کتاب آیلین

کتاب الکترونیکی آیلین با عنوان انگلیسی Eileen نوشتهٔ «آتوسا مشفق» با ترجمهٔ «گلاره جمشیدی» در سال ۱۳۹۷ توسط نشر چترنگ منتشر شده است. این رمان خارجی داستان زندگی زنی جوان به نام «آیلین» را روایت می‌کند که در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی در شهری کوچک و سرد در آمریکا زندگی می‌کند. فضای داستانْ تاریک و پر از جزئیات روان‌شناختی است و به روابط خانوادگی، تنهایی، میل به فرار و کشمکش‌های درونی شخصیت اصلی می‌پردازد. نسخهٔ الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آیلین اثر آتوسا مشفق

کتاب «آیلین» اثری داستانی و رمان‌ است که با زبان اول‌شخص و نگاهی موشکافانه به زندگی شخصیت اصلی، روایت می‌شود. «آتوسا مشفق»، نویسندهٔ کتاب، با خلق فضایی سرد و بسته، زندگی روزمره و ذهنیات زنی جوان را در شهری کوچک و در فضایی محافظه‌کار به تصویر کشیده است. داستان در دههٔ ۱۹۶۰ میلادی می‌گذرد و با تمرکز بر جزئیات محیطی و روانی، خواننده را به درون ذهن آشفته و پر از تردید «آیلین» می‌برد.

ساختار کتاب مبتنی بر روایت خطی و توصیف‌های دقیق است و به‌تدریج لایه‌های شخصیت‌ها و روابط آن‌ها را آشکار می‌کند. «آتوسا مشفق» در این رمان علاوه‌ بر پرداختن به مسائل فردی و خانوادگی، به موضوعاتی چون انزوا، میل به رهایی و تأثیر محیط بر شکل‌گیری هویت فردی می‌پردازد. فضای داستان ترکیبی از واقع‌گرایی تلخ و طنز سیاه است که در کنار روایت کُند و تأمل‌برانگیز، تجربه‌ای متفاوت از خواندن یک رمان معاصر را رقم می‌زند.

خلاصه داستان آیلین

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!

داستان «آیلین» حول محور زندگی زنی جوان به همین نام می‌چرخد که در شهری کوچک و سرد به همراه پدرش زندگی می‌کند. «آیلین» دختری منزوی و کم‌حرف است که در یک مرکز اصلاح و تربیت نوجوانان پسر کار می‌کند. رابطهٔ او با پدرش، مردی الکلی و بازنشستهٔ پلیس، پر از تنش و بی‌مهری است و فضای خانه برایش خفقان‌آور و بی‌روح به نظر می‌رسد. او روزهایش را در میان کار یکنواخت اداری، مراقبت از پدر و خیال‌پردازی‌های خاموش دربارهٔ همکارانش، به‌ویژه نگهبانی به نام «رندی»، سپری می‌کند. «آیلین» همواره درگیر احساس بی‌ارزشی، شرم و میل به فرار از زندگی فعلی‌اش است. او در ذهن خود، نقشه‌هایی برای ترک شهر و آغاز زندگی جدید در نیویورک می‌کشد، اما جسارت عملی‌کردن این رؤیا را ندارد.

ورود زنی جوان و مرموز به نام «ربکا» به محل کار «آیلین» نقطهٔ عطفی در داستان است. «ربکا» با رفتار و ظاهر متفاوتش، توجه «آیلین» را جلب می‌کند و به‌تدریج میان آن‌ها رابطه‌ای شکل می‌گیرد که زندگی «آیلین» را دستخوش تغییراتی غیرمنتظره می‌کند. روایت داستان با جزئیات دقیق از محیط، روابط و ذهنیات «آیلین»، به‌تدریج به‌سوی رخدادی پیش می‌رود که سرنوشت او را برای همیشه دگرگون می‌سازد، بی‌آنکه پایان ماجرا به‌طور کامل افشا شود.

چرا باید کتاب آیلین را بخوانیم؟

کتاب «آیلین» با پرداختن به لایه‌های پنهان روان انسان و نمایش زندگی در حاشیهٔ جامعه، تجربه‌ای متفاوت از رمان‌نویسی معاصر ارائه می‌دهد. این کتاب با فضاسازی دقیق و روایت اول‌شخص، خواننده را به درون ذهن شخصیت اصلی می‌برد و او را با احساسات متناقض، ترس‌ها و آرزوهای سرکوب‌شدهٔ «آیلین» همراه می‌کند. روایت کند و تأمل‌برانگیز امکان هم‌ذات‌پنداری با شخصیت‌ها را فراهم می‌آورد و تصویری ملموس از انزوا، اضطراب و میل به رهایی در دنیای مدرن ترسیم می‌کند. برای کسانی که به رمان‌های روان‌شناختی و شخصیت‌محور علاقه دارند، این کتاب فرصتی است برای تجربهٔ روایتی متفاوت و عمیق.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این رمان برای علاقه‌مندان به داستان‌های روان‌شناختی، روایت‌های شخصیت‌محور و دوستداران ادبیات معاصر مناسب است. همچنین کسانی که دغدغه‌هایی مانند تنهایی، هویت، روابط خانوادگی و میل به فرار از روزمرگی دارند، می‌توانند با «آیلین» ارتباط برقرار کنند. مطالعهٔ این کتاب به مخاطبانی پیشنهاد می‌شود که به‌دنبال تجربهٔ روایتی متفاوت و تأمل‌برانگیز هستند.

درباره آتوسا مشفق

«آتوسا مشفق» (Ottessa Charlotte Moshfegh) (زادهٔ ۲۰ مه ۱۹۸۱) نویسنده و رمان‌نویس آمریکایی است. نخستین رمان او با عنوان «آیلین» (۲۰۱۵) برندهٔ جایزهٔ بنیاد «همینگوی/پن» شد، به فهرست نهایی جایزهٔ بوکر راه یافت و نامزد جایزهٔ منتقدان ملی کتاب در بخش داستانی بود. از دیگر رمان‌های او می‌توان به «سال استراحت و آرامش من»، «مرگ در دستان او» و «لاپوونا» اشاره کرد.

«آتوسا مشفق» در سال ۱۹۸۱ در بوستون، ماساچوست به دنیا آمد. مادرش اهل کرواسی و پدرش اهل ایران بود. هر دو نوازنده بودند و در کنسرواتوار موسیقی نیوانگلند تدریس می‌کردند. او از کودکی پیانو و کلارینت آموخت.

وی در دبیرستان Commonwealth بوستون تحصیل کرد و در سال ۲۰۰۲ کارشناسی زبان و ادبیات انگلیسی را از کالج «بارنارد» دریافت کرد. سپس در سال ۲۰۱۱ کارشناسی ارشد هنرهای ادبی را از دانشگاه «براون» گرفت. او در طول دورهٔ کارشناسی ارشد، به تدریس دانشجویان پرداخت. «مشفق» پس از پایان دانشگاه، مدتی در چین به تدریس زبان انگلیسی نیز پرداخت.

در سال ۲۰۱۵، رمان «آیلین» توسط انتشارات پنگوئن منتشر شد و نقدهای مثبتی دریافت کرد. در ژانویهٔ ۲۰۱۷، مجموعه‌ داستان «دلتنگ جهان دیگر» منتشر شد. در ژوئیهٔ ۲۰۱۸، رمان «سال استراحت و آرامش من» به بازار آمد. در سال ۲۰۲۰، رمان «مرگ در دستان او» منتشر شد که «مشفق» آن را «داستانی دربارهٔ تنهایی» توصیف کرده است. در ژوئن ۲۰۲۲، رمان «لاپوونا» منتشر شد؛ داستانی در فضایی قرون‌وسطایی دربارهٔ پسر چوپان و شخصیت‌های دیگر یک دهکدهٔ خیالی.

او بارها در «پاریس ریویو» داستان منتشر کرده و تحت‌تأثیر نویسندگانی چون «چارلز بوکوفسکی» بوده است.

این کتاب یا نویسنده چه جوایز و افتخاراتی کسب کرده است؟

بورسیهٔ «استگنر» در داستان‌نویسی (۲۰۱۳‌ـ‌۲۰۱۵)، جایزهٔ پلیمپتون از «پاریس ریویو» برای داستان «بهبود خودم» (۲۰۱۳)، جایزهٔ کتاب Believer برای کتاب «مک‌گلو» (۲۰۱۴) و جایزهٔ «همینگوی/پن» برای رمان «آیلین» (۲۰۱۶) از افتخارات او هستند. او همچنین نامزد نهایی جایزهٔ بوکر برای کتاب «آیلین» (۲۰۱۶) و فینالیست جایزهٔ The Story Prize برای کتاب «دلتنگ جهان دیگر» (۲۰۱۸) شده است.

چه نسخه‌های دیگری از این کتاب در ایران منتشر شده است؟

انتشارات میلکان در سال ۱۳۹۶ با ترجمهٔ «کاوان بشیری»، انتشارات شمشاد در همان سال با ترجمهٔ «مهدی موسوی» و انتشارات نظری در سال ۱۳۹۷ با ترجمهٔ «مسلم بخشایش» این کتاب را منتشر کرده‌اند.

بخشی از کتاب آیلین

«جمعه مفهوم بوی گند ماهی داشت، بویی که از رستورانی واقع در زیرزمین به هوا برمی‌خاست و از میان اقامتگاه سردی که پسرها در آنجا می‌خوابیدند تا سالن‌هایی با کف‌پوش پلاستیکی به سمت دفتر بدون پنجره‌ای، که روزهایم را در آنجا می‌گذراندم، در حرکت بود. بویی چنان زننده و حال‌به‌هم‌زن که وقتی آن روز صبح به مورهد رسیدم حتی از داخل محوطهٔ پارکینگ هم حسش می‌کردم. خودم را عادت داده بودم قبل از اینکه به سر کار بروم، کیف پولم را در صندوق‌عقب ماشین بگذارم و درش را قفل کنم. قفسه‌های قفل‌داری در اتاق استراحت پشت دفتر بود، اما من به کارکنان آنجا اعتماد نداشتم. وقتی در سن بیست‌ویک‌سالگی شروع به کار کردم، پدرم بدون سرزنش و عیب‌جویی به من هشدار داده بود که خطرناک‌ترین افراد در زندان مجرمان نیستند، بلکه کسانی‌اند که در آنجا کار می‌کنند. می‌توانم صحت این موضوع را تأیید کنم. این‌ها شاید تنها کلمات عاقلانه‌ای بود که پدرم در زندگی گفته بود.»