کتاب قطعه‌ای از آسمان؛ فکه

قطعه‌ای از آسمان، مجموعه کتاب‌هایی است که با هدف معرفی مناطق جنگ‌زده کشور، به رشته تحریر درآمده‌اند. درواقع هرکدام از این کتاب‌ها را باید شناسنامه مختصر و مفیدی از یک منطقه دانست.

درباره مجموعه قطعه‌ای از آسمان

نویسنده در هر کدام از کتاب‌ها، ابتدا تاریخچه‌ای از پیشینه منطقه روایت می‌کند و در ادامه به شرح اتفاقات دفاع مقدس در منطقه می‌پردازد. ذکر خاطرات تاریخ‌سازان مناطق جنگی با زبانی ساده از ویژگی‌های مهم این مجموعه کتاب‌ها است. امید است مجموعه قطعه‌ای از آسمان راهنمای مشتاقان زیارت این مناطق باشد و بتواند لحظات نابی را برای خوانندگان فراهم کند..

خواندن مجموعه قطعه‌ای از آسمان را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعه کتاب‌های قطعه‌ای از آسمان را به علاقه‌مندان به تاریخ دفاع مقدس و کسانی که قصد بازدید از مناطق جنگی را دارند پیشنهاد می‌کنیم. علاوه بر این خواندن مجموعه قطعه‌ای از آسمان به افرادی که دوست دارند از این مناطق بازدید کنند اما شرایط برای آنان فراهم نمی‌شود، بسیار سودمند است چون توصیفات کتاب‌ها نسبتا کامل است و می تواند خواننده را به فضای دلخواهش نزدیک کند.

جملاتی از کتاب قطعه‌ای از آسمان؛ فکه

فکه، منطقه‌ای بیابانی در شمال‌غربی استان خوزستان و جنوب‌شرقی استان ایلام است. این منطقه از جنوب به تنگه‌ی چزابه و شهر بستان، از شرق به میشداغ و رقابیه، از شمال‌غرب به عین‌خوش و شهر موسیان، از شمال‌شرق به چنانه، برغازه و سپس به شهر شوش و از غرب به استان العماره عراق منتهی می‌گردد. طول و عرض جغرافیایی منطقه‌ی عمومی فکه از ۳۱ درجه و ۵۴ دقیقه شمالی تا ۳۲ درجه و ۱۵ دقیقه شمالی و ۴۷ درجه و ۲۵ دقیقه شرقی تا ۴۷ درجه و ۵۵ دقیقه شرقی امتداد دارد. ارتفاع آن از صفر تا ۱۴۰ متر از جنوب به شمال، گسترده است. فکه به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود. بخش جنوبی آن جزو استان خوزستان و شهرستان دشت‌ آزادگان محسوب می‌شود، بخش شمالی آن جزو استان ایلام و از توابع شهرستان دهلران می‌باشد.

منطقه‌ی فکه، رملی و سرزمین شن‌های روان است. در بخش جنوبی آن رمل و شن‌های روان بیشتر است، به گونه‌ای که حرکت کردن بر روی آن بسیار سخت و طاقت‌فرساست. خاک فکه‌ی شمالی سخت‌تر است و در بخش‌هایی از آن، خاک‌های رس و خاک‌های قابل کشت وجود دارد. بارندگی در فکه بسیار کم است، به گونه‌ای که اکثر مناطق آن خشک و بی‌آب و علف است. در منطقة فکة جنوبی، تعداد روستاها به تعداد انگشتان دست هم نمی‌رسد و تنها عده‌ای از عشایر در آن زندگی می‌کنند. در منطقة فکهٔ شمالی، به علت وجود رودخانة دُویرِج و باران‌های فصلی، روستاهای معدودی وجود دارد و منطقة قابل تحمل‌تری است.

روز سی‌ویکم شهریور ۱۳۵۹، فکه یکی از محورهای اصلی حملة ارتش بعثی عراق به محور شمال خوزستان بود. در این منطقه، لشکرهای یک مکانیزه و ۱۰ زرهی ارتش عراق مأموریت داشتند با استفاده از دو معبر وصولی منطقه، شامل معبر «العماره‌ـ فکه‌چنانه‌شوش» و معبر «علی‌غربی‌ـ شرهانی‌ـ عین‌خوش‌ـ جسر نادری‌ـ دزفول» و با عبور از رودخانه‌ی کرخه و قطع جادة اهواز اندیمشک، محاصر‌ه‌ی اهواز از شمال و دزفول از جنوب را کامل کنند. اما در عمل این‌گونه نشد. چرا که لشکر ۱۰ زرهی عراق، پس از چهار روز۲ پیشروی در عمق ۹۰ کیلومتری، در حالی که تیپ ۲ زرهی از لشکر ۹۲ اهواز و یگان‌هایی از ژاندارمری را هم در برابر خود داشت، نیروهایش را به سرعت در پشت رودخانه‌ی کرخه مستقر کرد. لشکر یک مکانیزهٔ عراق نیز از معبر وصولی فکه به سمت شوش پیشروی کرد، ولی مقاومت نیروهای تیپ ۳۷ زرهی شیراز به همراه دو گردان از لشکر ۲۱ حمزه، یگان‌های ژاندارمری، نیروهای بسیج و سپاه، حرکت او را کند کرد. به گونه‌ای که این یگان زبد‌ه‌ی دشمن، چهار روز در پشت تنگه‌ی رقابیه متوقف شد.