با کد تخفیف OFF30 اولین کتاب الکترونیکی یا صوتی‌ات را با ۳۰٪ تخفیف از طاقچه دریافت کن.

کتاب خویش را باور کن

نویسنده:مجتبی کاشانی

انتشارات:انتشارات فرهنگ صبا

دسته‌بندی:

امتیاز:

۵.۰از ۴ رأیخواندن نظرات

۵٫۰

(۴)

خواندن نظرات

معرفی کتاب خویش را باور کن

از شعر خویش را باور کن: هیچ‌کس جز تو نخواهد آمد هیچ‌کس بر در این خانه نخواهد کوبید شعله روشن این خانه تو باید باشی هیچ‌کس چون تو نخواهد تابید چشمه حاری این دشت تو باید باشی هیچ‌کس چون تو نخواهد جوشید سرو آزاده این باغ تو باید باشی هیچ‌کس چون تو نخواهد رویید

نظرات کاربران

مشاهده همه (۴)

Dexter

۱۳۹۸/۱۱/۰۳

کتاب خیلی زیبا و روونیه، علی رغم اشتباهات ویراستاری متعددش. اشعار امید بخش و فرح انگیزی دارند . آقای کاشانی حدودا در دهه ی ۵۰ تا ۸۰ یکی از مدیران صنعتی ایران بودند و در سفرهایی که به نقاط مختلف

- بیشتر

فرشید

۱۳۹۴/۰۸/۱۳

انتخاب شما در قرار دادن کتابها عالی هست.دست همه تون درد نکنه

کاربر 9225244

۱۴۰۳/۱۰/۱۶

استاد مجتبی کاشانی دغدغه آبادانی ایران را دارد و در تمام کتاب این عشق پیداست .مضامین عالی ، زبان شیوا و رسا، کتابی فوق العاده است . مخصوصا شعر ۲۰۰۰ یا ذهن ما زندان است.

Sima

۱۳۹۸/۰۹/۰۲

همه جوره عالیه

بریده‌هایی از کتاب

مشاهده همه (۲۱)

ملتی که تنها به گذشته خود افتخارمی کند، دیگر ملت نیست، یک موزه است. بکوشیم ملت خود را از موزه بودن خارج کنیم.

Dexter

هرچه ویرانی از تیشه ماست رستگاری شادی آبرو آبادی آرزو آزادی همه از رویش اندیشه ماست باز باید برویم... خاک ما تشنه باریدن ماست

R.s

کسی که خود تغییر می‌کند جهان را تغییر می‌دهد. کسانی که تاب شنیدن و تحصیل اندیشه‌های گوناگون دارند اندیشه آفرین می‌شوند. کسانی که در پارادایم‌های (PARADIGM) منحصر به فرد گرفتار نیستند، جهان را توسعه می‌دهند. کسانی که برای ذهن خود برنامه ریزی می‌کنند و ذهن خود را از رکود گذشته خارج می‌کنند. کسانی که حتی پارادایم‌های آینده را می‌سازند و زندگی آن‌ها تنها براساس کامیابی‌ها و افتخارات گذشته استوار نیست.

Dexter

آدمیزاده درختی ست که باید خود رابالابکشد ببرد ریشه خود را تا آب بی امان سبزشود سایه دهد خویش را با خود نزدیک کند دگران را با خویش کاش می‌شد همه جا می‌رستیم کاش می‌شد همه جا می‌بودیم کاش می‌شد خود را تقسیم کنیم بین چندین احساس بین چندین انسان بین چندیم شهر چندین ملت گاه می‌اندیشم که چه موجود بزرگی هستیم

Dexter

اسب اندیشه خود را زین کن تک‌سوار سحر جاده تو باید باشی و خدا می‌داند که خدا می‌خواهد تو «خودآ» یی باشی بر پهنه خاک نازنین داس بی‌دسته ما سال‌ها خوشه نارسته بذری را برمی‌چیند که به دست پدران ما بر خاک نریخت کودکان فردا خرمن کشته امروز تو را می‌جویند خواب و خاموشی امروز تو را در حضور تاریخ، در نگاه فردا هیچ‌کس بر تو نخواهد بخشید باز هم منتظری؟

Dexter

برخیز تا سواره ازین شب سفر کنیم با هم شبانه عزم طلوع سحر کنیم در تیرگی به خویش خزیدیم سال‌ها سالی بیا که خویش ز خود باخبر کنیم

Dexter

ای رهسپار علم بیا مرد درد باش با این چراغ شاید ازین شب گذر کنیم

Dexter

مهاتما گاندی در بخشی از نوشته‌های خود با عنوان (چه هستم) می‌گوید: من نمی‌خواهم خود را در چهاردیواری خانه‌ام با پنجره‌های بسته زندانی کنم بلکه می‌خواهم اطاقم دارای پنجره‌های گوناگونی باشد که نسیم اندیشه‌ها و فرهنگ‌های گوناگون از آن‌ها برمن بوزد اما به آن‌ها اجازه نخواهم داد که مرا با خود ببرند.

Dexter

عشق یعنی دشت گلکاری شده در کویری چشمه‌ای جاری شده یک شقایق در میان دشت خار باور امکان با یک گل بهار

Dexter

عشق یعنی آهویی آرام و رام عشق صیادی بدون تیرو دام

Dexter

تصویر عشق: مجموعه اشعار و پیام‌ها

مجتبی کاشانی

دیوانه و پیشتاز

جبران خلیل جبران

زندگی و بس؛ دکتر سید مصطفی محقق داماد

محمد حسن قائمی

گفتگو با دخترم درباره فلسفه