کتاب ابر طبقه

کتاب ابر طبقه نوشته دیوید راتکاف است که با ترجمه احمد عزیزی منتشر شده است. کتاب‌های زیادی درباره توزیع نابرابر ثروت نوشته شده است، اما شمار کتبی درباره توزیع نابرابر قدرت چندان زیاد نیست. محور پژوهش این کتاب قدرت است.

درباره کتاب ابر طبقه

ابرطبقه کتابی است درباره قدرت و تراکم آن در دستان شماری اندک در جهان. آنان چه کسانی هستند، چه شباهت‌هایی با نخبگان پیشین، و چه تفاوت‌هایی با بقیه ما دارند؟ فراتر از آن، درباره اثرات ژرف این گروه بر حیات ما و دوران ما است.

سنجش کمّی قدرت البته دشوار است. منشاء قدرت غالباً ثروت است. جاه و مقام انسان‌ها معمولاً به قدرت مبدل می‌شود. زور شاید باستانی‌ترین منبع قدرت باشد. قدرت اما زمینه‌های نرم‌تری چون فکر و توان پیوند با دیگران نیز دارد. از آن‌رو که سنجه‌ای مشخص و مقبول همگان وجود ندارد، داوری ذهنی در این حوزه تاحدی گریزناپذیر است. تمیز این‌که چه کسانی قدرتمندند، و چه کسانی نیستند، از این جهت دشوار است که برخی از بانفوذترین اشخاص در میانمان معمولاً بر قدرتشان سرپوش می‌گذارند؛ یا به‌ندرت آن را به‌کار می‌گیرند. افزون بر آن، تنها شماری معدود قدرتی جهانی دارند، که خود موضوع این کتاب است. بسیاری از کسانی که معمولاً قدرتمندشان می‌پنداریم در مقیاس جهانی تأثیری بسیار ناچیز دارند و اهمیت‌شان، با همه ابهتی که ممکن است داشته باشند، تنها محلی یا ملی است.

رؤسای کشورها، مدیران عامل بزرگترین شرکت‌ها، غول‌های رسانه‌ای، میلیاردرهای سرمایه‌گذار، کارآفرینان فناوری، فرمانروایان مطلق حوزه نفت، مدیران صندوق‌های تأمین سرمایه، سرمایه‌گذاران بازار سهام، فرماندهان عالی نظامی، شماری از رهبران دینی، شماری از نویسندگان مشهور، دانشمندان و هنرمندان، و حتی برخی رهبران تروریستی و سرکردگان باندهای جنایت، شرایط عضویت در این گروه را دارند. با بررسی نویسنده او به ۶۰۰۰ نفر رسید که در این گروه قرار می‌گیرند. این کتاب به سراغ افراد بسیار قدرتمند می‌رود و با زندگی و تصمیمات آن‌ها همراه می‌شود، شاید این کتاب مسیر تازه‌ای از شناخت جهان را مقابل ما قرار دهد.

خواندن کتاب ابر طبقه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به شناخت تقسیم قدرت در جهان پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب ابر طبقه

تعجب‌انگیزتر این‌که در این ایام طیف مشتریان این کافه محقر سوئیسی تا حد زیادی با مشتریان رستوران‌های یادشده، که در سطح جهانی هستند، شباهت دارد.

البته حتی در چنین هفته‌ای هنوز چند میزی در جنتیانا در اشغال محلی‌هاست. یک الکلی وراج پای ثابت این ایام است که علاقه خاصی به حشر و نشر با مدیران عامل، رؤسای دولت‌ها و ستارگان راک دارد، که شانه به شانه و تنگ هم تکه‌های بزرگ نان را با چنگال‌هایی بلند در ظرف پنیر گرویرِ درحال غل‌زدن می‌چرخانند. این محلی با جماعت چندزبانه پیرامون خود تنها به آلمانی سوئیسی حرف می‌زند، که البته تعداد کمی مقصود او را می‌فهمند. البته اهمیتی نیز ندارد. او می‌خندد و آن‌ها نیز می‌خندند. فضای غالب زنده و آرامش‌بخش است.

در یکی از نشست‌های اخیر داووس، روزی بعدازظهر با همسرم در طول پیاده‌رو به‌سرعت عازم جنتیانا بودیم. پیاده‌روی سریع، از آنجا که محلی‌ها عادت به پاروکردن برف و یخی که همه جا را پوشانده ندارند، بی‌خطر نیست. از این‌رو، کسانی که در داووس شرکت می‌کنند غالباً رؤسای بانک‌ها و مدیران ارشد صندوق بین‌المللی پول و سایر مردان و زنان سرشناسِ میانسال را درحال پیاده‌روی مشاهده می‌کنند که خود را در کشمیر و چرم گاو و سایر پوست‌های نرم و ضخیم پیچیده‌اند. به شوق دیدار با دوستان در دقایقی بعد، با احتیاط اما مصمم قدم برمی‌داشتیم.

.