کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟

کتاب الکترونیکی «چرا انسان‌ها شورش می‌کنند؟» نوشتهٔ «تد رابرت گر» و ترجمهٔ علی مرشدی‌زاد، اثری پژوهشی در حوزهٔ علوم سیاسی و جامعه‌شناسی است که نشر پژوهشکده مطالعات راهبردی آن را منتشر کرده است. این کتاب به بررسی ریشه‌ها و علل خشونت سیاسی و شورش‌های جمعی می‌پردازد و تلاش می‌کند با رویکردی روان‌شناسانه و اجتماعی، نظریه‌ای منسجم دربارهٔ چرایی بروز خشونت و انقلاب‌ها ارائه دهد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟

«چرا انسان‌ها شورش می‌کنند؟» از جمله آثار شاخص «تد رابرت گر» در حوزهٔ ناداستان و علوم اجتماعی-سیاسی است که به تحلیل پدیدهٔ خشونت سیاسی و شورش‌های جمعی می‌پردازد. این کتاب نخستین بار در دههٔ ۱۹۷۰ میلادی منتشر شد و از آن زمان تاکنون، به‌عنوان یکی از منابع مهم در مطالعات انقلاب‌ها و جنبش‌های اجتماعی شناخته می‌شود. ساختار کتاب بر پایهٔ نظریه‌پردازی و تحلیل تطبیقی استوار است و نویسنده با بهره‌گیری از داده‌های تاریخی و پژوهش‌های میدانی، تلاش کرده است تا الگوهای مشترک و عوامل مؤثر بر بروز خشونت سیاسی را شناسایی کند. اثر حاضر در قالبی تحلیلی و نظری، مفاهیمی چون محرومیت نسبی، انتظارات فزاینده، مشروعیت رژیم‌ها و نقش گروه‌های مرجع را بررسی می‌کند و با دسته‌بندی انواع خشونت سیاسی، به تبیین شرایط و فرایندهایی می‌پردازد که منجر به شورش، توطئه یا جنگ داخلی می‌شوند. این کتاب نه‌تنها برای پژوهشگران و دانشجویان علوم سیاسی و اجتماعی، بلکه برای علاقه‌مندان به فهم عمیق‌تر پدیده‌های سیاسی و اجتماعی معاصر نیز قابل استفاده است.

خلاصه کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟

کتاب «چرا انسان‌ها شورش می‌کنند؟» با تمرکز بر مفهوم خشونت سیاسی، به دنبال پاسخ به این پرسش است که چه شرایط و عواملی باعث می‌شوند گروه‌های انسانی به شورش، انقلاب یا دیگر اشکال خشونت سیاسی روی آورند. نویسنده، با تکیه‌بر نظریهٔ محرومیت نسبی، توضیح می‌دهد که احساس فاصله میان انتظارات ارزشی افراد و توانایی‌های واقعی آن‌ها برای دستیابی به این انتظارات، زمینه‌ساز نارضایتی و در نهایت خشونت جمعی می‌شود. این محرومیت می‌تواند ناشی از عوامل اقتصادی، اجتماعی یا حتی روانی باشد و شدت و گسترهٔ آن، میزان و نوع خشونت را تعیین می‌کند. در ادامه، کتاب سه گونهٔ اصلی از خشونت سیاسی را از یکدیگر متمایز می‌سازد: - آشوب: خشونت نسبتاً خودجوش و غیرسازمان‌یافته با مشارکت مردمی قابل توجه، مانند شورش‌ها و اعتصابات خشونت‌بار. - توطئه: خشونت بسیار سازمان‌یافته با مشارکت محدود، شامل تروریسم، کودتا و سوءقصدهای سیاسی. - جنگ درون‌کشوری: خشونت سازمان‌یافته و گسترده با هدف سرنگونی رژیم یا دولت، مانند انقلاب‌ها و جنگ‌های داخلی. نویسنده تأکید کرده است که شدت و دامنهٔ محرومیت نسبی، نقش کلیدی در شکل‌گیری و گسترش خشونت سیاسی دارد. همچنین، عوامل دیگری مانند مشروعیت رژیم، سنت‌های فرهنگی، نقش رسانه‌ها و میزان حمایت نهادی از رژیم یا مخالفان، در تبدیل نارضایتی به کنش خشونت‌آمیز مؤثر هستند. کتاب با بررسی نمونه‌های تاریخی و تحلیل نظری، نشان می‌دهد که خشونت سیاسی پدیده‌ای چندبعدی است که باید از منظر روان‌شناسی اجتماعی، جامعه‌شناسی و سیاست تطبیقی مورد مطالعه قرار گیرد.

چرا باید کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟ را بخوانیم؟

این کتاب با ارائهٔ چارچوبی نظری برای فهم ریشه‌های خشونت سیاسی و شورش‌های جمعی، به مخاطب امکان می‌دهد تا پدیده‌هایی مانند انقلاب‌ها، اعتراضات گسترده و جنگ‌های داخلی را از زاویه‌ای تحلیلی و علمی بررسی کند. «چرا انسان‌ها شورش می‌کنند؟» با دسته‌بندی انواع خشونت سیاسی و تبیین نقش محرومیت نسبی، به فهم بهتر فرایندهای اجتماعی و روانی منجر به خشونت کمک می‌کند. مطالعهٔ این اثر، دیدی انتقادی و چندلایه نسبت به تحولات سیاسی و اجتماعی معاصر ایجاد می‌کند و ابزارهای مفهومی لازم برای تحلیل رخدادهای خشونت‌آمیز در جوامع مختلف را در اختیار می‌گذارد.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای دانشجویان و پژوهشگران علوم سیاسی، جامعه‌شناسی، روابط بین‌الملل و مطالعات امنیتی مناسب است. همچنین، برای علاقه‌مندان به تحلیل جنبش‌های اجتماعی، انقلاب‌ها و پدیده‌های خشونت سیاسی، اثری کاربردی به‌شمار می‌آید. سیاست‌گذاران و فعالان حوزه‌های اجتماعی و امنیتی نیز می‌توانند از مباحث آن بهره ببرند.

بخشی از کتاب چرا انسان ها شورش می کنند؟

«در این مطالعه، خشونت سیاسی به تمامی حملات جمعی اطلاق می‌شود که در درون یک اجتماع سیاسی علیه رژیم سیاسی، بازیگران آن - شامل گروه‌های سیاسی رقیب و صاحبان مناصب - یا سیاست‌های آن صورت می‌گیرد. این مفهوم نمایانگر مجموعه‌ای از حوادث است که وجه مشترک تمامی آنها استفاده واقعی از خشونت یا تهدید به کاربرد آن است. اما این تبیین به این خصیصه محدود نمی‌شود. مفهوم خشونت سیاسی شامل انقلاب - به‌عنوان تحول اجتماعی سیاسی بنیادینی تعریف می‌شود که با خشونت انجام می‌پذیرد - و نیز جنگ‌های چریکی، کودتاها، طغیان‌ها و شورش‌ها می‌شود. خشونت سیاسی نیز به‌نوبه خود نوعی «زور» - یعنی استفاده یا تهدید به استفاده از خشونت توسط هر گروه یا نهادی برای کسب اهداف خود در درون یا خارج از نظم سیاسی - تلقی می‌شود. این تعریف مبتنی بر این پیش‌داوری نیست که خشونت سیاسی امری نامطلوب است. همانند استفاده دولت‌ها از خشونت به‌عنوان زور، موارد خاص خشونت سیاسی نیز ممکن است برطبق دیدگاه یک ناظر، خوب، بد یا فاقد بار ارزشی باشد. مشارکت‌کنندگان در یک خشونت سیاسی ممکن است آن را به‌عنوان ابزاری برای بیان تقاضاهای سیاسی خود یا مخالفت با سیاست‌های نامطلوب ارزشمند بدانند. خشونت محدود نیز می‌تواند برای زمامداران و به‌طور کلی برای یک نظام سیاسی مفید باشد، به‌خصوص در هنگامی که دیگر ابزارهای بیان تقاضاها کارایی لازم را ندارند.»