کتاب تعبیر یک خواب دریایی

کتاب تعبیر یک خواب دریایی نوشته لورا امی اشلیتس و ترجمه راضیه خشنود است. کتاب تعبیر یک خواب دریایی را انتشارات پرتقال منتشر کرده است، این انتشارات با هدف نشر بهترین و با کیفیت‌ترین کتاب‌ها برای کودکان و نوجوانان تاسیس شده است. پرتقال بخشی از انتشارات بزرگ خیلی سبز است.

درباره کتاب تعبیر یک خواب دریایی

خواهران هایسینت، مود را به سرپرستی می‌‎گیرند، اما آنها قصد دیگری دارند، ماد متوجه می‌‎شود که آن‌ها به او احتیاج دارند تا جزئیات یک نقشه‌‎ی دقیق را کامل کنند. 

 خواهران هایسینت، خانواده‌‎های پولدار و متمول را که به تازگی عزیزی را از دست داده‌‎اند به خانه‌‎شان دعوت می‎کنند و ادعا می‌‎کنند که می‌‎توانند با روح کسی که فوت کرده است ارتباط برقرار کنند. با این روش از آن‎ها پول زیادی می‌‎گیرند. مود در این نقشه به عنوان «کودک مخفی» شناخته می‌‎شود. بعد از آنکه ماد متوجه می‌‎شود در چه دردسری افتاده است نمی‌داند چه تصمیمی بگیرد تا اینکه هویت واقعی خواهران هایسینت را می‌فهمد...

خواندن کتاب تعبیر یک خواب دریایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام کودکان و نوجوانان علاقه‌مندان به داستان‌های پر از معما و ماجراجویی پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب تعبیر یک خواب دریایی

 مود می‌دانست هایسینت یک‌جور گل است، نه گل معمولی مثل مینا یا رز که می‌شد اسم هر کسی باشد، بلکه یک چیز عجیب‌تر. صدا را دوباره سبک‌سنگین کرد و به این نتیجه رسید که جوان است، ولی جاافتاده. تصویر یک بانوی جوان توی ذهنش نقش بست که موهایش را جمع کرده بود بالا، گونه‌های گلگون و پیراهن توری سفید داشت و چتر آفتابی صورتی با لبهٔ ریشه‌ریشه.

صدا دوباره پرسید: «تو کی هستی؟ چرا آواز می‌خوندی؟»

مود جواب داد: «من زندانی شده‌ام.»

«برای چی زندانی شده‌ای؟»

مود چندتا جواب به ذهنش رسید ولی همه را کنار گذاشت.

جواب داد: «هوا سرده و آواز خوندن گرمم می‌کنه. برای همین آواز می‌خوندم.»

منتظر جواب ماند، ولی به‌جای جواب صدای چرخیدن کلید را توی قفل شنید. باریکهٔ نور پهن‌تر شد، در باز شد و مود تلوتلوخوران پرید بیرون؛ عین جغد در آفتاب بهاری پلک می‌زد.

دید غریبه اصلاً جوان نیست، راستش پیر بود؛ حالش گرفته شد. موهای زن سفید بود و پوستش چین‌وچروک داشت. دوباره که نگاهش کرد، نظرش یک‌کم عوض شد. غریبه خوش قدوبالا و ظریف بود، مثل یک پری سالخورده. کت‌ودامن پوشیده بود، از جنس یک‌جور پارچهٔ برق‌برقی، به رنگ آلوسیاه با شکوفه‌های صورتی. دور کمرش سفیدِ برفی بود و تور چین‌چینی داشت. روی یقه‌اش سنجاق طلا داشت با سنگ جواهر سفید و آبی. مود قلباً به تجملات علاقه داشت: تور، جواهر، لباس ارغوانی، همگی چیزهایی بودند که حسرتشان را داشت. خشم سرتاپایش را گرفت. او از این چیزها نداشت و هیچ‌وقت هم نمی‌توانست داشته باشد.

غریبه پرسید: «کی زندانی‌ت کرد؟ یه دختر بزرگ بدجنس؟»

مود دهن‌کجی کرد. از ترکیب دختر بزرگ فهمید که غریبه مثل همه اشتباه کرده. به غریبه گفت: «من خودم بزرگم. یازده سالمه.»

خانمی که اسمش هایسینت بود، دست‌هایش را به هم قلاب کرد. «یازده! نه! یازده سالت نیست.»

مود دندان‌قروچه کرد. کمابیش سرد جواب داد: «چرا. فقط جثه‌م نسبت به سنم کوچکه، همین.» 

زن دیگر گوش نمی‌کرد. بفهمی‌نفهمی غیظ کرده بود و خیره به مود نگاه می‌کرد، انگار همین حالا چیزی به ذهنش رسیده بود. تکرار کرد: «یازده.»

مود کوتاه نیامد. «یازده سالمه. از دوشیزه کیتریج بپرسین.»

زن که دستکش دستش بود، با یکی از انگشت‌های اشاره‌اش پشت آن یکی دستش ضرب گرفت. «اون‌وقت اسمت چیه؟»

زن دم‌به‌دم موضوع را عوض می‌کرد و مود گیج شده بود. «مود ماری فلین.»

«و یازده سالته؟»