کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما با عنوان انگلیسی The god of Nishi-Yuigahama Station، نوشته‌ موراسه تاکشی با ترجمه پرنیان نصوری، داستانی احساسی از مواجهه با فقدان، خاطرات و معنای زندگی پس از یک حادثه‌ی تلخ است. این اثر که در سال ۱۴۰۳ توسط انتشارات دانش‌آفرین منتشر شده، در قالب رمان، داستان زنی را روایت می‌کند که نامزدش را در سانحه‌ی قطار از دست داده و با شایعه‌ای درباره‌ی قطار ارواح و روحی که امکان سفر به گذشته را فراهم می‌کند، روبه‌رو می‌شود. کتاب با نگاهی انسانی و عمیق، به سوگواری، عشق، خاطره و ناتوانی انسان در برابر سرنوشت می‌پردازد و در بستر شهری ژاپنی، پیوندهای خانوادگی، دوستی و امید را به تصویر می‌کشد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما اثر موراسه تاکشی

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما رمانی از موراسه تاکشی است. داستان در ژاپن معاصر و در شهر کاماکورا رخ می‌دهد؛ جایی که یک سانحه‌ی قطار زندگی بسیاری را دگرگون می‌کند. روایت حول محور توموکو، زنی که نامزدش را در این حادثه از دست داده، شکل می‌گیرد. پس از حادثه، شایعه‌ای درباره‌ی قطار ارواح و روحی به نام یوکیهو در ایستگاه نیشی یویگاهاما پخش می‌شود؛ روحی که می‌تواند افراد را به گذشته و روز حادثه ببرد تا برای آخرین بار عزیزان ازدست‌رفته‌شان را ملاقات کنند، اما این سفر با چهار قانون سخت همراه است که مانع از تغییر سرنوشت می‌شود.

ساختار کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما ترکیبی از روایت خطی و بازگشت به گذشته است و با جزئیات دقیق، خاطرات، روابط خانوادگی و تأثیر فقدان را به تصویر می‌کشد. موراسه تاکشی با نگاهی واقع‌گرایانه و احساسی، تجربه‌ی سوگواری، امید و پذیرش را در بستر فرهنگ ژاپن روایت کرده است.

خلاصه داستان روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان با حادثه‌ی خروج قطار از ریل در کاماکورا آغاز می‌شود؛ حادثه‌ای که جان ده‌ها نفر را می‌گیرد و زندگی توموکو، شخصیت اصلی، را زیرورو می‌کند. توموکو نامزدش، نموتو، را در این سانحه از دست می‌دهد و در پی آن، با موجی از اندوه، خاطرات مشترک و خلئی عمیق روبه‌رو می‌شود. داستان با بازگشت به گذشته، آشنایی توموکو و نموتو در نوجوانی، شکل‌گیری رابطه‌شان و لحظات ساده و صمیمی زندگی‌شان را مرور می‌کند؛ از دوستی با یک سگ ولگرد تا حمایت‌های کوچک و بزرگ از یکدیگر. پس از حادثه، شایعه‌ای درباره‌ی قطار ارواح و روحی به نام یوکیهو در ایستگاه نیشی یویگاهاما پخش می‌شود. یوکیهو به افراد عزادار امکان می‌دهد تا برای آخرین بار به گذشته سفر کنند و عزیز ازدست‌رفته‌شان را ببینند، اما با چهار قانون سخت: نمی‌توان سرنوشت را تغییر داد، نباید حقیقت مرگ را به قربانی گفت، فقط از ایستگاهی مشخص می‌توان سوار شد و باید پیش از ایستگاه حادثه پیاده شد.

توموکو با تردید و امید، تصمیم می‌گیرد این فرصت را امتحان کند و برای آخرین بار با نموتو روبه‌رو شود. این مواجهه فرصتی برای وداع، قدردانی و پذیرش واقعیت است؛ سفری که نه برای تغییر گذشته، بلکه برای آشتی با خود و ادامه‌ی زندگی طراحی شده است. در کنار روایت توموکو، داستان‌های کوتاه دیگری از افراد داغدار و مواجهه‌ی آن‌ها با قطار ارواح نیز روایت می‌شود که هرکدام لایه‌ای به مضمون فقدان و امید می‌افزایند.

چرا باید کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما را بخوانیم؟

کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما با روایتی لطیف و انسانی، تجربه‌ی سوگواری و مواجهه با فقدان را از زاویه‌ای تازه و ملموس به تصویر کشیده است. این کتاب هم داستانی عاشقانه و غم‌انگیز درباره‌ی جدایی و خاطره است هم به پرسش‌هایی درباره‌ی معنای زندگی پس از ازدست‌دادن عزیزان، نقش خاطرات و امکان آشتی با گذشته می‌پردازد. موراسه تاکشی با خلق فضایی واقع‌گرایانه و شخصیت‌هایی باورپذیر، نشان داده است که حتی در دل اندوه، پیوندهای انسانی و مهربانی می‌توانند راهی برای ادامه‌دادن باشند. این کتاب برای کسانی که به‌دنبال داستانی احساسی، عمیق و تأمل‌برانگیز هستند، فرصتی برای همدلی و بازاندیشی فراهم می‌کند.

خواندن کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

خواندن این کتاب به کسانی پیشنهاد می‌شود که با تجربه‌ی فقدان، سوگواری یا دلتنگی دست‌وپنجه نرم می‌کنند یا به روایت‌هایی درباره‌ی عشق، خاطره و معنای زندگی علاقه دارند. همچنین برای علاقه‌مندان به ادبیات ژاپنی و داستان‌های معاصر با محوریت روابط انسانی و مواجهه با مرگ مناسب است.

بخشی از کتاب روح ایستگاه نیشی یویگاهاما

«روزی از روزهای اوایل بهار در کاماکورا، هنگامی که بادهای طوفانی خبر از پایان زمستان می‌دادند، قطار سریع‌السیری که در خط کاماکورای راه آهن توحین حرکت می‌کرد، با سرعت سرسام‌آوری از ریل منحرف شد و پس از اصابت به طاق معبد کاماکورا ایکیتاما، از دره به پایین سقوط کرد. شصت و هشت نفر از صد و بیست و هفت مسافر در این حادثهٔ فاجعه‌بار جان خود را از دست دادند.»