دانلود و خرید کتاب صوتی امید علیه امید (قسمت اول)

کتاب صوتی امید علیه امید (قسمت اول) نوشته نادژدا ماندلشتام است که با ترجمه بیژن اشتری و صدای اطهر کلانتری منتشر شده است. این کتاب به روشنفکران در دوره وحشت روسیه استالینی می‌پردازد.

درباره کتاب امید علیه امید (قسمت اول)

نادژدا ماندلشتام کتاب امید علیه امید را در سال ۱۹۶۴ نوشت. امکان چاپ کتاب در شوروی فراهم نبود و به همین دلیل دستنوشته‌های خانم ماندلشتام پنهانی از شوروی خارج و پس از ترجمه به زبان انگلیسی برای اولین بار در غرب چاپ و منتشر شد.

روحیه سرسختانه این زن به صفحات کتاب جان بخشیده و زاویه دید خاص او در همه جای کتاب دیده می‌شود. با وجود این، خود نادژدا، شخص خودش، وجود ظاهری و بیرونی‌اش، به طرز شگفتی در کتاب غایب است. کتاب نادژدا بیش از هر چیز کتابی در باره شوهرش(اوسیپ ماندلشتام) و شاعری است که او کاملاً خود را در زمان زندگی مشترکشان و پس از آن وقف او کرده بود. نویسنده هرگز هیچ تمایلی ندارد خودش را در کتابش به رخ بکشد. اوسیپ ماندلشتام بزرگ‌ترین شاعر روسیه در دوره مدرن نام گرفته است و اگر تلاش‌های نادژدا نبود اشعار این شاعر بزرگ قطعا نابود می‌شد و هرگز به دست آیندگان نمی‌رسید. کتاب امید علیه امید جدای از همه ویژگی‌هایش، حکایت همین موضوع نیز هست که چگونه نادژدا توانست آثار شوهرش را از نابودی حتمی نجات بدهد. این کتاب سرنوشت بزرگترین شاعر روسیه مدرن است. 

شنیدن کتاب امید علیه امید (قسمت اول) را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به تاریخ ادبیات و اندیشه در روسیه پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب امید علیه امید (قسمت اول)

و به تدریج این چیزها در نادژدا نهادینه شد. اگر جانشینی برای عشق باشد، آن خاطره است. به این ترتیب، خاطرهْ احیای یک رابطه صمیمانه است. به تدریج بیت‌های آن شعرها به ذهنیت نادژدا، به هویت نادژدا مبدل شد. آن‌ها نه تنها نوعی ساحت نگاه یا زاویه دید به وی دادند، بلکه، از آن مهم‌تر، به هنجار زبان‌شناختی او مبدل شدند. بنابراین موقعی که نادژدا دست به کار نوشتن کتاب‌هایش شد، خود را ملزم به سنجش جملاتش با محک اشعار و نوشته‌های شوهرش کرد؛ هرچند این عمل را ناخودآگاه و غریزی انجام داد. صراحت و قاطعیتی که در نوشته‌های نادژدا به چشم می‌خورد در عین حالی که ویژگی ذهنیت او را بازتاب می‌دهد، پیامد سبک‌گرایانه اجتناب‌ناپذیر اشعاری است که ذهنیت او را شکل داده بودند. کتاب‌هایش، چه از حیث محتوا چه از حیث سبک، چیزی نیست جز ضمیمه‌ای بر نسخه متعالی زبان شعر؛ زبانی که نادژدا با حفظ کردن و درک هرچه بیش‌تر اشعار شوهرش آن را به خصوصیت طبیعی خود مبدل کرده بود. بنابراین کتاب‌های او چندان خاطرات و راهنمایی‌هایی برای زندگی آن دو شاعر بزرگ نیست، هرچند که این کار را به نحو عالی انجام داده است؛ این کتاب‌ها وجدان ملت را بیدار می‌کنند یا حداقل وجدان آن بخش از ملت را که به نسخه‌ای از این کتاب‌ها دسترسی یافته است.

پس جای تعجب چندانی ندارد که این تبیین‌گری به ادعانامه‌ای علیه نظام شوروی منجر می‌شود. این دو جلد خاطرات مادام ماندلشتام به راستی هم‌ارز «روز داوری» است که بر روی زمین برای همعصرانش و برای ادبیات این عصر برپا کرده است؛ قضاوتی که بسیار درست اعمال شده زیرا این همان عصری بود که وظیفه بازسازی بهشت زمینی را بر عهده گرفته بود. و اصلاً جای تعجب ندارد که کتاب‌های خاطرات نادژدا ماندلشتام، به ویژه جلد دوم، نه در این سوی دیوار کرملین و نه در آن سوی دیوار مورد علاقه هیچ‌کسی نیست. باید بگویم مقامات شوروی در قیاس با روشنفکران شوروی واکنش صادقانه‌تری از خود نشان دادند: آن‌ها، خیلی ساده اعلام کردند که داشتن این کتاب‌ها قانونا جرم است و فرد مجرم مجازات خواهد شد. اما قشر روشنفکری، به ویژه در مسکو، از بابت اتهاماتی که نادژدا ماندلشتام علیه اعضای سرشناس و نه چندان سرشناسش در خصوص همدستی عملی آن‌ها با رژیم شوروی مطرح کرده بود حسابی برآشفت. و به این ترتیب سیل روشنفکرانِ روان شده به سوی آشپزخانه نادژدا فروکش کرد.