کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها

کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها، رفتارشناسی دروغ نوشته پل اکمن و ترجمه نگین کشاورزیان است. نویسنده که یکی از بزرگ‌ترین دانشمندان در زمینه شناخت احساسات انسانی و از پژوهشگران درباره دروغ است، در این کتاب به این موضوع می‌پردازد و آن را از ابعاد و جنبه‌های گوناگون بررسی می‌کند.  

درباره کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها

همه ما درباره دروغ می‌دانیم و آن را یکی از شرم‌آورترین کارهایی می‌دانیم که هر کسی ممکن است در زندگی خود مرتکب شود. اما نگاه به دروغ ممکن است بسیار متفاوت باشد. زمانی که پل اکمن نوشتن کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها را آغاز کرد به دنبال پاسخی برای این سوال می‌گشت: آیا بیماران روانی که به روان درمانگر مراجعه می‌کنند، می‌توانند به پزشک خود دروغ بگویند؟ این موضوع به خصوص درباره افرادی که سابقه خودکشی دارند، جدی‌تر می‌شود. چرا که هر پزشکی نگران است تا مبادا فریب بیماری را بخورد که پس از مرخصی، دوباره دست به خودکشی بزند. 

او با سال‌ها تحقیق و ساعت‌ها مطالعه موفق شد تا رفتارشناسی دروغ را در این کتاب شرح دهد. اثری که خواندنش هم برای افراد عادی و هم برای پزشکان و درمانگران مفید است. 

کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم 

خواندن کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها را به تمام کسانی که به مطالعه کتاب‌های روانشناسی علاقه دارند، پیشنهاد می‌کنیم. 

درباره پل اکمن 

پل اکمن، ۱۵ فوریه ۱۹۳۴ متولد شد. او دانشمند در زمینه زبان بدن، روان‌شناسی و انسان‌شناسی است و نام او در کنار دانشمندان بزرگ دیگری مانند زیگموند فروید، چارلز داروین و ... می‌درخشد. 

از جمله کارهای بزرگ پل اکمن، تلاش برای تحلیل و ارزیابی فراگیر بودن علائم و زبان بدن است. تحقیقات گسترده او نشان می‌دهد از میان انبوه نشانه‌های غیرکلامی در ارتباطات ما انسان‌ها، علائم چهره و نشانه‌هایی که در صورت ما پدیدار می‌شوند، در تمام جهان یکسان هستند. او سال‌های عمرش را صرف تحقیق و پژوهش درباره احساسات انسانی و به‌طور خاص، دروغگویی و فریبکاری در گفتگوها و ارتباطات و مذاکره کرده است. جالب اینکه اگر نامش را در اینترنت جستجو کنید، می‌بیند که او را قوی‌ترین فرد در تشخیص دروغ می‌دانند.

از میان آثار پل اکمن می‌توان به کتاب‌های چگونه به احساسات دیگران پی ببریم، دروغ سرآمد تمام بدی ها و روانشناسی فریبکاری اشاره کرد.

بخشی از کتاب دروغ سرآمد تمام بدی ها

دروغگو حق انتخاب دارد؛ می‌تواند دروغ نگوید. او قصد فریب قربانی را دارد و برای گمراه کردنش سنجیده و حساب‌شده عمل می‌کند. دروغ، از نظر دروغگو یا جامعه ممکن است موجه باشد یا نباشد. دروغگو ممکن است فرد خوب یا بدی باشد، محبوب یا منفور باشد؛ اما کسی که دروغ می‌گوید، حق انتخاب دارد که دروغ بگوید یا راست، و تفاوت بین این دو را به خوبی می‌داند. دروغگوهای بیمارگون که می‌دانند راست نمی‌گویند ولی رفتارشان تحت کنترل خودشان نیست، در راستای تحقیق من نیستند. حتی افرادی هم که ندانسته دروغ می‌گویند جزو همین دسته‌اند؛ این قبیل افراد، قربانی خودفریبی هستند. شاید آدم دروغگو در گذر زمان، دروغ خودش را باور کند. در این صورت، او دیگر دروغگو نیست و به دلایلی که در فصل بعد توضیح می‌دهیم، به سختی می‌توان به حرف‌های نادرست او پی برد. اتفاقی که در زندگی موسیلینی افتاد، نشان می‌دهد که همیشه هم خیلی خوب نیست آدم دروغ خودش را باور کند: ... در ۱۹۳۸، تقسیم‌بندی ارتش ایتالیا از سه لشکر به دو لشکر کاهش یافت. این برای موسیلینی اتفاق خوشایندی بود، چون او را قادر می‌ساخت بگوید که فاشیسم شصت لشکر دارد تا به زور نصف آن را؛ اما این تغییر، درست در زمان شروع جنگ، آشفتگی زیادی به پا کرد، و چون موسیلینی فراموش کرد که چه کرده بود، چند سال بعد به طور فاجعه‌آمیزی قدرت واقعی نیروهایش را اشتباه برآورد کرد. به نظر می‌رسد موسیلینی خودش را از همه بیشتر فریب داده است.

فقط دروغگو نیست که باید روی دروغ تمرکز کند، بلکه قربانی او هم باید چنین کند. در طی فرایند دروغ، نه قربانی می‌خواهد که گمراه شود، نه دروغگو به او هشدار می‌دهد که می‌خواهد گمراهش کند. هنرپیشه‌ها دروغگو نیستند؛ منطقی نیست که آن‌ها را دروغگو بنامیم. چون تماشاچیان آن‌ها داوطلبانه وقت صرف می‌کنند و به تماشای آن‌ها می‌نشینند و لذت می‌برند. هنرپیشه‌ها مثل کلاهبردارها نیستند که نقش بازی کنند تا به هدفشان برسند. اگر مشتری بداند که واسطه اطلاعات غلط به او می‌دهد، هرگز توصیه‌هایش را قبول نمی‌کند. اگر مِری که بیمار روانی بود به دکترش می‌گفت احساسی که ادعا می‌کند واقعی نیست، دیگر دروغ نگفته بود. همین‌طور اگر هیتلر به چمبرلین می‌گفت که روی قولش نمی‌شود حساب کرد، دیگر دروغی در کار نبود.