کتاب یادآوری مطلق

کتاب یادآوری مطلق نوشته آرنولد شوارتزنگر است که با ترجمه سعید ابراهیم‌پور منتشر شده است. کتاب یادآوری مطلق داستان باورنکردنی رسیدن آرنولد شوارتزنگر به شهرت جهانی را از آغاز فروتنانه خود در روستاهای اتریش بیان می کند. 

با شروع دوران کودکی دشوار، این کتاب نحوه تلاش‌ها، مبارزات و پیروزی‌های شوارتزنگر در حرفه‌های بدنسازی، هالیوود و سیاست ایالات متحده را شرح می‌دهد و راز و رمز بی‌نظیر بودن نگرش و توان بالای او را از زبان خودش برملا می‌کند. آرنولد شوارتزنگر فرماندار سابق کالیفرنیا، یکی از مشهورترین ستاره های هالیوود و یک قهرمان بین المللی بدنسازی است.

خواندن کتاب یادآوری مطلق را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به سینما و آرنولد پیشنهاد می‌کنیم

بخشی از کتاب یادآوری مطلق

آرنولد شوارتزنگر در سال ۱۹۷۴ در اتریش متولد شد. سال سخت و دشواری بود. کشور در جنگ جهانی دوم شکست‌خورده بود و در بحبوحه قحطی به سر می‌برد. مادر آرنولد برای امرارمعاش خانواده جوان خود از یکجا به‌جای دیگر نقل‌مکان می‌کرد. این وضع طاقت‌فرسا و البته سازنده و مهم، سرآغازی برای زندگی آنان بود و شوارتزنگر، مردی که عزم و اراده‌ای راسخ داشت با اولین تجربه خود توانست تبدیل به شخصیتی فراموش‌نشدنی شود. شکست اتریش در جنگی که خود آن را آغاز کرده بود تعیین‌کننده آینده نسلِ کاملی از مردان اتریشی شد. مردم غمگین و عصبانی بودند و این خشم را به دیگران به‌ویژه فرزندانشان انتقال می‌دادند. یکی از این افراد پدر شوارتزنگر، افسر پلیسی بود که گوستاو نام داشت. گوستاو، با آرنولد و برادرش مینهارد با خشونت رفتار می‌کرد. او یک برنامه روزانه سخت برای آن‌ها درست کرده بود. هرروز صبح پسرها باید ساعت شش از خواب بیدار می‌شدند و شروع به انجام دادن کارهای دشوار و طولانی روزمره خود می‌کردند و تکالیفشان را می‌نوشتند و برای فوتبال و رقابت‌های ورزشی تمرین می‌کردند.

صبحانه فقط یک‌بار سرو می‌شد. آن‌ها باید هرچند تعداد که برایشان مشخص‌شده بود دراز نشست می‌رفتند و هرروز با هر شرایطی فوتبال بازی می‌کردند؛ و هنگامی‌که خلاف مقررات او کاری انجام می‌دادند گوستاو با کمربند به سراغ آنان می‌رفت. در دوران پس از جنگِ کشور اتریش این نوع تربیت خشونت‌بار که پسران شوارتزنگر هم از آن بی‌نصیب نبودند چندان هم غیرعادی نبود. آرنولد یکی از معلم‌هایش را به یاد می‌آورد که سر هم‌کلاسی‌اش را با آن‌چنان ضربه‌ای به میز زده بود که دندانش شکست، آن‌هم در دوره‌ای که دندان‌پزشکان معمولاً برای کودکان از بی‌حسی استفاده نمی‌کردند.