کتاب بیگانه

کتاب بیگانه نوشته نویسنده برنده جایزه نوبل آلبر کامو متولد ۱۹۱۳، است. این نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار الجزایری‌تبار فرانسوی تصویر تازه‌ای از اگزیستانسیالیسم را به ادبیات داستانی در آثارش وارد کرد.

درباره کتاب بیگانه

بیگانه رمانی مشهور است که در ۱۹۴۲ منتشر شد و متن آن از اصلی‌ترین آثار فلسفه اگزیستانسیالیسم به شمار می‌آید. در ایران عموما این اثر را با ترجمه جلال آل احمد می‌شناسند. داستان که در دهه ۳۰ در الجزایر رخ می‌دهد، درباره یک مرد درونگرا به نام مورسو است که مرتکب قتل می‌شود و در زندان در انتظار حکم اعدام است. ما زندگی مورسو را در دو بخش می‌خوانیم، در بخش اول، مورسو در مراسم تدفین مادرش شرکت می‌کند و در عین حال هیچ تأثر و احساس خاصی از خود نشان نمی‌دهد. او هیچ رابطه احساسی بین خود و افراد دیگر برقرار نمی‌کند و در بی‌تفاوتی خود و پیامدهای حاصل از آن زندگی‌اش را سپری می‌کند. او از این که روزهایش را بدون تغییری در عادت‌های خود می‌گذراند خشنود است.

همسایه مورسو که ریمون سنته نام دارد و متهم به فراهم آوردن شغل برای روسپیان است با او رفیق می‌شود. مورسو به سنته کمک می‌کند معشوقه‌اش ‌را که سنته ادعا می‌کند دوست‌دختر قبلی او است به سمت خود بکشد.

سنته به آن زن فشار می‌آورد و او را تحقیر می‌کند. مدتی بعد مورسو و سنته کنار ساحل به برادر آن زن«مرد عرب» و دوستانش برمی خورند. اوضاع از کنترل خارج می‌شود و کار به کتک کاری می‌کشد. پس از آن مورسو بار دیگر «مرد عرب» را در ساحل می‌بیند و این بار کس دیگری جز آن‌ها در اطراف نیست. بدون دلیل مشخص مورسو به سمت مرد عرب تیراندازی می‌کند که در فاصله امنی از او از سایه صخره‌ای در گرمای سوزنده، لذت می‌برد.

در بخش دوم کتاب محاکمه مورسو آغاز می‌شود و این ماجرا در بازداشتگاه است و احساسات او را بررسی می‌کند.

خواندن کتاب بیگانه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعه و دانلود کتاب بیگانه را به تمام علاقه‌مندان به داستان‌های مشهور جهان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره آلبر کامو

آلبر کامو در ۷ نوامبر ۱۹۱۳ در دهکده‌ای کوچک الجزایر تحت استعمار فرانسه متولد شد. پدرش «لوسین کامو» فرانسوی فقیری بود که در الجزیره کشاورزی می‌کرد و در آنجا با زن خدمتکاری که اهل اسپانیا بود ازدواج کرد و صاحب دو فرزند به نام‌های لوسین (هم‌نام پدر) و البر شد.

سال ۱۹۱۴ در شروع جنگ جهانی اول. پدر کامو به جبهه اعزام شد و در حالیکه البر، چهارده ساله بود، در میدان جنگ کشته شد. تأمین مخارج زندگی دو کودک به عهده مادرش افتاد، آن‌ها در محله فقیرنشینی در یک اتاق زندگی می‌کردند؛ خودِ او در مورد این قسمت از زندگی‌اش گفته‌ است:

«فقر مانع این شد که فکر کنم زیر آفتاب و در تاریخ، همه چیز خوب است. آفتاب به من آموخت که تاریخ، همه چیز نیست»

از آنجا که پدر آلبر در جنگ جهانی اول کشته شد، او در خانواده‌ای بی‌بضاعت رشد کرد؛ اما به دلیل استعداد بی‌نظیرش توانست با کمک‌های یکی از آموزگارانش به دبیرستان وارد شود و ادامه تحصیل دهد. کامو در نوجوانی به ورزش فوتبال روی آورد و در این زمینه نیز موفق عمل کرد، اما درگیر شدن او با بیماری سل مانع از ادامهٔ فعالیت ورزشی او شد.

آلبر کامو با ملحق شدن به گروه ادبی آفریقای شمالی به همنشینی با اهل قلم شهر الجزیره پرداخت و آثار متعدد و فاخری از خود بر جای گذاشت. در سال ۱۹۵۷ جایزهٔ نوبل ادبیات را برای نوشتن مقاله «اندیشه‌هایی دربارهٔ گیوتین» علیه مجازات اعدام، دریافت کرد. در آثار او وجهٔ انسان‌گرایی و اگزیستانسیالیستی موج می‌زند. از آثار او می‌توان به «طاعون»، «بیگانه» و «سقوط» اشاره کرد.