دانلود و خرید کتاب صوتی اخلاق زمامداری

کتاب صوتی اخلاق زمامداری نوشتهٔ صابر اداک است. ایمان رئیسی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و آوانامه آن را که گزارشی تاریخی از سیرهٔ سیاسی امام علی (ع) در دوران خلافت است، منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی اخلاق زمامداری

کتاب صوتی اخلاق زمامداری با هدف آشنایی بیشتر با روش حکومت امام علی (ع) و دیدگاه‌های سیاسی و اجتماعی او تدوین شده است. ازآنجاکه امام اول شیعیان، در یک نگاه عمومی، برترین صحابهٔ پیامبر (ص) و از منظر شیعه، امامی معصوم به شمار می‌رود و ایام خلافتش نیز در دورهٔ تثبیت حکومت اسلامی بوده، به نظر می‌رسد بررسی سیرهٔ سیاسی او و آگاه‌شدن از نظراتش در باب حکومتْ می‌تواند رهگشای بسیاری از معضلات و مشکلات جوامع مسلمان باشد.

پژوهش درمورد زندگی بزرگان و نام‌آوران، همواره کاری سخت و مستلزم دقت‌ها و ظرافت‌هایی است که اهل نظر به آن آگاه و به مشکلاتش نیز گواهند. سخن‌گفتن از افرادی که نام و یادشان، پیچیده در هاله‌ای از قداست و معنویت است و در طول تاریخ، پیشوای بسیاری از آدمیان بوده و هستند، خالی از نگرانی نیست. علی بن ابی طالب (ع) از جملهٔ این شخصیت‌ها و بلکه سرآمد آن‌ها است. کتاب صوتی حاضر در پی یافتن مفاهیمی چون مردم‌سالاری، آزادی بیان، حقوق مخالفان و عدالت و مساوات در طول خلافت کوتاه امام علی (ع) است؛ تا شاید به این وسیله بتواند مقداری از فاصلهٔ این ۲ جهان را بکاهد و نشان دهد که مفاهیم یادشده، در دنیای قدیم هم به‌تمامی ناشناخته نبوده و یک‌باره از آسمان نزول نکرده‌اند.

کتاب صوتی اخلاق زمامداری در یک مقدمه و ۴ فصل تدوین شده که شامل مبانی مشروعیت و مردم‌سالاری، آزادی بیان و حقوق مخالفان، عدالت و مساوات و اخلاق مداری در حکومت است. درمورد منابع و مآخذ مورداستفاده در این اثر صوتی باید گفت که باتوجه‌به اهمیت و حساسیت موضوعْ کوشش شده بیشتر مطالب، متکی و مستند به منابع دست‌اولِ تاریخی و روایی باشد. برای استفادهٔ بیشتر محققان و علاقمندان، اصل متون به زبان عربی در پاورقی آورده شده است. به‌جز کتاب نهج‌البلاغه که تکیه‌گاه اصلی این تحقیق است، می‌توان گفت که عمدهٔ تواریخ عمومی و کتب طبقات و تراجم و انساب و نیز تک‌نگاری‌های مرتبط به آن دوران، از نظر نویسنده دور نمانده و همچنین مهم‌ترین مجامیع روایی و آثار تفسیریِ فریقین، محل رجوع بوده است. به‌جز این‌ها برخی از مجموعه‌های ادبی و عرفانی هم به مناسبت حال، مورداستناد قرار گرفته است.

شنیدن کتاب صوتی اخلاق زمامداری را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

شنیدن این کتاب صوتی را به همهٔ دوستداران تاریخ اسلام پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب صوتی اخلاق زمامداری

«"علی بن ابی طالب (ع)"

علی (ع) که ده سال پیش از بعثت پیامبر اسلام (ص) در مکه زاده شده بود، به علت فقر و مسکنت پدر از همان کودکی در خانه پسرعمویش «محمد (ص)» بزرگ شد که محمّد (ص) نیز در کودکی پس از مرگ پدر و جدّش، تحت مراقبت عمویش ابوطالب رشد یافته و راه و رسم تجارت را از او آموخته بود. چرخش روزگار اما ابوطالب را در سنین کهولت، دچار مسکنت ساخته و محمد (ص) را به واسطه همسر ثروتمندش - خَدیجَه بنت خُوَیلِد - به بازرگانی موفق و توانگر مبدّل کرده بود.

اینک محمد (ص) که مدیون حمایت‌ها و نوازش‌های پدرانه ابوطالب در ایام یتیمی بود، به جبران آن نیکی‌ها که از او در خاطر داشت، به عموهایش پیشنهاد داد که سرپرستی پسران ابوطالب را برعهده گیرند و بدین‌سان از بار سنگین معیشتش بکاهند. در این میان علی (ع) سهم محمد (ص) شد و چند سال پیش از بعثت او، به خانه اش راه یافت و تحت تعلیم و تربیت او رشد کرد.

اکثریت قریب به اتفاق مسلمانان، علی (ع) را - به‌رغم برخی مباحث در باب سنّ او به هنگام بعثت - نخستین مرد مسلمان به شمار آورده اند. فضایل و برتری‌های او نسبت به سایر یاران محمد (ص) و قرابت و جایگاه خاصش نزد آن حضرت و همچنین دلاوری‌ها و از خودگذشتگی‌هایش در جریان نشر دعوت اسلامی، شخصیتی منحصر بفرد در میان صحابه پیامبر (ص) برایش ایجاد کرده بود.

از این‌رو علاوه بر خودِ علی (ع) و هاشمیان، برخی از یاران پیامبر (ص) هم وی را شایسته‌ترین فرد برای تصدّی مقام خلافت پس از رسول خدا (ص) می‌دانستند. اما درمجموع، سران قبایل و متنفذان جامعه راه دیگری برگزیدند و بی‌آنکه فضایل علی (ع) را انکار کنند، مصلحت خود را در نسپردن خلافت به او دیدند که این مصلحت اندیشی تا بیست و پنج سال بعد نیز ادامه یافت.

فارغ از مباحث کلامی و مذهبی درباره حوادث پس از رحلت پیامبر (ص) و نحوه تعیین جانشین وی، آنچه برای ما اهمیت دارد، رفتار و موضع‌گیری علی (ع) در برابر این حوادث است. با توجه به سخنان منتقدانه آن حضرت روشن است که وی خود را افضل از خلفای پیشین می‌دانست و بسیاری از وقایع و پیشامدهای آن بیست و پنج سال را ناصواب تلقّی می‌کرد.

به این‌ترتیب به نظر می‌رسد که علی (ع) در طیّ آن سال‌ها، باید بسان یک مخالف و معارض سیاسی، علیه دستگاه خلافت دست به کارشکنی زند و از هر فرصتی برای ضربه زدن به آنان بهره جوید؛ اما صفحات تاریخ حاکی از چنین موضع و اقداماتی نیست. علی (ع) در این دوران برغم کناره‌گیری از مناصب حکومتی و عدم مشارکت در ماجراهایی همچون جنگ‌های ردّه و فتوح، به عنوان فردی خردمند و صاحب رأی و آگاه به معالم قرآن و سنّت، در کنار مسلمانان بود و هر جا که دستگاه خلافت به مشورت او و دانش و تجاربش نیازمند می‌شد، از کمک فکری و ارائه نظرات خویش به آنان دریغ نمی‌کرد. نظرات مفیدی که در شوراهای جنگیِ دوران فتوح ابراز می‌کرد، گاه مورد موافقت و اجرا قرار می‌گرفت و چه بسا اشتباهات و خطاهای خلفا را در امر قضاوت و فتوی تذکّر می‌داد که معمولاً مورد استقبال و قدردانی آنان واقع می‌شد.»