دانلود و خرید کتاب از روی دست رمان‌نویس؛ مصاحبه با چند نویسنده

فاکنر: اگر نویسندگان ما به فن و تکنیک نویسندگی علاقه دارند، بگذار همچنان به جراحی و چیدن این بنا ادامه دهند. چراکه در کار نویسندگی هیچ شیوۀ مکانیکی و لایتغیری وجود ندارد. در اینجا راه میان‌بری نیست. اگر نویسندگان جوان ما در کارشان از قاعده و نظریۀ خاصی پیروی کنند، حماقت کرده‌اند. باید از اشتباهات درس گرفت. مردم فقط از طریق خطاهایشان چیز یاد می‌گیرند. هنرمند خوب هیچ کس را شایسته نمی‌داند تا از او اندرز بگیرد. او بی‌نهایت مغرور است. مهم نیست که تا چه حد پیشکسوت‌ها را تحسین می‌کند، مهم این است که همواره، درصدد است تا از آن‌ها جلو بیفتد و مغلوبشان کند.

فاکنر: نود و نه درصد ذوق و استعداد، نود و نه درصد انضباط و نود و نه درصد کار و کوشش. رمان‌نویس هیچ وقت نباید از کارش راضی باشد. زیرا اگر آدم فقط در حد توانش خوب باشد که هنری نکرده است. باید همیشه رؤیا و هدفت بالاتر و والاتر از آنچه در توان داری، باشد. جوش نزن تا فقط از نویسندگان معاصر یا گذشته‌ات بهتر باشی، سعی کن از خودت بهتر باشی. هنرمند موجودی است که ارواح او را هدایت می‌کنند. البته او نمی‌داند که چرا آن‌ها او را انتخاب کرده‌اند و معمولاً هم آن قدر سرگرم کارش است که نمی‌پرسد چرا؟…‌ هنرمند رؤیایی در سر دارد و این رؤیا او را عذاب می‌دهد و تا وقتی که نتوانسته به نحوی از شر آن خلاص بشود، لحظه‌ای آرامش ندارد. در این هنگام هنرمند همه چیزش را یعنی غرور، آبرو، امنیت، محترم بودن، شادی، همه چیز را از یاد می‌برد؛ تا اینکه اثرش را بنویسد.

شهرت مؤنث است. مثل زن می‌ماند. اگر مقابلش تعظیم کنی، زیر پا لگدت می‌کند. بنابراین بهترین راه برخورد با آن این است که پشت دستت را نشانش بدهی؛ آن وقت احتمالاً کلفتی‌ات را می‌کند و خاک‌سار آستانت می‌شود.

بعضی از مردم می‌گویند که با وجود اینکه گاهی دو یا حتی سه بار نوشته‌های شما را خوانده‌اند، چیزی نفهمیده‌اند. برای آن‌ها چه توصیه‌ای دارید؟ فاکنر: چهار بار بخوانند.

ببینم، این حرف‌ها کسلتان نمی‌کند؟ خود من که از تکرار سخن‌چینی‌ها و غیبت‌های ادبی آن موقع و در واقع شستن لباس چرک‌های بیست و پنج سال پیش متنفرم

جوش نزن تا فقط از نویسندگان معاصر یا گذشته‌ات بهتر باشی، سعی کن از خودت بهتر باشی.

باید از اشتباهات درس گرفت. مردم فقط از طریق خطاهایشان چیز یاد می‌گیرند

نویسنده به سه چیز احتیاج دارد: تجربه، مشاهده و تخیل. دو تای از این‌ها، و گاهی یکی از این‌ها می‌تواند کسری بقیه را جبران کند. داستان‌هایی که من می‌نویسم همیشه با یک اندیشه، خاطره یا تصویر ذهنی شروع می‌شود. در واقع قصه نوشتن هم چیزی جز خوب پروراندن و درست استفاده کردن از همین‌ها نیست.

نویسنده به سه چیز احتیاج دارد: تجربه، مشاهده و تخیل.

بعضی از مردم می‌گویند که با وجود اینکه گاهی دو یا حتی سه بار نوشته‌های شما را خوانده‌اند، چیزی نفهمیده‌اند. برای آن‌ها چه توصیه‌ای دارید؟ فاکنر: چهار بار بخوانند.