دانلود و خرید کتاب صوتی پیمان پنجم

کتاب صوتی پیمان پنجم نوشته دون میگوئل روییز با ترجمه فرزام حبیبی ‌اصفهانی در ادامه کتاب پرفروش و جذاب چهار میثاق نوشته شده است.

درباره کتاب پیمان پنجم

متولد که می‌شویم، هیچ نمادی در ذهن ما نیست. اما ما مغز و چشم داریم و مغزمان هر تصویری را که از نور می‌آید، ضبط می‌کند. مشاهدهٔ نور را شروع می‌کنیم، با آن آشنا می‌شویم و واکنش مغز ما به نور، نمایش بی‌پایان تصویرها در پندار ماست. ما رؤیا می‌بینیم. از دیدگاه تولتک، تمام زندگی ما یک رؤیاست زیرا مغز برنامه‌ریزی شده است تا در بیست‌وچهار ساعت شبانه‌روز رؤیا ببیند.

اگر کتاب چهار میثاق را خوانده باشید، می‌دانید که این اثر به چهار قاعده کلی زندگی انسان اشاره دارد. چهار اصلی که می‌تواند زندگی را دگرگون کند و انسان را در مسیر خوشبختی و مفقیت قرار دهد: این چهار اصل از این قرارند: با کلام خود گناه نکنید.

کتاب پیمان پنجم با زبانی ساده نوشته شده است و با کلماتی روان به ما می‌آموزد چطور تمام باورهای اشتباه را دور بریزیم. کتابی که در نهایت سادگی و مانند یک مربی در کنار ما است. همراه با ما گام برمی‌دارد و در هر قدم به ما راهنمایی می‌رساند تا باورهای محدود کننده را بشکنیم. به ما کمک می‌کند تا به همان اصالتی که در دوران کودکی داشتیم، برگردیم. این کتاب درک و آگاهی عمیق و متقاوتی را از خویشتن به نمایش می‌گذارد.

شنیدن کتاب پیمان پنجم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی شاد پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره‌ دون میگوئل روئیز

دون میگوئل روئیز از سرخ‌پوستان آمریکای مرکزی، متولد ۲۷ اوت ۱۹۵۲ است. او مدتی به عنوان جراح مشغول به کار بود اما بعد از تصادفی مرگبار از کار جراحی دست کشید. او سال‌های نزد مادرش ماند تا خرد تولتک‌ها بیاموزد. مدتی نیز شاگرد یکی از شمن‌های صحرا بود. کتاب‌های دون میگوئل روئیز عموما درباره‌ی خرد و حقیقت وجود انسان‌ها است. از مشهورترین کتاب‌های او می‌توان به چهار میثاق اشاره کرد. این کتاب تا هشت سال پس از انتشارش، در لیست پر‌فروش‌ترین کتاب‌ها قرار داشت. همچنین کتاب پیمان پنجم که در ادامه‌ی چهار میثاق نوشته شده است.

بخشی از کتاب پیمان پنجم

همان‌طور که می‌دانید، مردم سراسر جهان به هزاران زبان مختلف حرف می‌زنند و می‌نویسند. آدم‌ها تمام انواع نمادها را ابداع کرده‌اند تا نه‌تنها با انسان‌های دیگر، بلکه مهم‌تر از آن با خودشان ارتباط برقرار کنند. نمادها می‌توانند اصواتی باشند که بر زبان می‌آوریم، اشاراتی که می‌کنیم یا دستخط و امضایی که در اصل گرافیک هستند. برای موضوع‌ها، منظورها، نظریه‌ها، موسیقی و ریاضی، نمادهایی وجود دارد. اما عرضهٔ اصوات اولین گام و به معنای آموختن استفاده از نمادها در حرف زدن است.

افرادی که پیش از ما آمده‌اند، تقریبآ روی هر چیزی اسمی گذاشته‌اند، و آنها مفهوم اصوات را به ما می‌آموزند. اسم این را میز گذاشتند و اسم آن را صندلی. آنها همچنین برای هر آنچه در ذهن ما وجود دارد، اسمی گذاشته‌اند، مثل پری دریایی و تک شاخ. هر واژه‌ای که یاد می‌گیریم، نمادی است از چیزی واقعی یا تخیلی، و هزاران واژه برای آموختن وجود دارد. اگر بچه‌های یک تا چهار ساله را زیر نظر بگیریم، می‌توانیم تلاش آنها را برای یاد گرفتن یک نمادشناسی کامل ببینیم. این تلاشی بزرگ است که اغلب آن را به‌خاطر نمی‌آوریم زیرا هنوز ذهن ما رشد نکرده بود. اما با تکرار و تمرین، سرانجام حرف زدن را آموختیم.

به‌محض اینکه حرف زدن را بیاموزیم، افرادی که از ما نگهداری می‌کنند آنچه را بلدند به ما یاد می‌دهند، یعنی ما را با این دانسته‌ها برنامه‌ریزی می‌کنند. انسان‌هایی که ما با آنها زندگی می‌کنیم، دانسته‌های زیادی دارند که شامل تمام قوانین اجتماعی، مذهبی و اخلاقی فرهنگ‌شان می‌شود. آنها توجه ما را با قلاب می‌گیرند، اطلاعات را به ما منتقل می‌کنند و یادمان می‌دهند که همچون آنها باشیم. یاد می‌گیریم که چطور مرد یا زنی طبق اصول اجتماعی باشیم که در آن زاده شده‌ایم. یاد می‌گیریم که چطور رفتاری درست در جامعه داشته باشیم، یعنی چگونه انسان خوبی باشیم.

در حقیقت، ما به همان روشی اهلی می‌شویم که سگ، گربه یا هر حیوان دیگری اهلی می‌شود: از طریق روش تنبیه و پاداش. وقتی کاری را انجام دهیم که بزرگ‌ترها می‌خواهند، به ما پسر خوب یا دختر خوب گفته می‌شود و وقتی کاری را که آنها می‌خواهند انجام ندهیم، آن وقت پسر بد یا دختر بدی هستیم. گاهی تنبیه می‌شویم بی‌آنکه بد باشیم و بعضی وقت‌ها نیز به ما پاداش می‌دهند بدون اینکه خوب باشیم. به‌دلیل ترس از تنبیه شدن یا ترس از اینکه پاداش نگیریم، می‌کوشیم طوری رفتار کنیم که خوشایند دیگران باشد. می‌کوشیم خوب باشیم زیرا آدم‌های بد پاداش نمی‌گیرند؛ آنها تنبیه می‌شوند.

در راه اهلی شدن، تمام قانون‌ها و ارزش‌های خانواده و اجتماع به ما تحمیل می‌شود. فرصت نمی‌یابیم که باورهایمان را برگزینیم؛ به ما گفته شده است که به چه اعتقاد داشته باشیم و به چه چیزی نه. افرادی که با آنها زندگی می‌کنیم، عقایدشان را به ما می‌گویند: چه چیزی خوب و چه چیزی بد است، چه چیزی درست و چه چیزی غلط است، چه چیزی زیبا و چه چیزی زشت است. درست مانند رایانه، تمام اطلاعات در مغز ما بارگذاری می‌شود. ما بی‌گناهیم؛ همان چیزهایی را باور داریم که والدین یا سایر بزرگ‌ترها به ما می‌گویند؛ آنها را قبول می‌کنیم و اطلاعات در ذهنمان ذخیره می‌شود. هر چه می‌آموزیم از طریق پیمان به ذهنمان می‌رود و به صورت پیمان در ذهنمان می‌ماند، اما ابتدا از طریق توجه ما در ذهنمان فرو می‌رود.