کتاب شوهر آن خانم

معرفی کتاب شوهر آن خانم

کتاب الکترونیکی «شوهر آن خانم (داستان کوتاه)» نوشتهٔ محمد رضا رئیسی و منتشرشده توسط انتشارات ایده آفرین، روایتی داستانی از تجربه‌های شخصی نویسنده در بستر اجتماعی و تاریخی ایران معاصر است. این اثر با نگاهی به زندگی روزمره، روابط خانوادگی و تحولات اجتماعی، تصویری از زیست ایرانی در دهه‌های اخیر ارائه می‌دهد. «شوهر آن خانم» در دستهٔ داستان‌های فارسی معاصر قرار می‌گیرد و با زبانی صریح و روایتی جزئی‌نگر، به روایت خاطرات و رخدادهای تلخ و شیرین می‌پردازد. نسخه الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب شوهر آن خانم

«شوهر آن خانم» اثری است که در قالب داستان کوتاه، به روایت زندگی و تجربه‌های نویسنده در بستر اجتماعی و تاریخی ایران می‌پردازد. داستان از دوران کودکی راوی آغاز می‌شود و با عبور از سال‌های انقلاب، جنگ و دوران سازندگی، به سال‌های بعد می‌رسد. نویسنده با نگاهی انتقادی و گاه طنزآمیز، به روابط خانوادگی، ساختار طبقاتی، تحولات اجتماعی و چالش‌های زیستن در جامعه ایرانی می‌پردازد. روایت کتاب در دهه‌های ۱۳۵۰ تا ۱۳۷۰ جریان دارد و از خلال خاطرات و تجربه‌های شخصی، تصویری از تغییرات فرهنگی و اجتماعی ایران ارائه می‌دهد. نویسنده با پرداختن به جزئیات زندگی روزمره، روابط میان اعضای خانواده، نقش مادر و خواهران، و همچنین تجربه‌های کاری و حرفه‌ای، تلاش می‌کند لایه‌های پنهان جامعه را آشکار کند. در کنار این روایت‌ها، به موضوعاتی چون فساد اداری، مناسبات قدرت، و چالش‌های اخلاقی نیز پرداخته می‌شود. کتاب با زبانی صریح و بی‌پرده، تصویری از زیست ایرانی در بستر تحولات تاریخی و اجتماعی معاصر ترسیم می‌کند.

خلاصه کتاب شوهر آن خانم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!داستان «شوهر آن خانم» با روایت اول‌شخص راوی آغاز می‌شود که در کودکی و نوجوانی‌اش، تحت تأثیر خانواده و به‌ویژه مادر و خواهرانش قرار دارد. او از تجربه‌های مدرسه، معلمان مختلف و فضای اجتماعی پس از انقلاب می‌گوید؛ فضایی که با تغییرات فرهنگی و سیاسی همراه است. روایت با عبور از خاطرات خانوادگی، به سال‌های جنگ و تأثیر آن بر زندگی روزمره می‌رسد. راوی در ادامه، وارد فضای کاری می‌شود و به عنوان پیمانکار پروژه فاضلاب در محله‌ای شلوغ و پرحادثه مشغول به کار می‌شود. در این بخش، با شخصیت‌هایی چون فری بیسیم، بابا علاءالدین و اهالی محل آشنا می‌شویم که هرکدام نماینده بخشی از جامعه‌اند. داستان با جزئیات فراوان، به روابط قدرت، فساد اداری، مناسبات طبقاتی و چالش‌های اخلاقی در محیط کار و اجتماع می‌پردازد. در این میان، شخصیت «شوهر آن خانم» و خانواده‌اش به عنوان نمادی از مقاومت و تلاش برای حفظ شأن و منزلت در شرایط دشوار معرفی می‌شوند. روایت با تلاقی تجربه‌های شخصی و اجتماعی، تصویری از برزخ میان تکلیف و هوس، رستگاری و برزخ، و تلاش برای یافتن راه‌حل در مواجهه با مشکلات ارائه می‌دهد. پایان داستان باز است و سرنوشت شخصیت‌ها و مسائل مطرح‌شده، به تأمل مخاطب واگذار می‌شود.

چرا باید کتاب شوهر آن خانم را خواند؟

این کتاب با روایت جزئی‌نگر و صریح، تجربه‌های زیستهٔ یک فرد در بستر تحولات اجتماعی و تاریخی ایران را به تصویر می‌کشد. خواننده با مطالعهٔ آن، با لایه‌های پنهان روابط خانوادگی، مناسبات قدرت، و چالش‌های اخلاقی و اجتماعی در جامعه ایرانی آشنا می‌شود. اثر، فرصتی برای بازاندیشی دربارهٔ هویت، طبقه، و نقش فرد در جامعه فراهم می‌کند و از خلال روایت‌های روزمره، به دغدغه‌های عمیق‌تر انسانی و اجتماعی می‌پردازد.

خواندن کتاب شوهر آن خانم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای علاقه‌مندان به داستان‌های اجتماعی، روایت‌های شخصی از تاریخ معاصر ایران، و کسانی که دغدغهٔ شناخت لایه‌های پنهان جامعه و روابط انسانی را دارند، مناسب است. همچنین برای افرادی که با مسائل شهری، فساد اداری و چالش‌های زیستن در جامعهٔ ایرانی مواجه‌اند، خواندن این اثر می‌تواند مفید باشد.

بخشی از کتاب شوهر آن خانم

«روایت آن پروژه با رویدادهای رنگ‌به‌رنگش. از من راوی شروع می‌شود؛ من که در مقام یک بازیگر می‌بایست تکلیف خودم را در این جهان بدانم و هوس خودم را با این تکلیف. تنظیم نمایم؛ هوسی که درون آدمی، مثل افسوس و سایر احساسات، می‌خواهد تحکُم هر تکلیفی را بر هم بزند. بخش قابل توجهی از احساسات آدمی، مرتبط با جنس مخالف و دوران کودکی است که البته از شگفتی‌های خلقت، همین دو جنس آفریده‌شدن بنی‌بشر است و رشد وی از کودکی تا مرگ؛ یعنی، مرد و زن در مقام دو پارة جدا از هم، برای وصال، بعضی وقت‌ها بخشی از حوادث دنیا را می‌سازند و باز هر دو پاره، از خامی کودکی تا ناپختگی پیری را به نام تکرار زندگی، ثبت می‌کنند. این درک من از جنس مخالف، متعلق به مادر و خواهرانم است که به طریقی، «شورای مادری» من را تشکیل می‌دادند. در این شورا، خواهر بزرگم که بیش از یک دهه بزرگتر از من است، حکم قائم‌مقام را داشت. تصمیمات در مورد من، گاهی فی‌البداهه صورت می‌گرفت. برای نمونه، سر نزدیکترین چهارراه خانه و در مسیر نانوایی، پسری می‌ایستاد. برایم سوّال بود که وی چه می‌کند. دلم را به دریا زدم و بالاخره روزی از شغلش پرسیدم. ایشان هم گفت: «من دختربازی می‌کنم.» برای من کشف بزرگی بود. بی آن که معطل کنم، سرراست کشفم را با مادرم در میان گذاشتم و ایشان هم بی‌معطلی چنان من را نواخت که در این دنیا و آن دنیا نسبت به جنس مخالف، فاصلة ایمنی را رعایت کنم. از دید ایشان، بیان آن شغل، ولو بر زبان، حکم انحطاط و سقوط من در طبقة بی‌مقداری را داشت که وجاهت موروثی را به فنا می‌داد.»