتی تاریخچه همه چیز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

کتاب تاریخچه‌ همه چیز یک کتاب جالب است که می‌تواند به بسیاری از سوالات احتمالا بی‌پاسخ شما، جواب بدهد. اگر دوست دارید با تاریخچه‌ اشیا و چیزهایی که به طور روزانه با آن‌ها سروکار دارید آشنا شوید، کتاب تاریخچه‌ همه چیز را بشنوید.

بخشی از کتاب صوتی تاریخچه همه چیز

«چسب زخم

از ۱۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، مصریان از عسل برای درمان جراحات و پوشاندن زخم‌ها و خراش‌ها استفاده می‌کردند. باند پانسمان قرن‌ها بعد رایج شد، به‌خصوص در دههٔ ۱۸۶۰، وقتی پزشکی به نام جوزف لیستِر باند استریل را به برنامهٔ ضدعفونی در جراحی و مراقبت‌هایش اضافه کرد.

در سال ۱۹۲۰، زنی به نام جوزفین دیکسون حین انجام کارهای خانه مدام دچار سوختگی و بریدگی می‌شد. گزینه‌های پیش روی او برای رسیدگی به جراحات به حدی ساده نبودند که بتواند خودش آنها را انجام دهد. اگر با یک آگهی بازرگانی طرف بودیم، احتمالاً فیلم سیاه و سفیدی را می‌دیدیم که در آن فردی زخم را باز می‌گذاشت تا در معرض عفونت قرار بگیرد یا زور می‌زد یک‌دستی دست مجروحش را پانسمان کند.

در همان تبلیغ احتمالاً صدای کسی را می‌شنیدید که می‌گفت «باید یه راه بهتری هم وجود داشته باشه!»

دست بر قضا همسر جوزفین، اِرل دیکسون، مسئول خرید پنبه برای شرکت «جانسون و جانسون» بود و به چسب‌ها و باندهای جراحی دسترسی داشت. آن دو با استفاده از الیافی موسوم به کرینولین، که در تولید زیردامنی کاربرد داشت، توانستند گاز استریل را روی چسب جراحی بچسبانند و نمونهٔ اولیهٔ آنچه را که امروزه با نام چسب زخم می‌شناسیم تولید کنند.

راستی، چسب زخم یا Band-Aid نام تجاری این محصول است. در واقع نام رسمی‌اش پانسمان چسبی برند Band-Aid است.

شاید فکر کنید چسب زخم به سرعت طرفدار پیدا کرد، اما بد نیست بدانید رشد بازارش در ابتدا بسیار کند بود. چسب زخم تنها زمانی پرطرفدار شد که شرکت جانسون و جانسون آن را به طور رایگان در اختیار انجمن پیشاهنگان امریکا قرار داد تا در جعبهٔ کمک‌های اولیه‌شان بگنجانند. پیشاهنگ‌ها چسب زخم را در یک جعبهٔ مقوایی متصل به کمربندهایشان حمل کرده و از آن برای کمک به مجروحان و دریافت نشان افتخار استفاده می‌کردند.

وقتی در دههٔ ۵۰ شرکت‌های دیگر کوشیدند وارد بازار چسب زخم شوند، شرکت جانسون و جانسون اطمینان داد که محصولش چسبناک‌ترین محصول موجود در بازار است تا باقی رقیب‌ها را از گردونه خارج کند. آنها این موضوع را در آگهی تبلیغاتی‌ای نشان دادند که چسب زخم حتی روی تخم‌مرغ در حال آب پز شدن باقی می‌ماند.

نکته‌ای که شرکت جانسون و جانسون از قلم انداخت این بود که در آن آگهی بازرگانی چسب زخم به رنگ پوست بود، در حالی که در واقعیت رنگ صورتی مایل به بژ داشت.»