کتاب آرش دخمه ها

کتاب آرش دخمه ها نوشتهٔ مجید عبدی خلیفه توسط نشر خودنویس منتشر شده است. نویسنده در این اثر بازخوانی و روایتی متفاوت از اسطوره‌ٔ کهن آرش کمانگیر ارائه می‌دهد. نسخهٔ الکترونیکی این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب آرش دخمه ها

آرش دخمه‌ها بیش از یک روایت صرف از داستان آرش کمانگیر، تلاشی است برای نفوذ به لایه‌های پنهان و رمزآلود این اسطوره‌ٔ باستانی. مجید عبدی خلیفه، نویسندهٔ کتاب حاضر با قراردادن خود در موقعیت آرش، به کنکاش در رمزورازهای اساطیری می‌پردازد و آنچه را کشف می‌کند، دنیایی واقعی است که با تجربیات عینی و دیدگاه انسان امروزی قابل تطبیق است. این رمان، نبرد کهن ایران و توران را از سطح صرفاً حماسی به سطحی فلسفی و انسانی می‌کشاند. در کتاب آرش دخمه‌ها، قهرمان به‌جای فریاد پیروزی، از درون تاریکی، روایتگر زخم‌ها، تردیدها و تبعید خویش می‌شود که نشان از یک بازخوانی انسانی و چندصدایی از این اسطوره است. این کتاب در ۱۴ بند با عنوان‌های «هم‌دردی دخمه»، «افراسیابِ توران»، «از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود»، «نگاهبان باروبُنه»، «تاراج زمان»، «نبردی دیگر»، «هومانِ ایران»، «گرزِ گرانِ چرخان»، «داستان فرامرز»، «شکست نبرد پیروز»، «فرامرز خود شنید که تیر انداخت»، «خون‌بهای مرگ برادر»، «کمان هومان» و «آرش که تیرش تا هزار فرسنگ برفت» نگاشته شده است.

خلاصه کتاب آرش دخمه ها

چرا باید کتاب آرش دخمه ها را بخوانیم؟

خواندن کتاب آرش دخمه ها را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

علاقه‌مندان به ادبیات داستانی و رمان‌های معاصر ایرانی، دوست‌داران اسطوره‌شناسی و فلسفه و دانشجویان و پژوهشگران ادبیات و اسطوره‌شناسی مخاطبان این کتاب هستند.

بخشی از کتاب آرش دخمه ها

«هنگام لشکرکشی به ایران، از جاسوسان بسیار که آنجا داشتم آگاه شدم شمار لشکر ایران بسیار ناچیز است و ما این بار سروری تام بر ایران‌زمین داریم. لشکر ایران را پنجاه هزار گمان‌شان بود پس ما صد هزار شدیم برای روانه شدن به ایران. از هر گوشه‌ای لشکر گرد آوردیم، همه سترگ و پر توان. ده هزار پیاده نیزه‌ور با سپرهای چرمین بلند. ده هزار زوبین‌دار با سپرهای نی‌بافت بلند. ده هزار سوار جوشن‌پوش، ده هزار سوار کمان‌دار، ده هزار فلاخن‌انداز و قلوه‌گیر، ده هزار کمان‌دار پیاده و ده هزار شمشیرزن با سپرهای ترکه‌بافت کوچکِ سراپا زره‌پوش. اسبان جوشن‌دار و سواران آراسته، پرچم‌داران سیصد تن از هر گوشهٔ توران نمایندهٔ قوم خود. پیلان جنگی، از هند و چین چهارصد سر. شتر، از کوه‌های بلند مغلستان هزار سر. باروبنه، سیصد گردونه و ارابه. گردونه‌های جنگی، دو هزار و آذوقه و آشپز و خورشگر به اندازه. نوازندگان و رامشگران و ملازمان ویژه من نیز همراهمان تا خیمه‌گاهِ با شکوه را در هر ایستگاه چون قصرهایمان بنوازند و ساز کنند.

هر آنچه از سپاه ایران می‌دانستم در پی ده سال کاوشم از آن ارتش از روی آورده‌های سخن‌چینانی بوده که آن‌ها را زر و سیم بسیار داده‌ام. لشکر ما نه آن‌گونه که لشکر ایران از اقوام دگرشان جمع کرده بودند و پارسیان جایگاه بالاتری از دیگران داشتند، همگی تورانی و عاشق پادشاه دادگسترشان پشنگ بزرگ هستند.»