کتاب سرگذشت مورو

 سرگذشت مورو نوشته لیلا لعلمی سرگذشت یکی از چهار نجات یافته کشتی اسپانیایی است که در سال ۱۵۲۷ به قصد کشورگشایی در فلوریدا لنگر انداخت. 

 خلاصه کتاب سرگذشت مورو

نام شخصیت راوی کتاب مصطفی است. بازرگانی پرشور و اهل مراکش که به بردگی گرفته می‌شود. برده ای به اسم استبانیکو که اولین سیاهپوست کاشف قاره امریکاست. کتاب حکایت واقعی زندگی و سفرهای مصطفی را از شهر اَزمور به سرزمین سرخپوستان شرح می‌دهد؛ سرزمینی که در آن بردگی کرد و برای رسیدن به آزادی، کشتی‌شکسته و گم‌گشته، سال‌ها متحمل رنج و سختی شد.

 خواندن کتاب سرگذشت مورو را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

 علاقه مندان به داستان‌های هیجان انگیز و ماجراجویانه تاریخی این اثر را بخوانند.

درباره لیلا لعلمی

لیلا لعلمی، نویسندهٔ مراکشی و صاحب مجموعه‌ای داستان کوتاه است به نام Hope and Other Dangerous pursuits که جزو کتاب‌های منتخب فینال جایزه کتاب اورگان بوده است. رمانی هم از او منتشر شده با عنوان Secret Son که جزو فهرست جایزهٔ اورنج است. مقالات و یادداشت‌های او در لس‌آنجلس‌تایمز، واشنگتن پست، نیشن، گاردین، نیویورک تایمز و نشریات دیگری به چاپ رسیده‌اند. او فلوشیپ بریتیش گانسیل، فلوشیپ فول‌برایت، و فلوشیپ لانان فاندیشن رزیدنسی را دریافت کرده است و استادیار نویسندگی خلاق در دانشگاه کالیفرنیا در ریورساید می‌باشد. لیلا لعلمی در حال حاضر در لس‌آنجلس زندگی می‌کند.

جملاتی از کتاب سرگذشت مورو

سال ۹۲۸ هجری، پایان خوشبختی ما بود. می‌گفتند خاک دوکالا آن قدر حاصلخیز است که هر محصولی، از گندم سخت تا کرفس ترد، در آن می‌روید. اما آن سال باران نبارید و محصول بسیار کم بود. مسن‌ترها تأسف می‌خوردند و می‌گفتند در عمرشان چنین خشکسالی‌ای ندیده‌اند. مردها و زن‌ها از سرتاسر استان به ازمور می‌آمدند تا وام بگیرند، کار پیدا کنند، یا گاو و گوسفندانشان را که دیگر نمی‌توانستند خوراکشان را تأمین کنند بفروشند. عموهایم متوجه شدند که حق‌العملی که می‌گرفتند از حد معمول بسیار کمتر شده است، بنابراین بعدازظهرها جارو می‌زدند یا مگس می‌کشتند تا درآمد بیشتری پیدا کنند. طولی نکشید که خیابان‌های شهرمان پر شد از بچه‌هایی که با شکم‌های برآمده و موهایی نارنجی رنگ، گدایی می‌کردند.

اما بداقبالی ما رنجشی برای پرتغالی‌ها نداشت: آنها همچنان طلا و پشم را به پورتو می‌بردند و گلیم و زیرپایی و محصولات پشمی دیگر را به گینه می‌فرستادند. اگر هم خشکسالی و قحطی تأثیری روی آنها داشت، تنها تأثیرش این بود که کسب و کارشان را سودآورتر کرده بود، چرا که قیمت پشم آن قدر افت کرده بود که می‌توانستند مقادیر بیشتری کالای پشمی خریداری کنند. آن سال اتفاق عجیب دیگری نیز افتاد. کشاورزهایی که سرمایه‌ای برای پرداخت مالیات به پرتغالی‌ها نداشتند، و محصولی هم نداشتند تا در بازار بفروشند، ناچار شدند فرزندانشان را به جای مالیات بدهند. دخترهایی که در سن ازدواج بودند، به اندازهٔ دو الربح گندم، و پسرها، دوبرابر دخترها می‌ارزیدند.