کتاب مردم‌سالاری دینی

مردم‌سالاری دینی از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نوشته مهدی سعیدی یکی از کتاب‌های مرکز اسناد انقلاب اسلامی است که به موضوع مهم مردم‌سارلاری دینی در حکومت اسلامی می‌پردازد.

درباره کتاب مردم‌سالاری دینی

از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، حکومتی را می‌توان نظام مردم‌سالاری دینیِ مشروع نامید که کارگزاران آن از صلاحیت‌های دینی لازم (فقاهت, عدالت، درایت) برخوردار بوده و از طریق انتخاب مردمی به روی کار آمده باشند و بعد از انتخاب نیز در عمل، کارآمدی و توانایی خود را برای اداره‌ی نظام سیاسی نشان دهند.

در واقع مشروعیت، مفهومی ترکیبی و دارای پایه‌هایی است که با وجود همه‌ی عناصر آن می‌توان از مشروعیت نظام مردم‌سالار دینی و کارگزاران آن سخن گفت. این نظریه در برابر نظریات تک‌عنصری، همچون نظریه‌ی مشروعیت الهی بلاواسطه‌ی حاکم اسلامی و نظریه‌ی مشروعیت مردمی نظام اسلامی قرار می‌گیرد که یکی فقط بر عنصر رأی ملت و دیگری تنها بر صلاحیت‌های دینی تأکید می‌کند. در کتاب حاضر، نویسنده به تبیین مردم‌سالاری دینی از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای پرداخته است .

خواندن کتاب مردم‌سالاری دینی از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به مطالعات انقلاب اسلامی و اندیشه‌های رهبری

 بخشی از کتاب مردم‌سالاری دینی از منظر حضرت آیت‌الله خامنه‌ای

ترکیب واژه‌های یونانی «دموس»۱ به معنای مردم و «کراتین» مولد واژهٔ «دموکراسی» است، واژه‌ای که ارائهٔ تعریفی از آن به عبارتی «سهل و ممتنع» است؛ بدین معنا که همگان تصویری از دموکراسی در ذهن دارند ولی نوعی وحدت‌نظر در تعریف آن وجود نداشته و امروزه با انواع و اقسام تعاریف و تفاسیر مواجه هستیم. تعاریف دموکراسی آن‌قدر موسع‌اند که حتی رژیم‌های خودکامه نیز خود را دموکرات می‌نامند و حتی رژیم کمونیستی شوروی نیز خود را نماد واقعی دموکراسی معرفی می‌نمود.

در تقسیم اولیه از حکومت که توسط اندیشمندان یونان باستان از جمله افلاطون و ارسطو مطرح گردیده، دموکراسی در برابر حکومت فردی (پادشاهی) و حکومت اقلیت ممتاز (الیگارشی) به معنای حکومت اکثریت مردم قرار می‌گیرد. بدین‌سان نقطهٔ مخالف حکومت دموکراتیک، حکومت‌های استبدادی و خودکامه (فردی یا گروه اقلیت) است.

«آبراهام لینکلن»، دموکراسی را حکومتِ «مردم به‌وسیلهٔ مردم و برای مردم» می‌دانست. «پریکلس» می‌گفت: حکومت ما دموکراسی نامیده می‌شود; زیرا اداره آن در دست بسیار است، نه در کفِ اندک.

«دیوید بیتهام و بویل» معتقدند: «دموکراسی مفهومی مطلق نیست. کشوری را می‌توان «دموکراتیک» نامید که حکومت آن از طریق رقابت در انتخابات به مسند قدرت رسیده و مسئول پاسخگویی به مردم باشد و تمامی افراد بزرگسال آن کشور از حق مساوی انتخاب کردن و نامزد شدن برخوردار باشند و در آن، قانون متضمن حفظ حقوق مدنی و سیاسی باشد».

نویسنده کتاب «دربارهٔ دموکراسی» می‌گوید: «دموکراسی فرصت‌هایی را فراهم می‌کند برای:  مشارکت واقعی،  رأی برابر (همهٔ افراد از فرصتی مساوی و کارآمد در رأی دادن برخوردار می‌شوند)، به دست آوردن درک روشن و آشنا شدن با سایر سیاست‌های جایگزین و عملی و پیامدهای اجتماعی آنها و ...»