کتاب شور شیرین

معرفی کتاب شور شیرین

کتاب الکترونیکی «شور شیرین؛ زندگی و فعالیت‌های علمی شهید داریوش رضایی‌نژاد» نوشتهٔ امیرحسین نباتی و منتشرشده توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی، به روایت زندگی، شخصیت و فعالیت‌های علمی یکی از شهدای هسته‌ای ایران می‌پردازد. این اثر در قالب تاریخ شفاهی، با بهره‌گیری از مصاحبه‌ها و خاطرات نزدیکان و همکاران شهید، تصویری از مسیر زندگی، دغدغه‌ها و دستاوردهای علمی او ارائه می‌دهد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شور شیرین

این کتاب بخشی از مجموعهٔ تاریخ شفاهی زندگی شهدای هسته‌ای است و به زندگی شهید «داریوش رضایی‌نژاد» می‌پردازد؛ فردی که در جریان ترور دانشمندان هسته‌ای ایران جان خود را از دست داد. روایت کتاب از دوران کودکی شهید در آبدانان آغاز می‌شود و با مرور خاطرات خانواده، دوستان و همکاران، به ویژگی‌های شخصیتی، علاقه‌مندی‌ها و مسیر تحصیلی و شغلی او می‌پردازد. کتاب با نگاهی مستند و مبتنی بر مصاحبه‌های متعدد، تلاش می‌کند تصویری چندوجهی از شهید رضایی‌نژاد ارائه دهد؛ از نبوغ و خلاقیت‌های کودکی تا فعالیت‌های علمی و نقش او در پروژه‌های حساس ملی. همچنین فضای اجتماعی و سیاسی زمانه و چالش‌های پیش‌روی دانشمندان هسته‌ای ایران نیز در بستر روایت کتاب بازتاب یافته است. این اثر در سال‌های پس از شهادت رضایی‌نژاد و با هدف ثبت و انتقال تجربه‌های زیستهٔ او به نسل‌های بعدی تدوین شده است.

خلاصه کتاب شور شیرین

کتاب «شور شیرین» با روایت زندگی شهید «داریوش رضایی‌نژاد» از کودکی در آبدانان آغاز می‌شود؛ جایی که نشانه‌های نبوغ و علاقه به علم در او از همان سال‌های ابتدایی زندگی نمایان است. خاطرات خانواده و معلمان، از تلاش‌های او برای یادگیری و پیشرفت تحصیلی می‌گویند؛ از جهشی‌خواندن مقاطع تحصیلی تا ساخت ابزارهای سادهٔ ارتباطی در دوران جنگ. مسیر تحصیلی رضایی‌نژاد با ورود به دانشگاه مالک اشتر و سپس فعالیت در مراکز تحقیقاتی وزارت دفاع ادامه می‌یابد. او با وجود قبولی در دانشگاه‌های معتبر، به دلیل شرایط اقتصادی خانواده، دانشگاهی را انتخاب می‌کند که امکان بورسیه و کمک‌هزینه داشته باشد. در ادامه، کتاب به تلاش‌های او برای ادامه تحصیل در مقاطع بالاتر، دشواری‌های همزمانی کار و تحصیل، و موانع امنیتی و شغلی که مانع اعزامش به خارج از کشور می‌شود، می‌پردازد. روایت‌ها از ویژگی‌های شخصیتی شهید، مانند دقت در پاکی رزق، عشق به وطن، کمک به نیازمندان و علاقه به ادبیات و موسیقی سنتی، تصویری انسانی و ملموس از او ارائه می‌دهد. بخش‌هایی از کتاب به فعالیت‌های علمی رضایی‌نژاد در حوزهٔ برق قدرت و پالس‌پاور اختصاص دارد و نقش او در پروژه‌های ملی و همکاری با سازمان انرژی اتمی ایران را شرح می‌دهد. در نهایت، کتاب به فضای پرتنش سال‌های پایانی زندگی شهید، تهدیدها و نگرانی‌های امنیتی و سرانجام ترور او می‌پردازد؛ روایتی که از زبان همسر، خانواده و همکارانش نقل می‌شود و ابعاد انسانی و اجتماعی این واقعه را برجسته می‌کند.

چرا باید کتاب شور شیرین را خواند؟

این کتاب با تکیه بر روایت‌های دست‌اول و مستند، فرصتی برای آشنایی با زندگی و دغدغه‌های یکی از دانشمندان هسته‌ای ایران فراهم می‌کند. خواننده با مطالعهٔ این اثر، نه‌تنها با مسیر علمی و حرفه‌ای شهید رضایی‌نژاد آشنا می‌شود، بلکه با فضای اجتماعی، خانوادگی و چالش‌های پیش‌روی دانشمندان ایرانی نیز مواجه می‌گردد. کتاب، تصویری واقعی و چندلایه از انسان پشت عنوان «شهید هسته‌ای» ارائه می‌دهد و به فهم بهتر نقش دانش و تعهد در پیشرفت کشور کمک می‌کند.

خواندن کتاب شور شیرین را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ معاصر ایران، پژوهشگران حوزهٔ تاریخ شفاهی، دانشجویان و فعالان حوزهٔ انرژی هسته‌ای و کسانی که به دنبال شناخت ابعاد انسانی و اجتماعی زندگی دانشمندان ایرانی هستند، مناسب است. همچنین برای افرادی که دغدغهٔ الگوهای موفقیت، تعهد اجتماعی و مقاومت در برابر مشکلات دارند، خواندنی خواهد بود.

فهرست کتاب شور شیرین

- دوران کودکی تا ازدواج: روایت سال‌های ابتدایی زندگی شهید رضایی‌نژاد، خانواده، تحصیلات و علایق اولیه، و مسیر ورود به دانشگاه. - ویژگی‌های شخصیتی: بررسی ابعاد اخلاقی، علاقه‌مندی‌ها، سبک زندگی، نگاه به مسائل مادی و معنوی، و ارتباطات خانوادگی و اجتماعی. - خدمات علمی: شرح فعالیت‌های علمی و پژوهشی شهید، نقش او در پروژه‌های ملی، تخصص در حوزهٔ برق قدرت و پالس‌پاور، و چالش‌های شغلی و امنیتی. - شهادت: روایت روزهای پایانی زندگی، تهدیدها، واقعهٔ ترور و بازتاب‌های خانوادگی و اجتماعی آن. - ضمائم: شامل اسناد، تصاویر و اشعار مرتبط با شهید رضایی‌نژاد و خانواده‌اش.

بخشی از کتاب شور شیرین

«داریوش هنوز کودکستان می‌رفت. این شاید اولین بار بود که مرا به حیرت می‌انداخت. یک روز یکی از دوستانش را در نزدیکی خانه او دید که می‌گفت گم شده است. من مراقب بودم اما ترجیح دادم دخالت نکنم تا ببینم داریوش چه خواهد کرد. داریوش که فقط یک بچه چهار پنج ساله بود ابتدا او را برای ناهار به منزل ما آورد. هم از دور مراقبشان بودم و دیدم دوستش را در خانه‌شان برد. این استعداد البته در کل خانواده رضایی‌نژاد وجود داشت. چهار خواهر و چهار برادر داریوش همگی از تحصیلات بالایی برخوردارند. دوران مدرسه و تحصیل، فرصت نمایش این رشد و نبوغ را بیش از پیش برای داریوش میسر ساخت؛ تا جایی که با دو سال جهشی خواندن موفق شد در شانزده سالگی دیپلم گرفته و وارد دانشگاه شود. ماریا رضایی‌نژاد خواهر داریوش که پیش از او یک سال تحصیلی را جهشی خوانده بوده، خاطره جالبی را در مورد این علاقه خانوادگی به تحصیل بیان می‌کند: «مهر ۱۳۵۹ بود که خاله‌ام وارد مدرسه شد. من هم مشتاق بودم به مدرسه بروم. ولی شش سال داشتم و ثبت‌نامم نمی‌کردند. در عالم کودکی آن‌قدر اصرار کردم که پدرم مرا هم به مدرسه برد. آقای مدیر ابتدا مخالفت کرد و به پدرم گفته سن دخترتان کم است؛ ولی با اصرار پدرم، مدافعت کرد و شغل آزاد داد. یک هفته‌ای از مدرسه رفتن من گذشته بود که داریوش چهار ساله این بار خیلی جدی و با سماجت غیرقابل تحملی می‌گفت می‌خواهد همراه من به مدرسه برود...»