کتاب آخرین راز شادزیستن؛ پیرو قلب خود باشید

کتاب آخرین راز شادزیستن؛ پیرو قلب خود باشید نوشتهٔ اندرو متیوس و ترجمهٔ وحید افضلی‌راد است و نشر نسل نواندیش آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب آخرین راز شادزیستن؛ پیرو قلب خود باشید

آخرین راز شادزیستن، پیرو قلب خود باشید تألیف اندرو متیوس (-۱۹۴۸) کتابی است دربارهٔ خود. کتابی است که می‌آموزد یک انسان تا چه‌اندازه ارزشمند است و می‌تواند به تعالی برسد. آخرین راز شاد زیستن در ۱۰ فصل نکاتی را به ما یادآوری می‌کند که ممکن است آن‌ها را مدت‌ها پیش فراموش کرده باشیم: احترام به خود، دوست‌داشتن دیگران همان‌گونه که هستند، عدم وابستگی به دنیا، عشق‌ورزی بی چشم‌داشت و چندین و چند نکتهٔ ارزشمند دیگر که برای داشتن زندگی شاد به معنای حقیقی باید آن‌ها را آموخت و به‌کار بست.

ولی اصلاً چرا مثبت بیندیشیم؟

تصور کنید که سوار بر یک جمبوجت هستید و بر فراز اروپا پرواز می کنید که ناگهان یکی از موتورها از بال کنده می شود و سقوط می‌کند. دوست دارید خلبان چه واکنشی از خود نشان دهد؟ دوست دارید بگویید: «خونسرد باشید و کمربندهای نجات را ببندید! ما تعادل خود را از دست داده‌ایم اما حتماً راهی برای فرود پیدا می‌کنیم؟» یا ترجیح می‌دهید که خلبان سراسیمه از کابین خود بیرون بپرد و فریاد بزند: «همهٔ ما کشته خواهیم شد! همهٔ ما کشته خواهیم شد!» فکر می‌کنید کدام یک می‌تواند شما را به سلامت به زمین بنشاند؟

حال به زندگی روزمرهٔ خود فکر کنید؛ جایی که دیگر خود شما خلبان خود هستید. با کدام رویکرد به حل مشکلات خود موفق خواهید شد: «حتماً راهی پیدا خواهیم کرد» یا «همهٔ ما کشته خواهیم شد؟» این مهم‌ترین ویژگی تفکر مثبت است. تفکر مثبت، هیچ تضمینی به شما ارائه نمی‌دهد اما امکانی به وجود می‌آورد که از حداکثر توان خود بهره بگیرید.

خواندن کتاب آخرین راز شادزیستن؛ پیرو قلب خود باشید را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که می‌خواهند راز شادبودن را بدانند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب آخرین راز شادزیستن؛ پیرو قلب خود باشید

«چرا به مصیبت نیاز دارم؟

چرا اکثریت ما انسان‌ها تا زمانی که زور بالای سرمان نباشد چیزی را یاد نمی‌گیریم؟ به خاطر آنکه تغییری در رفتار خود نمی‌دهیم. به عنوان مثال مسئله تندرستی را در نظر بگیرید. ما از چه موقع رژیم غذایی خود را تغییر می‌دهیم و ورزش را آغاز می‌کنیم؟ از وقتی که دکتر می‌گوید: «اگر روش زندگی ات را عوض نکنی خودت را به کشتن می‌دهی!» و آن وقت است که ناگهان به خود می‌آییم!

در روابط زناشویی: ما معمولاً از چه موقع به همسرمان می‌گوییم که دوستش داریم؟ از وقتی که زندگی را در حال پاشیده شدن می‌بینیم!

در مدرسه: ما سرانجام کی تسلیم می‌شویم و به درس می‌چسبیم؟ وقتی که خود را در آستانه مردود شدن می‌بینیم.

در کسب و کار: از چه زمانی به فکر ایده‌های جدید می‌افتیم و تصمیمات دشوار اتخاذ می‌کنیم؟ از وقتی که چک‌هایمان بر می‌گردد. کی سرویس دادن به مشتری را یاد می‌گیریم؟ پس از آنکه آن‌ها را از دست داده‌ایم!

معمولاً کی دست به دعا و نیایش بر می‌داریم؟ وقتی زندگی مان پاشیده و مختل شده باشد! «پروردگار مهربان، می‌دانم که مدت‌هاست با تو حرف نزده‌ام...» ما بزرگ ترین درس‌ها را در زمانه سختی‌ها می‌آموزیم. شما مهم ترین تصمیمات زندگی خود را در چه زمانی اتخاذ کرده‌اید؟ پس از مصیبت‌ها و شکست‌ها و ضربه خوردن‌ها، در آن زمانی که به زانو درآمده بودید. این طور نیست؟ در این زمان‌هاست که به خود می‌گوییم: «دیگر از ورشکستگی و ناکامی و برزخ خسته شده‌ام. می‌خواهم یک کاری انجام دهم.» ما پیروزی‌هایمان را جشن می‌گیریم اما چیز زیادی از آن‌ها نمی‌آموزیم در حالی که شکست‌ها در عین دردناکی شان، آموزنده‌اند. اگر به گذشته نگاه کنید متوجه می‌شوید که مصیبت‌ها و دشواری‌ها، در حقیقت نقاط عطف زندگی تان بوده‌اند.

انسان‌های کارامد به دنبال مشکلات نمی‌گردند اما اگر با آن‌ها مواجه شوند از خود می‌پرسند: «برای تغییر عمل و تفکرم به چه چیزی نیاز دارم؟ چطور می‌توانم بهتر از اکنونم باشم؟» اما بازندگان تمام علائم هشدار دهنده را نادیده می‌گیرند و وقتی سقف خانه پایین آمد می‌پرسند: «چرا تمام بلاها بر سر من نازل می‌شود؟»

انسان، موجودی عادت پیشه است و تا زمانی که اجباری برای تغییر کردن نبیند بر روال همیشگی خود به پیش می رود.

شوهر مری، او را ترک می‌کند. مری افسرده و پریشان حال، یک هفته خود را در اتاق حبس می‌کند. اما به تدریج از لاک خود بیرون می‌آید به سراغ دوستان قدیمی می‌رود و دوستان جدید پیدا می‌کند. بعد از مدتی به یک خانه جدید نقل مکان می‌کند و شغلی تازه می‌گیرد. پس از گذشت شش ماه مری شادتر و خوشبخت تر از گذشته می‌شود و با اعتماد به نفس بیشتر، زندگی اش را دنبال می‌کند. مری به گذشته خود نگاه می‌کند و فاجعه از دست دادن شوهرش را به عنوان بهترین اتفاق زندگی اش ارزیابی می‌کند.

فِرِد از کار برکنار می‌شود. وقتی از پیدا کردن کار جدید مأیوس می‌شود کار و کسب کوچکی را برای خودش راه می‌اندازد. حال برای اولین مرتبه در زندگی، فِرِد رئیس خود شده است و کاری را انجام می‌دهد که واقعاً به آن علاقه دارد. او هنوز مشکلات فراوانی دارد اما زندگی او، هیجان و مفهومی تازه به خود گرفته است و همه اینها نتیجه آن مصیبت اولیه است.»