کتاب مغازه خودکشی

معرفی کتاب مغازه خودکشی

کتاب الکترونیکی «مغازهٔ خودکشی» نوشتهٔ ژان توله با ترجمهٔ رضا ستوده و انتشار نشر فرمهر، داستانی طنزآمیز و سیاه از یک خانوادهٔ عجیب را روایت می‌کند که کسب‌وکارشان فروش ابزار و وسایل خودکشی است. این رمان فرانسوی با نگاهی انتقادی و هجوآمیز به جامعهٔ مدرن، در ژانر داستان‌های معاصر و طنز سیاه جای می‌گیرد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب مغازه خودکشی

«مغازهٔ خودکشی» در فضایی پسااپوکالیپتیک و تاریک روایت می‌شود؛ جایی که ناامیدی و افسردگی بر جامعه سایه انداخته و خانوادهٔ توواش، با مغازه‌ای که ابزارهای متنوع خودکشی می‌فروشد، به نماد این وضعیت بدل شده‌اند. کتاب در سال‌های ابتدایی قرن بیست‌ویکم نوشته شده و با طنزی تلخ، به بحران‌های اجتماعی، فروپاشی ارزش‌ها و میل به مرگ در دنیای مدرن می‌پردازد. ژان توله با الهام از سنت‌های ادبی فرانسه و با ارجاع به شخصیت‌ها و وقایع تاریخی، اثری خلق کرده که همزمان هم سرگرم‌کننده و هم تأمل‌برانگیز است. فضای داستان، ترکیبی از واقعیت و فانتزی است و شخصیت‌ها هر یک نمایندهٔ نوعی از واکنش به پوچی و بی‌معنایی زندگی‌اند. در کنار این فضای تاریک، رگه‌هایی از امید و مقاومت نیز در لایه‌های زیرین روایت دیده می‌شود.

خلاصه کتاب مغازه خودکشی

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «مغازهٔ خودکشی» با معرفی خانوادهٔ توواش آغاز می‌شود؛ خانواده‌ای که نسل‌هاست مغازه‌ای برای فروش ابزارهای خودکشی در شهری افسرده و بی‌روح اداره می‌کنند. والدین، میشیما و لوکرس، به همراه سه فرزندشان، ونسان، مریلین و الن، هر یک نقش ویژه‌ای در ادارهٔ مغازه دارند. فضای خانه و مغازه پر از طناب‌های دار، سموم، تیغ‌ها و ابزارهای مرگ‌آور است و مشتریان ناامید، برای پایان دادن به زندگی‌شان به این مکان پناه می‌آورند. اما ورود الن، کوچک‌ترین فرزند خانواده که برخلاف دیگران سرشار از شادی و خوش‌بینی است، همه‌چیز را به هم می‌ریزد. الن با رفتارهای شاد و نگاه مثبتش، نظم و فلسفهٔ خانواده را به چالش می‌کشد و کم‌کم تأثیرش بر اعضای خانواده و حتی مشتریان آشکار می‌شود. در طول داستان، تضاد میان میل به مرگ و امید به زندگی، در قالب موقعیت‌های طنزآمیز و گاه تراژیک، به تصویر کشیده می‌شود. خانوادهٔ توواش با بحران‌های درونی و بیرونی روبه‌رو می‌شوند و هر یک از اعضا، به شیوهٔ خود با معنای زندگی و مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کنند. روایت با اتفاقات غیرمنتظره و تغییرات تدریجی در نگرش شخصیت‌ها پیش می‌رود، اما پایان داستان تا آخرین صفحات مبهم باقی می‌ماند.

چرا باید کتاب مغازه خودکشی را خواند؟

این کتاب با روایتی متفاوت و طنز سیاه، به موضوعات جدی مانند افسردگی، پوچی و بحران‌های اجتماعی می‌پردازد و در عین حال، با شخصیت‌پردازی منحصربه‌فرد و موقعیت‌های غیرمنتظره، خواننده را به تفکر دربارهٔ معنای زندگی و مرگ وامی‌دارد. تضاد میان فضای تاریک داستان و حضور شخصیت الن، لایه‌ای از امید و امکان تغییر را به روایت اضافه می‌کند. «مغازهٔ خودکشی» اثری است که می‌تواند نگاه تازه‌ای به مسائل وجودی و اجتماعی ارائه دهد و مخاطب را با طنزی تلخ و تأمل‌برانگیز روبه‌رو کند.

خواندن کتاب مغازه خودکشی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این رمان برای علاقه‌مندان به طنز سیاه، داستان‌های معاصر فرانسوی و کسانی که دغدغه‌هایی دربارهٔ معنای زندگی، افسردگی و بحران‌های اجتماعی دارند، مناسب است. همچنین برای مخاطبانی که به آثار متفاوت و غیرکلیشه‌ای علاقه‌مندند و دوست دارند با نگاهی انتقادی و هجوآمیز به مسائل روزمره بنگرند، پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب مغازه خودکشی

«هیچ‌گاه نوری به این مغازهٔ کوچک نفوذ نمی‌کند. در سمت چپ در ورودی، تنها پنجرهٔ مغازه را چیزهای مخروطی‌شکل کاغذی و پشته‌ای از جعبه‌های مقوایی پوشانده‌اند. یک لوح نوشتاری نیز از دستگیرهٔ در آویزان است.نور نوارهای نئون از سقف روی پیرزنی می‌افتد که به‌سمت بچه‌ای در کالسکهٔ خاکستری‌رنگ بالا می‌رود.«آه، داره می‌خنده!»مغازه‌دار که زن کم‌سن‌وسال‌تری است کنار پنجره روبه‌روی صندوق نشسته و در حال حساب و کتاب کردن است:(پسرم داره می‌خنده؟ نه، این‌طور نیست. فقط داره از خودش شکلک درمی‌آره. آخه چرا باید توی این دنیای لعنتی لبخند بزنه؟)سپس زن برمی‌گردد به جمع و تفریق کردن، درحالی که مشتری سن‌وسال‌دار همچنان دوروبر کالسکهٔ سرپوش‌دار می‌چرخد. عصا و قدم‌های نامطمئن به او ظاهری وحشتناک بخشیده است. اگرچه چشمان او تیره و محزون و مُرده است و آب مروارید آنها را پوشانده. هنوز به آنچه می‌بیند اطمینان دارد:«اما واقعاً به نظر می‌رسه که داره می‌خنده.» مادر نوزاد که به پیشخان مغازه تکیه داده است می‌گوید: «خب. اگه این‌طور باشه من شاخم می‌زنه بیرون! تابه‌حال هیچ‌کی توی خانوادهٔ توواش لبخند نزده!»