کتاب من بودن

کتاب من بودن با عنوان اصلی Being Me نوشتهٔ جی. دیوید ولمان (J. David Velleman) و ترجمهٔ شیرین روشنی و ویراستهٔ مرضیه نکوکار است. انتشارات مهراندیش این کتاب را به چاپ رسانده است. کتاب من بودن اثری در حوزهٔ فلسفهٔ فردی است که به صورت تأملات درونی و در قالب روایت اول‌شخص نگاشته شده است. این اثر دربردارندهٔ دیدگاه‌های نویسنده دربارهٔ موضوعاتی مانند تولد، مرگ، آگاهی، اختیار، عشق و ماهیت انسان بودن است. محتوای کتاب از قالب آکادمیک فاصله دارد و به صورت بازتاب‌هایی شخصی از زیست فیلسوف در طول چند دهه مطرح شده است. این کتاب را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب من بودن اثر جی. دیوید ولمان

کتاب «من بودن» محصول اندیشه‌های فیلسوف نظریه‌پرداز آمریکایی جی. دیوید ولمان است. این کتاب به زبان انگلیسی نوشته شده و نخستین‌بار در ایالات متحدهٔ آمریکا منتشر شد. در ایران، این اثر توسط گروه متنوک و شیرین روشنی و مرضیه نکوکار ترجمه و ویرایش شده است. ولمان که استاد فلسفه و اخلاق زیستی است، این بار به جای استفاده از ادبیات فنی فلسفی، تأملاتو شخصی‌اش را در قالبی ساده و اول‌شخص بازگو کرده است. نویسنده در این کتاب تلاش دارد با بررسی ابعاد مختلف هستی شخصی خود، مسائلی بنیادین را که هر فردی ممکن است در زندگی خود با آن‌ها مواجه شود، به بحث بگذارد. این کتاب اگرچه ریشه در سنت فلسفی دارد، اما بدون استدلال‌های صوری و ساختار دانشگاهی نگاشته شده است. کتاب «من بودن» را می‌توان در ادامهٔ سنت تأمل‌نگاری فیلسوفانی چون دکارت دانست. خود نویسنده به شباهت بین ساختار این کتاب و «تأملات» دکارت اذعان دارد، هرچند تأکید می‌کند که این اثر نه در مقام یک نظام‌سازی فلسفی، بلکه به‌عنوان بازتابی از تجربهٔ زیستهٔ فردی نوشته شده است.

خلاصه کتاب من بودن

کتاب از ۷ فصل تشکیل شده است. هر فصل به یکی از ابعاد بنیادین تجربهٔ انسانی اختصاص دارد و نویسنده در هرکدام به شیوه‌ای تأملی و اول‌شخص، آن موضوع را بررسی می‌کند. این فصل‌ها شامل موضوعاتی مانند تولد، بدن، آگاهی، خودآگاهی، اختیار، عشق و مرگ هستند. در فصل نخست، تولد، نویسنده از چگونگی شکل‌گیری هویت فردی درکودکی و نسبت آن با روایت شخصی می‌گوید. در ادامه مسئلهٔ بدن و تجربهٔ بدنی مطرح می‌شود و نویسنده به‌ویژه به تفاوت آگاهی بدنی و آگاهی بیرونی اشاره دارد. سپس به مسئلهٔ مرگ می‌پردازد، نه به‌مثابه یک پایان، بلکه به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از تجربهٔ «من بودن». فصول بعدی به بررسی ساختار خودآگاهی می‌پردازد و آن را با مفهوم «آگاهی از خودآگاهی» ادامه می‌دهد که همانند ورود به تالاری از آینه‌هاست. در فصل ششم مفهوم اختیار به صورت تجربی و فلسفی بررسی شده است و تلاش می‌شود تا نشان داده شود که چگونه انسان‌ها در عین خودآگاهی، برای کنش آزادانه تلاش می‌کنند. فصل آخر به تجربهٔ عشق اختصاص دارد، و نویسنده آن را از زاویه‌ای کاملاً فردی و زیسته مورد واکاوی قرار می‌دهد. در بخش‌هایی از کتاب، طرح‌هایی از امیلی برنستاین نیز وجود دارد که به شکل بصری، مفاهیم کتاب را همراهی می‌کنند. این تصاویر مکملی تأملی و نمادین برای مفاهیم فلسفی مطرح‌شده هستند.

چرا باید کتاب من بودن را بخوانیم؟

این کتاب نه یک متن درسی فلسفه است و نه یک مقالهٔ پژوهشی؛ بلکه نوعی نوشتار شخصی در باب فلسفهٔ زیسته است. وجه تمایز کتاب در همین زاویهٔ نگاه است: تجربهٔ هستی و آگاهی فردی، بدون واسطهٔ زبان آکادمیک. خواننده با یک بازتاب صادقانه از تلاش‌های درونی یک فیلسوف در مواجهه با پرسش‌های بنیادین روبه‌رو می‌شود.

کتاب من بودن را به چه کسانی پیشنهاد می‌دهیم؟

این کتاب را می‌توان به علاقه‌مندان به فلسفهٔ وجود، فلسفهٔ ذهن، پدیدارشناسی و روان‌شناسی فلسفی پیشنهاد کرد. همچنین برای کسانی که به نوشتارهای درون‌نگر، خودزندگی‌نامه‌های فکری و تأملات اول‌شخص علاقه‌مندند، «من بودن» می‌تواند جذاب باشد. دانشجویان فلسفه، روان‌شناسی و علوم انسانی نیز می‌توانند از این کتاب برای درک بهتر از مواجههٔ فردی با مسائل نظری استفاده کنند.

فهرست کتاب من بودن

مقدمه

۱. خوش‌حالم که متولد شده‌ام

۲. می‌خواهم به زندگی ادامه دهم

۳. ترس از پایان

۴. حسرت برای آنچه می‌توانست وجود داشته باشد

۵. اشتیاق به نویسندگی

۶. باعث رخ دادن اتفاقات شویم

۷. می‌خواهم دوست داشته شوم

یادداشت‌ها

درباره جی. دیوید ولمان

جی. دیوید ولمان متولد ۱۹۵۲ میلادی (۱۳۳۱ خورشیدی) در ایالات متحدهٔ آمریکا است. او مدرک دکتری خود را در رشتهٔ فلسفه از دانشگاه پرینستون در سال ۱۹۸۳ میلادی (۱۳۶۲ خورشیدی) دریافت کرد. حوزه‌های پژوهشی ولمان شامل فلسفهٔ اخلاق، روان‌شناسی اخلاق، فلسفهٔ کنش و عقل عملی است. او استاد بازنشستهٔ دانشگاه نیویورک و پژوهشگر دانشگاه جانز هاپکینز است. از آثار دیگر او می‌توان به مقالات متعدد در زمینهٔ اراده، هویت فردی و اخلاق کاربردی اشاره کرد.

بخشی از کتاب من بودن

«فکر من توقفِ کار بعداز یک ساعت بود و فکر باید جایی در ذهن ذخیره شود تا وقتی زمان استفاده از آن فرارسید، بازیابی شود. این فکر در ذهن من بدون تغییر باقی نمی‌ماند، بلکه در طول یک ساعت آینده، با نگاهی سریع به ساعت، آن را به‌روزرسانی می‌کند. بنابراین، بعداز گذشت زمان، فکر من دچار تغییر زمانی می‌شود و به «بعداز نیم ساعت یا ده دقیقه یا چند لحظهٔ دیگر» تبدیل می‌شود. این به‌روزرسانی‌های زمانی تصمیمات لحظه‌ای نیستند، بلکه بازبینی‌ها و دوباره بیان کردن‌هایی براساس توالی زمانی در فکر اولیه هستند. در طول یک ساعت، این فکر' شمارشِ معکوسِ خود را آغاز می‌کند تا به صفر برسد، و نقطهٔ صفر حالا است و حال زمانِ به‌وقوع پیوستن فکر است.

فرض کنیم در آغاز، نقشهٔ ما به ما می‌گفت که او در یک ساعت آینده چه خواهد کرد ــ او به معنای فاعلی در آینده که در انتظار رسیدن به حال برای به‌وقوع رساندن عملش است. اما اکنون باید ضمیر را هم به‌روزرسانی کرد و از او به من تغییر داد، زیرا «حالا او دست از کار خواهد کشید»، وی را متعجب خواهد کرد که «چه کسی؟ من؟» و درحالی‌که به‌روزرسانی‌های موقت زمانی فاصلهٔ میان اکنون و زمان ناهار را محاسبه می‌کند، تغییرِ شخص' هدفی را دنبال نمی‌کند. من از ابتدا ضمیر اول‌شخص را در چهارچوب تفکر قرار می‌دهم، چراکه آن برنامه‌ریزی را به فاعلی در آینده سپرده‌ام که مرجع آن ضمیر خواهد بود، زیرا چه کسی جز متفکری که شمارش معکوس در ذهنش به عدد صفر رسیده است قادر خواهد بود برنامهٔ مرا اجرا کند؟ و جز ارجاع به متفکر آن، با ضمیر اول‌شخص مفرد، چه راه دیگری وجود دارد؟ آن فاعل آینده شخصی است که من می‌توانم او را در اول‌شخص متصور شوم، چراکه در این صورت، قادر خواهم بود تفکرات اول‌شخصی که به ذهن می‌آید را به هنگام اجرای آن‌ها شکل دهم.»