کتاب خشونت بدون مرز

کتاب خشونت بدون مرز نوشته روح‌الله سعیدی فاضل و مرتضی مطهری است. این کتاب به بررسی‌ تفصیلی‌ مداخلات ایالات‌ متحده‌ آمریکا در ‌جهان می‌پردازد.  این کتاب را نشر معارف برای علاقه‌مندان و متخصصان منتشر کرده است.

درباره کتاب خشونت بدون مرز

پس از جنگ جهانی دوم، ایالات متحده آمریکا با کنار زدن سایر قدرت‌های بزرگ، به عنوان تنها قدرت برتر غرب در مقابل اتحاد جماهیر شوروی شناخته می‌شد که پس از فروپاشی شوروی، خود را به عنوان تنها قدرت بین‌المللی معرفی نمود.

این کشور برای دستیابی به این جایگاه، دست به اقدامات بسیاری زد که از آن جمله، می‌توان به تقابل با کشورهای دیگر اشاره نمود. مداخلات نظامی گسترده آمریکا در کشورهای مختلف، سبب کشته و مجروح‌شدن بسیاری از انسان‌ها گردید که این امر، نتیجه تمدن غربی در قالب آمریکایی می‌باشد. قتل، ترور، کشتار، شکنجه، وحشت‌آفرینی و برده‌داری، تنها گوشه‌هایی از تاریخ پُر افت و خیز این دولت متمدن را به نمایش می‌گذارد.

بحث و بررسی پیرامون ایالات متحده آمریکا و نمایش چهره حقیقی این کشور، یکی از مهمترین مسائلی است که باید به آن پرداخته شود. ظهور انقلاب اسلامی ایران به عنوان کشوری مستقل و استکبارستیز، سبب شد چهره واقعی استکبار نمایش داده شود و مقابله مستقیم با آن صورت گیرد.

استکبارورزی آمریکا یکی از مهمترین مؤلفه‌هایی است که جمهوری اسلامی ایران را به تقابل با نظام آمریکا فرا می‌خواند و همین امر سبب ایجاد دشمنی آمریکا با ایران و بالعکس گردیده است. کتاب خشونت بدون مرز روابط این دو کشور را بررسی می‌کند.

کتاب خشونت بدون مرز با بررسی مداخلات نظامی ایالات متحده آمریکا از دوره استقلال تا زمان حاضر، به نمایش چهره حقیقی و بدون نقاب این کشور پرداخته است. آنچه در این کتاب ملاحظه خواهید کرد، مجموعه موارد به‌کارگیری نیروهای نظامی آمریکایی در خارج از مرزهای این کشور، مبتنی بر «گزارش کنگره ایالات متحده آمریکا در سال ۲۰۱۵ میلادی» می‌باشد که با بحث و بررسی پیرامون این مداخلات، برآیند آن که همان روحیه استکباری آمریکاست، تبیین خواهد شد.

این کتاب در سه بخش، به شناخت ساختار آمریکا و بحث و بررسی پیرامون بررسی مداخلات نظامی ایالات متحده در جهان و بررسی این قبیل مداخلات در ایران پرداخته که بدین منظور، بیش از ۲۷۵ مورد از اقدامات نظامی این کشور در جهان، مورد بررسی قرار گرفته است. ذکر این نکته لازم است که اقدامات نظامی آمریکا محصور به این موارد نبوده و شامل موارد دیگری نیز می‌شود که هر چند اندک، اما به دلیل خارج‌بودن از منبع اصلی کتاب، به آن پرداخته نشده است.

خواندن کتاب خشونت بدون مرز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان و متخصصان امور بین‌الملل پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب خشونت بدون مرز

ظام سیاسی ایالات متحده آمریکا در چارچوب یک قانون اساسی و یک نظام فدرالی است که از ویژگی‌های حکومتی این کشور به شمار می‌رود و سیستم تفکیک قوا در این کشور، به شکل کاملاً بارزی به مرحله اجرا در آمده است. بنیانگذاران و نویسندگان اعلامیه استقلال و قانون اساسی ایالات متحده، به دلیل نگرانی از ظهور نظام سلطنتی اروپایی که در آن پادشاه قدرت مطلق را در دست داشت، نظام سیاسی جدید خود را طوری طراحی کردند که در آن فرد یا نهادی نتواند قدرت مطلق را به دست آورد. از همین رو، نظام حاکمیتی آمریکا به سه رکن قوه مجریه، مقننه و قضائیه متکی است.

اولین و مهم‌ترین ویژگی نظام سیاسی آمریکا، فدراتیو بودن آن است.

فدراسیون عبارت از تقسیم یک کشور به چندین منطقه خودمختار داخلی و تفویض بیشتر اختیارات به مناطق داخلی است. در این سیستم، وضع قوانین در خصوص مسائلی که به روابط خارجی بستگی داشته و یا در مورد کل کشور یا تعدادی از مناطق خودمختار می‌باشد، به عهده پارلمان ملی و مرکزی بوده و مجری آن، دولت ملی است. اما در خصوص مسائلی که منحصراً مربوط به داخل یک منطقه و ایالت خودمختار باشد، پارلمان‌های محلی صلاحیت قانون‌گذاری و دولت‌های محلی مسئولیت اجرای آن را بر عهده دارند. در سیستم فدرالی، تنها بخشی از اختیارات به حکومت‌های محلی و بقیه به دولت و پارلمان مرکزی داده شده و همین امر سبب ایجاد اتحاد و نزدیکی میان تمامی ایالت‌ها شده است. استرالیا، سوئیس، آلمان، بلژیک، بریتانیا، هندوستان، مکزیک، برزیل و روسیه از مهم‌ترین کشورهایی هستند که با تشکیل فدراسیونی از جمهوری‌های خودمختار داخلی، حکومتی فدراتیو تشکیل داده‌اند.

در مقابل حکومت فدرال، نظام کنفدراسیونی قرار دارد که عبارت از اتحاد چند کشور با هم می‌باشد. در این نظام بر خلاف فدرالیسم که تقسیمات کشوری در آن ایجاد می‌شد، چند کشور با یک پیمان با هم مرتبط می‌شوند. این پیمان می‌تواند صرفاً یک پیمان دفاعی باشد؛ مانند پیمان «ناتو» که کشورهای عضو با هم پیمان بسته‌اند که اگر هر کدام از آنها مورد حمله کشور خارجی قرار گرفت، همه اعضا به دفاع از آن بپردازند و اگر تصمیم بر جنگ به شکل اجماع بین این کشورها گرفته شد، همه آنها اقدام به حمله نمایند. این پیمان ممکن است مانند «اوپک» و «آسه آن»، اقتصادی باشد و یا مانند «اتحادیه عرب»، پیمانی سیاسی استراتژیک به شمار آید؛ ضمن اینکه پیمان مزبور می‌تواند تمامی وجوه، اعم از پیمان‌های سیاسی، استراتژیکی، دفاعی و اقتصادی را نیز دارا باشد. این امر در کشوری همچون امارات متحده عربی که در آن هفت امارت (امیرنشین) با هم پیمان بسته‌اند که کشوری تشکیل دهند تا در مسائل خارجی بتوانند کاملاً متحد عمل کنند، به وضوح دیده می‌شود.