کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی

کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی نوشتهٔ افسانه نراقی زاده است. انتشارات مهراندیش این کتاب را منتشر کرده است. این اثر دارای راهکارهایی کاربردی برای نوجوانان و والدین است.

درباره کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی

کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی راهکارهایی کاربردی برای نوجوانان و والدین را در بر گرفته است. این کتاب که ۵ بخش و ۲۰ فصل دارد، به نوجوانان و والدین یاد می‌دهد برای مقابله با چالش‌های نوجوانان در زندگی روزمرهٔ خود مواردی را پیاده‌سازی کنند. نویسندهٔ این اثر یک مدرسِ دانشگاه و مشاور در امور تربیتی است. او امیدوار است که ما در این اثر راهنمایی و آموزش لازم را برای مقابله با چالش‌هایی که ممکن است به‌عنوانِ نوجوان یا والد با آن روبه‌رو شویم، بیابیم.

خواندن کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مطالعه در باب مقابله با چالش‌های نوجوانی و به‌ویژه به نوجوانان، والدین، مشاوران و معلمان پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب مقابله با چالش های دوره نوجوانی

«فصل نوزدهم: ناتوانی‌های یادگیری و عدم مشارکت

عدم موفقیت تحصیلی' یک چالش چندوجهی است که می‌تواند ناشی از عوامل مختلفی ازجمله ناتوانی‌های یادگیری، ADHD و عدم انگیزه یا حمایت باشد. این چالش‌ها جدا از مشکلات مختلفی که می‌توانند برای نوجوان ایجاد کنند، قادرند تأثیر عمیقی بر رشد و پیشرفت او داشته باشند و منجر به ناامیدی، عزت‌نفس پایین و مشکلات رفتاری در او شوند. در ادامه' راهکارهایی برای نوجوانان و والدین برای مقابله با این چالش‌ها ارائه می‌شود.

راهکارهایی برای نوجوانان

نوجوان باید سبک یادگیری خود را بشناسد و آن را بپذیرد. او باید بداند که هر فردی روش منحصربه‌فردی برای دریافت اطلاعات دارد، روش بصری، شنیداری یا حرکتی. شناسایی سبک مناسب او می‌تواند به تنظیم عادات مطالعه و بهبود عملکرد تحصیلی او کمک کند. (۱) ایجاد و حفظ عادات مطالعهٔ مؤثر برای موفقیت تحصیلی ضروری است. این فرآیند شامل تنظیم یک برنامهٔ مطالعهٔ منسجم است که زمان‌های خاصی را برای مطالعه اختصاص می‌دهد و ثبات و استمرار را تضمین می‌کند. تقسیم وظایف به بخش‌های قابل مدیریت می‌تواند باعث شود که مطالعهٔ مباحث سنگین، کمتر طاقت‌فرسا باشد و برای نوجوان دست‌یافتنی‌تر به نظر برسند. علاوه‌بر این، استراحت‌های منظم به جلوگیری از کلافگی و افزایش نظمِ ذهنی کمک می‌کند. ایجاد یک فضای مطالعهٔ آرام و منظم که عاری از عواملی مانند وسایل الکترونیکی و سروصدا باشد، می‌تواند تمرکز و بهره‌وری نوجوان را نیز به میزان قابل‌توجهی افزایش دهد. این محیط باید راحت، روشن و مجهز به تمام تجهیزات لازم برای پشتیبانی از جلسات مطالعهٔ متمرکز و کارآمد باشد. (۲) تکنولوژی و ابزارهای کمکی می‌توانند یک تغییر اساسی برای دانش‌آموزان با ناتوانی‌های یادگیری یا ADHD باشند. ابزارهایی مانند نرم‌افزار تبدیل متن به گفتار، کتاب‌های صوتی و برنامه‌های آموزشی می‌توانند یادگیری را در دسترس‌تر و جذاب‌تر کنند. این فناوری‌ها می‌توانند به نوجوانان کمک کنند تا با احساس بهتری مطالعات خود را ادامه دهند و حجم کاری خود را بهتر مدیریت کنند. (۳) نوجوانان باید، درصورتِ نیاز، از پشتیبانان مدرسه، معلمان و مشاوران برای ارائهٔ پشتیبانی و منابع اضافی درخواست کمک کنند. پیوستن به گروه‌های مطالعه یا برنامه‌های تدریس خصوصی نیز می‌تواند مفید باشد، زیرا، یادگیری مشارکتی می‌تواند درک و ماندگاری مطالب آموخته‌شده را افزایش دهد. (۴) اگر نوجوان، ADHD یا ناتوانی یادگیری داشته باشد، مهم است آگاه باشد که این ناتوانی چگونه بر یادگیری او تأثیر می‌گذارد و به دنبال مداخلات و راهکارهای مناسبی باشد که نیازهای او را برآورده کنند، مانند دارو، درمان، یا برنامه‌های آموزشی تخصصی. (۵) پرورش «ذهنیت رشد» برای غلبه بر چالش‌های تحصیلی بسیار مهم است. این طرز فکر شامل در نظر گرفتن هوش و توانایی‌ها به‌عنوان ویژگی‌هایی است که می‌توان آن‌ها را با تلاش و پشتکار' رشد داد. نوجوان باید چالش‌ها را در آغوش بگیرد، از انتقاد درس بگیرد و تلاش را راهی برای تسلط بداند. (۶) یافتن راه‌هایی برای ادغام علایق و تحصیلات می‌تواند یادگیری را جذاب‌تر و معنادارتر کند. پیگیری فعالیت‌های فوق‌برنامه مانند فعالیت ورزشی و یا هنریِ مرتبط با علایق نوجوان نیز می‌تواند انگیزه و تعهد او را به تحصیلاتش افزایش دهد. (۷)

راهکارهایی برای والدین

والدین باید آموزش‌های لازم درموردِ ناتوانی‌های یادگیری و ADHD را دریافت کرده باشند تا نوجوان خود را بهتر درک کنند. آگاهی درموردِ این شرایط، آنان را قادر می‌سازد تا حمایت و تسهیلات مناسب را ارائه دهند و به‌طور مؤثر از فرزند خود حمایت کنند. (۸) والدین باید محیطی ایجاد کنند که نوجوانِ آنان احساس راحتی کند و درموردِ سختی‌ها و فشارهای تحصیلی خود صحبت کند. آنان باید فعالانه و همدلانه به نگرانی‌های نوجوان خود گوش دهند و برای یافتن راه‌حل با یکدیگر همکاری کنند. ارتباط شفاف' به ایجاد اعتماد کمک می‌کند و نوجوان را تشویق می‌کند تا درصورتِ نیاز به دنبال کمک باشد. (۹) همکاری جدی و مستمر با معلمان و کارکنان محلِ تحصیل نوجوان بسیار مهم است. والدین باید از دسترسی نوجوان به برنامه‌های آموزشی فردی مرتبط با ناتوانی مخصوص خودِ او در محل تحصیل اطمینان حاصل کنند و از نیازهای فرزند خود حمایت کنند. آنان باید برای نظارت بر پیشرفت و رفع هرگونه نگرانی، به‌طور مرتب، با مربیان نوجوان در ارتباط باشند. (۱۰) والدین می‌توانند با تنظیم یک برنامهٔ منظم در خانه، به نوجوان خود کمک کنند تا عادات مطالعهٔ سالم را در خود ایجاد کند. آنان می‌توانند یک منطقهٔ مطالعهٔ آرام با نور مناسب فراهم کنند و عوامل حواس‌پرتی را به حداقل برسانند. تشویق به استفاده از ابزارهایی مانند نرم‌افزارهای برنامه‌ریز و تقویم‌ها برای کمک به مدیریت زمان و اطمینان از انجام وظایف می‌تواند اثربخش باشد. (۱۱) والدین باید نوجوان خود را تشویق کنند تا با ستایش از تلاش‌ها و نه توانایی‌های ذاتی‌اش، یک ذهنیت رشد را اتخاذ کند. آنان باید بر ارزش پشتکار و درس گرفتن از اشتباهات تأکید کنند. ذهنیت رشد می‌تواند تاب‌آوری و نگرش مثبت نسبت به چالش‌های تحصیلی را در نوجوان تقویت کند. (۱۲) تشویق نوجوانان به دنبال کردن علایق خود، حتی اگر آن علایق با زمینهٔ درسی و آکادمیک نوجوان همسو نباشند، بسیار مؤثر است. والدین باید از فعالیت‌های فوق‌برنامه‌ای که می‌توانند به رشد مهارت‌ها و افزایش عزت‌نفس نوجوان کمک کنند، حمایت کنند. درگیر شدن در فعالیت‌هایی که نوجوانان از آن لذت می‌برند، همچنین، می‌تواند انگیزه و تعهد آن‌ها را به تحصیلات افزایش دهند. (۱۳) والدین باید چالش‌های سلامت عاطفی و روانی را که می‌توانند ناشی از سختی‌های تحصیل باشد، بشناسند. آنان باید، در حد امکان، شرایط دسترسی به منابع بهداشت روانی مانند مشاوره یا درمان را فراهم کنند. با ترویج یک سبک زندگی سالم که شامل تغذیهٔ مناسب، ورزش و خواب است، والدین می‌توانند از آسایش کلی نوجوان خود حمایت کنند. (۱۴) با اجرای راهکارهای ذکرشده، نوجوان و والدین می‌توانند با همکاری یکدیگر، با چالش ناتوانی‌های یادگیری و عدم مشارکت نوجوان مقابله کنند. نوجوانان می‌توانند با درک و پذیرش سبک‌های متفاوت یادگیری، تقویت عادات مطالعهٔ مؤثر، استفاده از فناوری‌های کمکی، جست‌وجوی کمک و حمایت، آگاهی از ADHD و ناتوانی‌های یادگیری، پرورش ذهنیت رشد و درگیر کردن مستمر خود با دروس' همراه علاقه و اشتیاق، به‌تدریج، به ناتوانی‌های یادگیری خود غلبه کنند. والدین نیز می‌توانند با درک ناتوانی‌های یادگیری و ADHD، تقویت ارتباطات شفاف، ایجاد محیطی امن برای گفت‌وگوی صادقانه، همکاری با مربیان، تشویق عادات مطالعهٔ مؤثر، ترویج ذهنیت رشد، حمایت از علایق نوجوان، آگاهی از چالش‌های سلامت عاطفی و روانی حین تحصیل، آگاهی از عواقب فشار تحصیلی، جلوگیری از تقاضای مداوم برای نمرات بالا و مقایسهٔ نوجوان خود با همسالان، ترویج یک سبک زندگی سالم و، درصورت لزوم، همکاری در گرفتن حمایت حرفه‌ای از مشاوران و متخصصین، به نوجوان خود کمک کنند. () این رویکردها می‌توانند به کاهش اثراتِ افت تحصیلی نوجوان کمک کنند و تجربهٔ آموزش موفق‌تر و کامل‌تری برای او به همراه داشته باشند.»