کتاب اسرار هواوپونوپونو

کتاب الکترونیکی «اسرار هواوپونوپونو» نوشتهٔ کارل برگر با ترجمهٔ مریم خراسانی در انتشارات نسل روشن چاپ شده است. این کتاب چهار عبارت برای تغییر جهان و یک عشق برای پیوند آنها است. هواُوپونوپونو (هو-اُو-پونو-پونو) که کم و بیش به «درست کردن» و «اصلاح کردن» ترجمه می‌شود، یک فن شفابخش و دگرگون کننده‌ باستانی است که از هاوایی سرچشمه گرفته است. پیام ساده‌ آن مبنی بر مسئولیت‌پذیری صد درصدی، توبه و حق‌شناسی، از دیرباز زندگی همه افرادی را که با آن در ارتباط بوده‌اند تغییر داده است. این سنت که در اصل توسط بومیان هاوایی اجرا شده، اساسا یک مراسم گروهی است که برای حل و فصل معضلات و اختلافات اجتماعی برگزار می‌شود.

این کتاب همه اطلاعات و دانش لازم را به شما عرضه می‌کند و شما را در فرایند هواُوپونوپونو گام به گام و با ارائه‌ مانترای نمونه هدایت می‌کند تا بتوانید بلافاصله تمرین را شروع کنید. در این کتاب می‌بینیم که چرا این فنِ به ظاهر ساده اما بسیار قدرتمند زندگی همه‌ کسانی که با آن در ارتباط بوده اند را تغییر داده و چگونه می‌تواند منجر به تغییر زندگی شما شود.

درباره کتاب اسرار هواوپونوپونو

بومیان هاوایی از قدیم تعریفی از جهان و دنیای پیرامونشان داشته‌اند. ساکنین باستانی هاوایی قدرت ذهن را درک کرده بودند. آن‌ها قرن‌ها پیش از آنکه علوم امروزی وجود داشته باشد تفاوت میان ضمیر آگاه، ناخودآگاه و اَبَر‌آگاه و نقش هرکدام را در شکل‌دهی شرایط زندگی امروزی می‌دانستند. کلماتشان در عمق روح انسان نفوذ می‌کند و قوانین این جهان را در ذهن انسان ترسیم می‌کند. آن‌ها به خوبی آموخته‌اند که به صدای باد و آتشفشان‌ها گوش بسپارند، زبان حیوانات و حتی سنگ‌ها را می‌دانند، با تمام چیزهای اطرافشان یکی شده‌اند، با خانواده و قبیله‌شان یکی هستند و به جوان‌ترهای قبیله کمک می‌کنند تا درک بهتری از این جهان داشته باشند. فرایند هواُوپونوپونو یکی از قدرتمندترین ابزارهایی بود که این مردم برای رسیدن به هدف‌شان در اختیار داشتند. از این فن برای تطهیر و صاف کردن ذهن استفاده می‌شد و ایجاد فضای آزاد برای جذب تاثیرات مثبتی که به طور پیوسته از آگاهی جهان شمولِ الهی ارسال می‌شود. آن‌ها اسراری را به دیگران منتقل می‌کنند که به رمزگشایی و کسب تجربیات ناب زندگی کمک می‌کند. جهان را با چشمانی که وحدت و توازن را در همه‌چیز می‌بیند، مشاهده می‌کنند و دریافته‌اند که انرژی کیهانی ‌در تمام موجودات زندۀ کرۀ زمین جریان دارد و از طریق این انرژی حیات‌بخش، همه‌چیز به هم متصل و مرتبط است. در ادراک اهالی هاوایی، هر فرد بسیار فراتر از جسم فیزیکی‌اش است. اساتید هاوایی بر این باورند که هر آنچه از چشم‌ها پنهان و نامرئی است، به اندازۀ چیزهای مرئی اهمیّت دارد. بدن فیزیکی تنها بخش مرئی وجود ماست. بدون معجزۀ تنفس و زندگی که در ما جریان دارد، ما تنها جسمی ساکن و کرخت بودیم و تنها این انرژی که در بدن ما جریان دارد و نهایتاً در زمان مرگ جسممان را ترک می‌کند، از بدن ما آن چیزی که می‌بینیم را ساخته است. 

کتاب اسرار هواوپونوپونو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که به دنبال آرامش هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب اسرار هواوپونوپونو

توصیۀ اساتید:

شیوۀ پونو به ما می‌آموزد که ما بردۀ احساسات نیستیم؛ احساساتی که مدام، در هر شرایطی و برای هر مسئله‌ای در تلاش برای وارد شدن در وجود ما هستند. قبل از گرفتن هر تصمیمی، آرام کردن هیجانات مطمئن‌ترین روش برای پیدا کردن راه‌حل مناسب برای شرایط موجود است.

تغییرات با هوشیار بودن شروع می‌شود. زمانی که هیجان و احساس وارد دنیای درون ما می‌شود، یا می‌توانیم اجازه دهیم که اختیار ما را به دست بگیرد و خودش و عواقبش را به ما تحمیل کند، یا اینکه به خوبی این احساس را شناسایی کرده و کاری کنیم که آرام بگیرد و مسیر خودش را برود. البته راه سومی هم وجود دارد و آن اینکه آگاهانه اجازه دهیم بر ما غلبه کند؛ زیرا این احساس در این لحظۀ خاص، دقیقاً همان چیزی است که به کار ما می‌آید؛ مثلاً خشمگین شدن به‌خاطر دروغی که یک دوست به ما گفته است. این باعث تخلیۀ فشار وارده به ما می‌شود و بعد از اینکه خشم ما فروکش کرد و همه‌چیز آرام شد، زمان آن فرا می‌رسد که فکر کنیم.

اگر من تصمیم بگیرم به این احساس اجازۀ غلبه بدهم (در اینجا من حق انتخاب دارم و چیزی به من تحمیل نمی‌شود)، پس خودم را رها می‌کنم و آن را آگاهانه و صادقانه می‌پذیرم و با تمام وجود در این احساس غوطه‌ور می‌شوم، تا زمانی که دیگر احساس عطش نسبت به آن نداشته باشم و اصلاً برایم مهم نباشد که اطرافیانم مرا نمی‌فهمند و درک نمی‌کنند. من انتخاب خود را کرده‌ام و این چیزی است که برای خودم می‌خواهم؛ در این لحظه و الان، ولی اگر تمایلی به این احساس نداشته باشم، پس بایستی ابزار موردنیاز برای به‌گونه‌ای دیگر عمل کردن را داشته باشم. برای عمل کردن به این شکل، باید ابتدا یک کاوش درونی انجام دهیم. باید گهگاهی مچ خودمان را بگیریم و مسائل را از نزدیک ببینیم و این تنها با مرور حوادث روزمرۀ زندگی‌مان میسر می‌شود.