کتاب نهم نوامبر

کتاب نهم نوامبر نوشتهٔ حنانه کمالی است. انتشارات متخصصان این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب نهم نوامبر

داستان‌های ایرانی بخش مهمی از میراث فرهنگی و ادبیات این سرزمین را تشکیل می‌دهند و همواره جایگاه ویژه‌ای در میان فرهنگ‌ها و تمدن‌های جهان دارند. این داستان‌ها که معمولاً با پیوندهای عمیق به تاریخ، باورهای دینی و فرهنگ‌های مختلف شکل گرفته‌اند، به‌خوبی قابلیت تأمل و تحلیل دارند. از شاهنامه فردوسی گرفته تا آثار معاصرتر مانند داستان‌های صادق هدایت و بزرگ علوی، هر کدام از این داستان‌ها روایتگر بخشی از زندگی اجتماعی، سیاسی و فرهنگی ایران هستند. در داستان‌های ایرانی، معمولاً ویژگی‌هایی چون حکمت‌ورزی، توجه به انسان و اجتماع، تمایلات فلسفی و اخلاقی وجود دارد که آن‌ها را از سایر ادبیات‌ها متمایز می‌کند. به‌عنوان مثال، در داستان‌های کهن، مانند مثنوی معنوی مولانا یا گلستان سعدی، می‌توان ردپای مسائل انسانی نظیر عشق، دوستی، بخشش، حکمت، و جست‌وجوی حقیقت را یافت. این موضوعات همواره در داستان‌ها به شکلی پیچیده و در عین حال ساده به تصویر کشیده می‌شوند. علاوه بر این، در داستان‌های معاصر ایران، چالش‌های اجتماعی و سیاسی و نابرابری‌های اقتصادی غالباً به‌عنوان موضوعاتی کلیدی مطرح می‌شود. به‌ویژه در آثار نویسندگانی چون صادق هدایت در بوف کور یا جلال آل‌احمد در غرب‌زدگی، می‌توان نقدهایی تند و صریح از وضعیت اجتماعی ایران را مشاهده کرد. این آثار به‌طور کلی نه‌تنها نمایانگر تحولات فرهنگی و اجتماعی ایران هستند، بلکه آن‌ها به‌عنوان ابزاری برای اندیشیدن به وضعیت انسان و جامعه در دوره‌های مختلف تاریخ عمل می‌کنند.

درباره انتشارات متخصصان

انتشارات متخصصان با توجه به تخصص چندین ساله در صنعت چاپ و نشر کتاب و داشتن شناخت کامل و جامع از بازار، اقدام به چاپ بالغ بر ۵۰۰۰۰۰ جلد کتاب در رشته‌های ادبی شامل شعر و داستان و رمان، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و رشته‌های مهندسی کرده است. آغاز کار انتشارات متخصصان به سال های ۸۵-۸۶ برمی‌گردد و در طول این سال‌ها به واسطهٔ تجربه و شناخت پذیرای چاپ کتاب بیش از ۲۰۰۰ نویسنده بوده است.

خواندن کتاب نهم نوامبر را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نهم نوامبر

«دست‌هایم را قفل گردنش کردم؛ همانند پاسبانی که قاتلی زنجیره‌‌ای را به آغوش می‌کشد. حرفی نمی‌زد، چیزی نمیخواست، حتی دست و پاهایش آرام گرفته بودند و درخواست جرعه‌ای هوا برای زندگانی نداشتند. آرام بودنش آدمی را حیران می‌کرد! به راستی او که بود؟ همانی که آرزویش مرگ بود، نه برای خلاص شدن بلکه برای ماندن ابدی در کنار زیبای خفته‌اش؛ زیبای خفته‌ای که هیچگاه خواستگار بیدار شدن نبود و نخواهد بود و یا آن شیرینی که هیچ‌گاه ضجه‌های فرهاد را نپذیرفت. حال رقص قلم بهم ریخته‌ای در بازی روزگار و این نویسنده پیر در کالبد جوانی‌ست که کلمات قلبش را که مغز خواستار به زبان آوردنش‌ نیست بر روی کاغذ سفید خویش با یک قلم به نگارش در می‌آورد؛ قلبی که در این بازی تمنای مرگ می‌کند و روحی که در جست‌وجوی زندگی است. قلم خواستار نگارش است اما جوهر به پایان آمده.»